| |
|
|
 Ostatni król Polski
| |
|
|
|
|
QUOTE("romanróżyński") W rosyjskich dokumentach nie ma nazwy Królestwo Polskie(przynajmniej ja takich nie znam) tylko Carstwo Polskie-czyli ostatnim królem polskim był Ciołek.
A mi się wydawało, że doszło do detronizacji królów, a nie carów polskich...
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
QUOTE(Tragliano @ 7/02/2011, 16:18) QUOTE("romanróżyński") W rosyjskich dokumentach nie ma nazwy Królestwo Polskie(przynajmniej ja takich nie znam) tylko Carstwo Polskie-czyli ostatnim królem polskim był Ciołek. A mi się wydawało, że doszło do detronizacji królów, a nie carów polskich...
Mi też się tak kiedyś wydawało.
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
QUOTE(romanróżyński @ 7/02/2011, 16:08) Z tym że carowie rosujscy nie byli królami a carami Polski. W rosyjskich dokumentach nie ma nazwy Królestwo Polskie(przynajmniej ja takich nie znam) tylko Carstwo Polskie-czyli ostatnim królem polskim był Ciołek.
Mały fragment tekstu konstytucji (wytłuszczenia moje):
USTAWA KONSTYTUCYJNA KRÓLESTWA POLSKIEGO Z DNIA 27 LISTOPADA 1815 R.
TYTUŁ I.
Stosunki polityczne Królestwa
Art.1. Królestwo Polskie jest na zawsze połączone z Cesarstwem Rosyjskim.
Art.2. Stosunki cywilne i polityczne, które jemu naznaczamy, jako też i związki to połączenie ustalić mające, objęte są niniejszą ustawą, którą mu nadajemy.
Art.3. Korona Królestwa Polskiego jest dziedziczną w osobie naszej i naszych potomków, dziedziców i następców podług porządku następstwa, ustanowionego dla tronu cesarsko – rosyjskiego.
Art.4. Ustawa konstytucyjna oznacza sposób i prawidła sprawowania władzy najwyższej.
Art.5. Król w przypadku swojej nieprzytomności mianuje namiestnika, który powinien mieszkać w Królestwie. Namiestnik podług woli odwołanym być może.
Art.6. Gdy król nie będzie mianował swym namiestnikiem książęcia cesarsko – rosyjskiego, wybór ten padać nie może tylko na rodaka albo na osobę, której król nada naturalizację stosownie do prawideł ustanowionych przez artykuł 33.
Art.7. Namiestnik będzie mianowany przez akt publiczny. Akt takowy oznaczy wyraźnie rodzaj i rozciągłość władzy, jaka mu będzie powierzoną.
Art.8. Stosunki polityki zewnętrznej naszego Cesarstwa będą wspólne naszemu Królestwu Polskiemu.
Oraz wydarzenie z dnia 24 maja 1829r.:
Od godz. 8 rano wszystkie specjalnie przygotowane trybuny, takie jak ta na 2 tys. widzów wzdłuż placu Zamkowego (projektu znanego architekta Andrzeja Gołońskiego), były zapełnione (głównie przez kobiety), podobnie jak okna i dachy kamienic na drodze z zamku do katedry. Aby wejść na trybuny, do katedry i sal zamkowych, trzeba było mieć specjalne bilety lub zaproszenia.
21 salw zasygnalizowało udanie się najważniejszych gości „mających asystować koronacji” do rezydencji królewskiej. Równocześnie do katedry przybył prymas. Około godz. 10 delegacja senatorów opuściła zamek i przeszła po podeście obłożonym czerwonym suknem do świątyni. Wybrani nieśli w uroczystym pochodzie insygnia koronacyjne: łańcuch Orderu Orła Białego, pieczęć, chorągiew, miecz, płaszcz, jabłko, berło i na końcu – koronę, specjalnie sprowadzoną ze skarbca moskiewskiego (rządu Królestwa nie było stać na ufundowanie nowej) i noszoną niegdyś przez carycę Annę Iwanowną (panowała w latach 1730 – 1740). Po poświęceniu insygniów orszak wrócił na Zamek. Wówczas Mikołaj I przepasany wstęgą Orderu Orła Białego wraz z małżonką zasiedli w dawnej tronowej sali Stanisława Augusta. Cesarzowa miała na sobie koronę wykonaną przez jednego z warszawskich złotników i płaszcz koronacyjny (plotka głosiła, że Aleksandra założyła koronę wcześniej, aby nie zniszczyć starannie przygotowanej fryzury; zresztą ceremonia opóźniła się z powodu jej „gotowania się”). Insygnia złożono tuż przy tronie.
