Witaj GOŚCIU ( Zaloguj się | Rejestracja )
 
 
Reply to this topicStart new topicStart Poll

> II RP: organizacje paramilitarne ,
     
Hanss
 

II ranga
**
Grupa: Użytkownik
Postów: 61
Nr użytkownika: 78.846

Zawód: BANITA
 
 
post 28/07/2012, 11:21 Quote Post

W II RP praktycznie każda partia polityczna dysponowała swoją organizacją paramilitarną, może nie tak prężnymi jak w Niemczech czy Austrii ale dosyć silnymi.

Paramilitarne organizacje socjalistów

QUOTE
Milicja Ludowa PPS – wojskowa organizacja Polskiej Partii Socjalistycznej działająca od listopada do grudnia 1918 r.
Organizacja powstała na bazie rezerw milicyjnych Pogotowia Bojowego PPS. Pierwsze oddziały powstały na terenie okupacji austriackiej Królestwa Polskiego.
Pierwsze oddziały Milicji utworzono 1 listopada 1918 r. po rozbrojeniu okupantów i opanowaniu przez POW i Pogotowie Bojowe PPS Radomia. Oddziały te rozbroiły w Kozienicach oddział Wojska Polskiego mający przywrócić porządek w Radomiu. 3 listopada zorganizowano Milicję Ludową PPS w Wierzbniku, zaś 6 listopada powstały oddziały w Lublinie. Osobną Milicję Ludową formowała nowo powstała Rada Delegatów Robotniczych, która jednak włączyła się do milicji PPS. Osobną Milicję Ludową jako formację policyjną, usiłował również utworzyć Tymczasowy Rząd Ludowy Republiki Polskiej Ignacego Daszyńskiego. Komendantem Milicji Ludowej PPS w Lublinie był Stefan Kirtiklis Sewer, zaś szefem wydziału śledczego Marian Buczek Szturmer.



QUOTE
Akcja Socjalistyczna - milicja partyjna o charakterze paramilitarnym Polskiej Partii Socjalistycznej, działająca od 1934 do 1939 mająca na celu ochronę struktur i działaczy partyjnych. Oddziały AS szkolono również do walk w mieście, zapobiegania i przeprowadzania sabotaży oraz organizowania obrony dzielnic robotniczych

Akcję Socjalistyczną jako milicję robotniczą powołano w czerwcu 1934 na wzór austriackiej Republikanischer Schutzbund. Głównym organizatorem w Warszawie był Józef Dzięgielewski. Początkowo zadaniem AS była ochrona PPS przed bojówkami radykalnej prawicy, zwłaszcza Obozu Narodowo-Radykalnego, z którymi dochodziło do starć w Warszawie. W pierwszym okresie w Warszawie oddziały nosiły nazwę "Czerwony Front". W skład Akcji Socjalistycznej wchodzili członkowie PPS lub organizacji z nią związanych, do 30 roku życia. Najchętniej przyjmowano członków PPS i Wydziałów Młodzieży PPS mających wyszkolenie wojskowe. W grudniu 1938 zaczęto werbować do AS członków klasowych związków zawodowych, z których ok 2600 weszło w skład AS. Do lata 1939 przeszkolono na kursach w Warszawie i w Grzegorzewicach koło Warki 260 instruktorów AS.


Paramilitarne organizacje komunistów


QUOTE
W grudniu 1918 r. została założona Komunistyczna Partia Robotnicza Polski (od 1925 r. Komunistyczna Partia Polski) . W ramach KPRP na początku 1919 r. powstał specjalny Wydział Agitacji w Wojsku. Jego głównym celem było stworzenie Komunistycznej Organizacji Wojskowej, przygotowanie partii do bezpośredniej walki o władzę m.in. poprzez przeciwstawianie się tworzeniu armii polskiej, pracę agitacyjną wśród żołnierzy w celu wywołanie rewolucji. Działając w myśl tych instrukcji, wydział zbierał broń i formował kadry bojowe. Na jego czele stanął przybyły z radzieckiej Rosji Stefan Żbikowski "Stefan", "Janek", od marca 1918 r. dowódca Czerwonego Pułku Rewolucyjnego Warszawy, jeden z organizatorów Zachodniej Dywizji Strzelców. Wraz z nim do Polski oddelegowana została znaczna grupa oficerów Armii Czerwonej mająca za sobą służbę w Zachodniej Dywizji. Polski kontrwywiad posiadający rozeznanie w charakterze zadań wydziału 14 III 1919 r. aresztował Stefana Żbikowskiego. Rozwiązano też Rady Delegatów Robotniczych oraz Czerwoną Gwardię, co bezpośrednio zahamowało pracę Wydziału Agitacji w Wojsku. O wadze tego wydziału najlepiej świadczy fakt, że był on podporządkowany Komitetowi Centralnemu KPRP. Jego pracą z ramienia partii komunistycznej kierowali: Edward Próchniak "Sewer", Stanisław Budzyński "Tradycja" i oczywiście Stefan Żbikowski "Janek". Zaangażowaniem w działalność tak stworzonej "wojskówki" wyróżniali się ponadto: Samuel Wizenberg "Falk", Kazimierz Lauer "Ludwik", Tadeusz Wojszcz, Stefan Cacek "Jasny", Jakub Dutlinger.
Na terenie Małopolski Środkowo-Wschodniej ślady działalności agitacyjnej w Wojsku Polskim sięgają wiosny 1919 r., kiedy to komórki komunistyczne powstały w 10. pułku piechoty w Lubaczowie. Były one oparte na tzw. systemie trójkowym. Wzmożona akcja w Wojsku Polskim była realizacją zapisu z I Zjazdu KPRP w 1919 r. podkreślającego "konieczność zwalczania każdej próby tworzenia burżuazyjnej kontrrewolucyjnej armii polskiej".
Walki na froncie polsko-bolszewickim w 1920 r. wzmogły działalność agitacyjną strony bolszewickiej, której przeciwdziałał polski kontrwywiad wojskowy. W późniejszych latach działalność Wydziałów Agitacji w Wojsku przerwały aresztowania dokonane w 1922 r. i w 1923 roku. Kolejne aresztowania wśród działaczy "wojskówek" doprowadziły do tego, że w 1925 r. "organizacja wojskowa przestała faktycznie istnieć".