71 wystrzałów towarzyszyło przejściu wszystkich do Sali Senatorskiej, służącej za salę koronacyjną – król bowiem, jako prawosławny, nie mógł być koronowany w kościele katolickim. Parę królewską poprzedzali kamerjunkrzy, szambelanowie, ministrowie, mistrzowie ceremonii, damy dworu, członkowie rodziny panującej oraz oficerowie i żołnierze gwardii.
Na dostojnych gości czekał prymas z duchowieństwem. Król i królowa zasiedli na tronach, a zgromadzeni – senatorowie, posłowie, deputowani, członkowie Rady Stanu i Rady Administracyjnej oraz inni zaproszeni – zajęli swoje miejsca. Mikołaj dał znak prymasowi, który zbliżył się i zmówił modlitwę. Kończąc, wręczył królowi płaszcz, który ten założył na siebie. Następnie podał koronę, którą król rosyjskim zwyczajem sam sobie włożył na głowę. Potem otrzymał jeszcze łańcuch Orła Białego, który założył królowej Aleksandrze (jako swoisty akt koronacji, jako że koronę na głowie już miała), a sam przyjął berło i jabłko. W tej chwili prymas głośno wymówił formułę „Vivat Rex in aeternum!” Zwyczajowo zgromadzeni powinni gromko powtórzyć jego słowa, lecz z powodu ominięcia ich w programie nastąpiła niezręczna cisza. W tym samym czasie na zewnątrz oddano kolejnych 101 salw, a we wszystkich kościołach miasta odezwały się dzwony.
W sali koronacyjnej „duchowni jako też i obecni złożyli swe powinszowania Najjaśniejszemu Panu trzema głębokimi ukłonami”. Król tymczasem uklęknął i odczytał modlitwę (po francusku, czyli w oficjalnym języku stosunków między Warszawą a Petersburgiem). Gdy wstał, cała reszta padła na kolana, łącznie z prymasem wołającym do Boga o łaski dla nowo koronowanego polskiego władcy.
Fragment pochodzi z :
Mikołaj Getka-Kenig "OSTATNIA "POLSKA" KORONACJA"
Ten post był edytowany przez Oksza: 7/02/2011, 16:20
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
Vitam
Z tym że carowie rosyjscy nie byli królami a carami Polski. (RR)
Bo "car" to określenie niejednoznaczne. To nieprzetłumaczalny tytułu władcy konkretnych państw (Bułgaria, Rosja, Gruzja bodajże), to słowiański odpowiednik "cesarz", ale także "władca", "król". Choć w tym ostatnim przypadku istnieje też rosyjskie "korol".
http://translate.google.com/?sl=auto&tl=en#pl|ru|kr%C3%B3l
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
QUOTE Mały fragment tekstu konstytucji (wytłuszczenia moje):
USTAWA KONSTYTUCYJNA KRÓLESTWA POLSKIEGO Z DNIA 27 LISTOPADA 1815 R.
A wiesz może jak brzmiała oficjalna carska tytulatura ?
Bo tak sobie pomyślałem że wyjątkowo mogę się mylić gdyż dokumenty jakie znam odnoszą siędo powstania styczniowego.
Mała pomyłka z mojej strony.
Posypuję głowę popiołem i odszczekuję.
Z tym że po powstaniu listopadowym status KP mógł zostać zmieniony.
W każdym razie w 1863 roku na pewno było to carstwo a nie królestwo.
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
QUOTE(romanróżyński @ 7/02/2011, 17:08) A wiesz może jak brzmiała oficjalna carska tytulatura ?
Aleksander I, cesarz i samodzierżawca wszechrosyjski, moskiewski, kijowski, włodzimierski, nowogrodzki, car kazański, car astrachański, król polski, car syberyjski, car Chersonezu Taurydzkiego, pan Pskowa i wielki książę smoleński, litewski, wołyński, podolski i fiński, książę estoński, inflancki, kurlandzki i semigalski, żmudzki, białostocki, karelski, twerski, jugorski, permski, wiacki, bułgarski i innych; pan i wielki książę Niżnego Nowogrodu, czernihowski, riazański, połocki, rostowski, jarosławski, biełozierski, udorski, obdorski, kondyjski, witebski, mścisławski, całej Północy zwycięzca, pan Jeveru, kartalińskiej i kabardyńskiej ziemi oraz obwodu Armenii, czerkaskich i górskich książąt i innych pan i zdobywca, następca tronu Norwegii, książę Szlezwiku-Holsztyna, Stormarn, Dithmarschen i Oldenburga,
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
Romanróżyński ma rację w jednej kwestii - rosyjskie nazewnictwo mówi o carstwie polskim. Jest tylko jeden drobny feler. My jesteśmy Polakami, nie Rosjanami. Również przekłady na inne języki wskazują na królestwo polskie, nie carstwo.
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
Racja w oficjalnej tytulaturze jest Carstwo Polskie,ale skoro u władców rosyjskich tytuł car odpowiada królowi a nie jak wśród Bułgarów i Serbów cesarzowi to technicznie rzecz biorąc mamy do czynienia z Królestwem Polskim tylko,że w rosyjskim tłumaczeniu.
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
QUOTE("Anasurimbor") Racja w oficjalnej tytulaturze jest Carstwo Polskie,ale skoro u władców rosyjskich tytuł car odpowiada królowi a nie jak wśród Bułgarów i Serbów cesarzowi to technicznie rzecz biorąc mamy do czynienia z Królestwem Polskim tylko,że w rosyjskim tłumaczeniu.
Car Rosji nie uważał się raczej za jej króla, tylko, na podstawie związku z bizantyjskimi Paleologami, za cesarza, spadkobiercę cesarstwa wschodniorzymskiego. Jak już pisał Coobeck to określenie dość płynne i wiele zależy od interpretacji.
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
QUOTE(Tragliano @ 8/02/2011, 13:52) Car Rosji nie uważał się raczej za jej króla, tylko, na podstawie związku z bizantyjskimi Paleologami, za cesarza, spadkobiercę cesarstwa wschodniorzymskiego. Jak już pisał Coobeck to określenie dość płynne i wiele zależy od interpretacji.
Przeczytaj sobie dyskusję tutaj
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
QUOTE(Oksza @ 8/02/2011, 16:23) Przeczytaj sobie dyskusję tutaj
Brałem udział w tej dyskusji i przyznaję że Ramond miał rację gdyż oficjalna tytulatura mówi o Carstwie Polskim.
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
Skoro już porozmawialiśmy na temat Carstwa Polskiego oraz Królestwa Polskiego należy zadać pytanie, czy car Rosji miał prawo uznawać się za cara/króla Polski?
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
QUOTE(mobydick1z @ 11/02/2011, 12:24) Skoro już porozmawialiśmy na temat Carstwa Polskiego oraz Królestwa Polskiego należy zadać pytanie, czy car Rosji miał prawo uznawać się za cara/króla Polski?
Miał prawo.
Mikołaj I koronował się w majestacie prawa na króla Polski.
Co do jego następców - sprawę reguluje Statut Organiczny z 1832r.
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
Obawiam się, że jednak nie miał takiego prawa podobnie zresztą jak jego brat.
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
QUOTE(mobydick1z @ 11/02/2011, 13:07) Obawiam się, że jednak nie miał takiego prawa podobnie zresztą jak jego brat.
Można prosić o obszerniejsze uzasadnienie?
|
| |
|
|
1 Użytkowników czyta ten temat (1 Gości i 0 Anonimowych użytkowników)
0 Zarejestrowanych:
Śledź ten temat
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym temacie dodano odpowiedź, a ty nie jesteś online na forum.
Subskrybuj to forum
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym forum tworzony jest nowy temat, a ty nie jesteś online na forum.
Ściągnij / Wydrukuj ten temat
Pobierz ten temat w innym formacie lub zobacz wersję 'do druku'.
|
|
|
|
|
7/02/2011, 15:18