Odbudowa i zmiana struktur wydziałów wojskowych KPP po przewrocie majowym
W maju 1926 r. Komunistyczna Partia Polski rozpoczęła odbudowę rozbitych struktur Wydziału Agitacji w Wojsku. Wydziały wojskowe miały powstać przy każdym komitecie obwodowym i okręgowym KPP. Centralne struktury Wydziału Agitacji w Wojsku tworzyli: przedstawiciel KC KPP, Komitetu Warszawskiego, członek KC Związku Młodzieży Komunistycznej i tzw. objazdowicz, czyli funkcjonariusz partyjny, który miał podtrzymywać kontakt z poszczególnymi organizacjami terenowymi. W pierwszym okresie istnienia Wydziału na jego czele stali Ignacy Lubiniecki "Rylski" oraz Julian Ciesielski.
Początkowo Okręgowe Wydziały Agitacji utworzone zostały jedynie w Warszawie i Poznaniu. Wskutek licznych aresztowań w organizacji warszawskiej w lipcu 1927 r. KC KPP w miejsce Wydziału Agitacji w Wojsku powołał Centralny Wydział Wojskowy, a zamiast Okręgowych Wydziałów Agitacji w Wojsku - Okręgowe Wydziały Wojskowe.


paramilitarne organizacje nacjonalistyczne

Pogotowie Patriotów Polskich - polska organizacja nacjonalistyczna,antysemicka o charakterze tajnym założona przez Jana Pękosławskiego w roku 1923. Organizacja liczyła około 800 członków.



QUOTE
Narodowa Organizacja Bojowa "Życie i Śmierć dla Narodu" (NOB) - paramilitarna, bojówkarska organizacja Falangi przygotowywana do walki zbrojnej o zdobycie władzy, początkowo używająca nazwy Oddział Bojowy Ręka z Mieczem. Zajęcia wojskowe prowadzono w majątku ziemskim Stanisława Zdziarskiego w Łęgonicach. NOB na koncie miał kilka akcji typu terrorystycznego m.in. ataki bombowe na siedziby Związku Nauczycielstwa Polskiego w Warszawie i Łodzi ,ostrzelanie pochodu BUNDU (żydowscy socjaliści ) 1 maja 1937 roku. Ludzie z NOB brali także udział w słynnej blokadzie Uniwersytetu Warszawskiego w listopadzie 1936 roku. Na początku szefem NOB był Bolesław Jamontt , funkcję tę później objął Zygmunt Przetakiewicz.


Z wojskówką komunistyczną (Bagiński, Wieczorkiewicz) wiążę się sprawa zamachu na cytadele warszawską w której role prowokatora grał agent policyjnej defensywy o nazwisku Cechnowski, na którego zorganizowano dwa zamachy, pierwszy nieudany w Warszawie, komuniści którzy chcieli zastrzelić Cechnowskiego zostali roztrzelani na stokach warszawskiej cytadeli (Władysław Hibner,Władysław Kniewski,Henryk Rutkowski), zabił go ostatecznie Naftali Botwin we Lwowie.

Niektórzy jako członków nacjonalistycznego PPP wymieniają Józefa Muraszko, a nawet Niewiadomskiego








http://pl.wikipedia.org/wiki/Kategoria:Pol...e_paramilitarne

Ten post był edytowany przez Hanss: 28/07/2012, 11:24
 
User is offline  PMMini Profile Post #1

 
1 Użytkowników czyta ten temat (1 Gości i 0 Anonimowych użytkowników)
0 Zarejestrowanych:


Topic Options
Reply to this topicStart new topic

 

 
Copyright © 2003 - 2023 Historycy.org
historycy@historycy.org, tel: 12 346-54-06

Kolokacja serwera, łącza internetowe:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej