Witaj GOŚCIU ( Zaloguj się | Rejestracja )
 
 
Reply to this topicStart new topicStart Poll

> Ekspansja islamu na Malajach
     
rycymer
 

Ellentengernagyként
*********
Grupa: Przyjaciel forum
Postów: 5.900
Nr użytkownika: 30.754

 
 
post 30/07/2007, 19:49 Quote Post

W XIV wieku islam robi dalsze postępy w kierunku wschodnim - religię tę przyjmuje Parameswara Iskanderszach (1381 - 1424), założyciel silnego i bogatego sułtanatu Malakki na Półwyspie Malajskim, kontrolującego ożywiony szlak morski z Oceanu Indyjskiego na Morze Południowochińskie. Z Malakki islam i związane z nim elementy kultury indyjskiej i arabskiej przenikały na Sumatrę, Jawę i Moluki oraz do północnej części półwyspu. Malakka stała się głównym portem i centrum handlowym tej części Azji, a jej władcy toczyli pomyślne walki zarówno z Syjamem, jak i z jawajskim królestwem Madjapahit, którego władcy odparli w 1293 roku najazd mongolski i poddali swej władzy znaczną część wysp Indonezji. Kupcy arabscy licznie
przybywający do Malakki utrzymywali kontakty między tym najdalej na wschód wysuniętym państwem muzułmańskim a zachodnimi ośrodkami islamu.

Czy ktoś z Was mógłby dodać jeszcze coś interesującego od siebie na ten temat? Będę wdzięczny... wink.gif

P.S. Proszę o przeniesienie mojego tematu do: "Azja południowo - wschodnia do XIX wieku", gdyż w tym miejscu umieściłem go najwyraźniej omyłkowo... rolleyes.gif Z góry dziękuję!
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #1

     
yarovit
 

Lemming Pride Worldwide
*******
Grupa: Użytkownik
Postów: 2.689
Nr użytkownika: 22.276

 
 
post 30/07/2007, 20:25 Quote Post

Napisalem caly wyklad, ale wszystko stracilem dzieki mojej kochanej przegladarce. No coz, to tak w skrocie:

Proces przyjmowania islamu na polwyspie malajskim rozpoczal sie w 1136 wraz z konwersja wladcy Kedah. Co ciekawe, wladcy Kedah, pochodzenia hinduskiego, zawsze twierdzili ze rod ich wywodzi sie od Aleksandra Wielkiego.

Az do 15 wieku islam w regionie rozwijal sie dosyc niemrawo. Sytuacje zmienila dzialalnosc Parameswary, zalozyciela Malakki. Ksiaze byl uchodzca z Sriwadzai, buddyjskiego panstwa na Sumatrze zniszczonego przez jawajskie hinduskie imperium Madzapahit. Wedlug przekazu Parameswara ozenil sie z ksiezniczka polozonego na Sumatrze muzulmanskiego panstewka Pasai, zmieniajac imie na Iskander Szah. Choc sam islamu nigdy nie przyjal, w wierze tej wychowano jego potomstwo, zas Muzulmanie zyskali decydujace wplywy na rzady. Malakka dzieki polozeniu na skrzyzowaniu szlakow handlowych rozwijala sie blyskawicznie i szybko stalo sie najpotezniejszym krolestwm regionu. Dlugo jednak ortodoksyjny islam nie rozpowszechnial sie wsrod ludnosci, ktora wyznawala synkretyczna mieszanine islamu, hinduizmu i wierzen przedhinduskich. Wlasciwa islamizacja calego regionu (a wiec Malaje + Indonezja) to dopiero 18 i 19 wiek.

Sam Madzapahit rozpadl sie pod naporem Malakki na przelomie 15 i 16 wieku. Role dominujacego panstwa na Jawie przejal sultanat Demak, przesadzajac o dominujacym wplywie islamu w Indonezji. Demak byl najprawdopodobnie zalozony przez muzulmanskich uchodzcow z Chin, wypedzonych po obaleniu wladzy Mongolow.
 
User is offline  PMMini Profile Post #2

     
Victor
 

VI ranga
******
Grupa: Przyjaciel forum
Postów: 782
Nr użytkownika: 4.617

 
 
post 30/07/2007, 20:32 Quote Post

Mamnadzieję, że nikt mnie nie zastrzeli za grafomaństwo ...

Wkraczanie islamu do Azji Południowo Wschodniej jest procesem słabo udokumentowanym. Sytuacja taka ma wiele przyczyn, wśród których najistotniejsze wydają się być trzy wynikające z uwarunkowań geograficznych i kulturowych.
Ważnym powodem braku źródeł dotyczących tego okresu jest niemal całkowity brak dokumentów mogących przybliżyć proces pojawiania się islamu w tym rejonie. Wynika to z dwóch przyczyn: po pierwsze w rejonie tym przez długi czas nie zaistniał duży i trwały ośrodek władzy, przy którym mogłyby się rozwinąć wszelakie archiwa przechowujące dane z minionych czasów; po drugie wilgotny klimat w tej części Azji nie sprzyja archeologom – najprawdopodobniej wiele dokumentów po prostu zgniło, nie doczekawszy się wnikliwej analizy historycznej.
Kolejnym ważnym problemem przy badaniu historii tego obszaru jest niewielki odsetek zachowanych zabytków architektonicznych. Podobnie jak w przypadku dokumentów tu także klimat nie oszczędził drewnianych budowli i świątyń pozbawionych przez wieki właściwej konserwacji. Wznoszenie odpornych na działanie czasu budowli kamiennych o charakterze państwowym bądź sakralnym – stanowiących najlepsze źródło informacji o minionych czasach – było niepopularne z trudnych dziś do określenia przyczyn.
Istotnym jest także położenie geograficzne tego obszaru. Wszystkie wielkie cywilizacje tego rejonu (chińska, hinduska i islamu) mimo że utrzymywały kontakty z tutejszymi krajami, traktowały ten rejon jako kraniec świata nie przywiązując do niego większego znaczenia. Sytuacja taka znajduje swe odbicie w archiwach tych cywilizacji, które nie przybliżają nam historii tego rejonu.
Najprawdopodobniej początki islamu w Azji Południowo – Wschodniej sięgają końca pierwszego tysiąclecia. Najprawdopodobniej pojawienie się kupców muzułmańskich wiązało się ze wzrostem zainteresowania tym obszarem w Indiach. W tym okresie większa część tego rejonu była zacofana społecznie i gospodarczo. Religią „panującą” był animizm, powoli wypierany przez braminizm. Rozpoczynał się też stymulowany kontaktami z subkontynentem rozwój gospodarczy a wraz z nim handlowy. Nie doszło jednak do wprowadzenia tego rejonu w sieć globalnych połączeń kupieckich, jednak rozwinęła się wymiana pomiędzy poszczególnymi ośrodkami regionu.
Źródła których raczej nie można uznać za historyczne jak słynna kronika malajska Mikuyat Raja Pasai, ukazują nam bohaterskich sufich, którzy - podobnie jak św. Wojciech - niemalże w pojedynkę wędrowali przez ten obszar nawracając go. W rzeczywistości najprawdopodobniej początki islamu wiążą się z napływem kupców ze ziranizowanej prowincji Gujarat (na płn. od Bombaju) i z osadnictwem kupców perskich, mających w zwyczaju zakładanie faktorii handlowych na szlakach swych podróży.
Proces rozpowszechniania się rozpoczął się niejako samoistnie, bez większego wkładu politycznego kalifatu i innych organizacji politycznych. Główną przyczyną sukcesu nowej wiary był upadek znaczenia wiary animistycznej. Nie bez znaczenia były też problemy z przyswajaniem sobie braminizmu i systemu kastowego, religii skomplikowanej i dostosowanej do specyfiki społeczeństwa Indii. Proces islamizacji przebiegał oddolnie opierając się głównie na mieszaniu się ludności miejscowej z muzułmańskimi faktorami, duże znaczenie mogło mieć też przyjmowanie nowej wiary przez lokalnych władców w celu zagwarantowania sobie uprzywilejowanej pozycji w handlu . Stopniowo doszło do narzucania przez okrzepłe państewka islamskie wiary na drodze podboju. Zjawisko to nie miało jednak charakteru wojny religijnej, a raczej było skutkiem ubocznym wojen o charakterze plemiennym i gospodarczym. Podobnie jak i na innych obszarach także tu nie starano się całkowicie wykorzenić pradawnej religii mieszkańców rejonu. Sufi szukali punktów wspólnych z miejscową wiarą i systemem wartości starając się scalić je pod zielonym sztandarem. Był to długotrwały proces, sufi dzielili się wiedzą z miejscowymi mędrcami, próbowali poskramiać ponad naturalne siły, odczytywali sny, leczyli, uczyli wydajniejszych metod uprawy, a często stawali się mediatorami w sporach między władzą a ludem. Tak budowana pozycja sufich gwarantowała trwałość wiary w Allacha i umożliwiała dalszą ekspansję religijną a przy okazji i gospodarczą.
Należy wyraźnie podkreślić, że islam był wtedy religią marginalną a prymat w tym rejonie przypadał państwu Seriwidjaja (VIII – XIII w.) obejmującemu Sumatrę i Jawę oraz państwu Madjapahit (1117 – 1520). Trudną dziś do ocenienia rolę w islamizacji tych terenów odegrał krótkotrwały najazd mongolski z roku 1292, w wyniku którego państwo Madjapahit zostało podporządkowane Mongołom na okres roku.
W wyniku wojen pomiędzy tymi dwoma krajami upadło państwo Serividjaja. Liczna rzesza uchodźców opuszczająca pokonane i rozbite mocarstwo założyła nowy ośrodek państwowy na półwyspie Malajskim nad cieśniną Malakka (około 1370 r). Za panowania władcy który przeszedł do historii jako Parameswara Iskander – szah (1381-1424), za religię obowiązującą uznano w nim Islam. Dzięki strategicznemu położeniu umożliwiającemu kontrolowanie handlu pomiędzy Morzem Południowochińskim a Oceanem Indyjskim, ten młody sułtanat bardzo szybko stał się silnym i bogatym.
Około roku 1500 islamizacja tych terenów była już procesem mocno zaawansowanym. Najsilniejszymi źródłami z których się rozchodził były w dalszym ciągu osady handlowe skupione głównie na wybrzeżach. Najtrudniejszą sytuację z pośród nich mieli Czamowie zamieszkujący Indochiny, stale zwalczani przez Wietnamczyków. W dużo lepszej sytuacji były bardzo liczne osady rozłożone na wybrzeżu Birmy, nad którymi polityczną kontrolę sprawował sułtanat Bengalu. Zdecydowanie odmienna sytuacja panowała na południe od tych dwóch skupisk. Kwitły tam samodzielne państwa: Pasai na północy Sumatry i sułtanat Malakki. Silna pozycja tego ostatniego umożliwiała mu rozciągnięcie swojej kontroli na północno – zachodnie wybrzeża Borneo, wyspy Sulu (na południu od Filipin), południowe Filipiny. Wpływy tego państwa sięgały aż po zasobne w drogocenne korzenie wyspy Ternate i Ambon (archipelag Moluków). Mimo tak rozległej strefy wpływów, islam jako religia rzadko znajdował w tamtych rejonach poparcie w interiorze, ograniczając się do powolnego rozwoju w rejonach faktorii. Jednakże nie brakło też spektakularnych sukcesów, do których należy zaliczyć proces islamizowania dworu hindusko – buddyjskiego w Majapahicie (środkowa Jawa). Malakka pozostawała w tym okresie głównym ośrodkiem nauki, teologii i sztuki w tym obszarze. Proces rozwoju tych dziedzin życia intensyfikowany był poprzez żywe kontakty z Iranem (handel, pielgrzymki, podróże naukowe) i dzięki napływowi uczonych chcących poznać ten odległy rejon.
Gwałtowny zwrot w historii Azji Południowo – Wschodniej następuje wraz z wkroczeniem na te tereny Portugalczyków. Dotarli oni na te tereny po roztoczeniu swej kontroli nad północno – wschodnim rejonem Oceanu Indyjskiego. Podstawowym zagrożeniem dla miejscowych sułtanatów była nieprzejednana niechęć chrześcijańskich żeglarzy do Islamu. O ile rejon ten był przyzwyczajony do różnorodności religijnej to nowi najeźdźcy byli wyjątkowo nieprzychylnie nastawieni do pokojowej koegzystencji wielu religii. Najgorzej wyszedł na tym znienawidzony w Europie Islam. Istnienie sułtanatów w tym rejonie dawało wyśmienity pretekst do prowadzenia działań korsarskich i wojennych. Już w roku 1511 - 10 sierpnia po szesnastodniowym oblężeniu upada Malakka. Przyczyną tak łatwego powodzenia operacji portugalskich w tym obszarze nie była niemoc militarna (po zdobyciu Malakki Portugalczycy zyskali 3 tys. dział ) a nie zrozumienie przez miejscowych zamiarów i istoty polityki kolonialnej Lizbony. Wybudowanie w tym mieście kamiennej fortecy zwanej Famosa (Wspaniała) obsadzonej przez 300 żołnierzy i wspieranej przez flotę z dwustoma marynarzami, zapewniło kontrolę nad handlem rejonu i kluczową pozycję polityczną. Upadek miasta nie spowodował automatycznie upadku sułtanatu, wielokrotnie podejmowano bezskuteczne próby odbicia miasta.
Potęga militarna Lizbony i hojność z jaką rozdawano miejscowym zrabowane kupcom arabskim dobra czyniły dobry grunt pod kolejne ekspansje. Większość obszarów o dużej wartości handlowej i duża część sułtanatów wpadły w ręce Portugalczyków poprzez zgodę na budowę na ich terenie twierdz. Zgodę tą wydawano najczęściej bez większych problemów, z trudnych dziś do określenia przyczyn. Na pewno duże znaczenie miały szczodre upominki dla posłusznych władców, obietnica ochrony przed sąsiadami i wreszcie nie docenienie znaczenia zarówno samych budowli jak i potencjału Europejczyków. Fortece stawiane w różnych częściach regionu z marginalizowały znaczenie większości lokalnych państw, często również służyły jako środek nacisku służący do wymuszania danin na okolicznych mieszkańcach i władcach. Taki los spotkał między innymi sułtanat na wyspie Ternate, który po wybudowaniu twierdzy stał się dla Lizbony źródłem korzeni i barykadą broniącą dostępu Kastylijczykom do tego rejonu. Kolejnym źródłem sukcesów była umiejętność wykorzystywania sporów pomiędzy małymi państewkami do osiągnięcia własnych celów.
W dziewięć lat po upadku Malakki upadło państwo Pasai. Jednak rolę upadłego sułtanatu Malakki przejmuje w tym czasie obejmujący zachodnią i północną Sumatrę sułtanat Aceh (Atjeh). Ten nowy twór staje się kulturowym centrum islamu na tym terenie i przejmuje na siebie ciężar walki z portugalskimi garnizonami na półwyspie Malajskim i na Sumatrze. Dochody na tą działalność czerpano z handlu, który po przejęciu Malakki skupił się w portach tego państwa. Szczyt swojego rozwoju osiągnęło to państwo za panowania Iskandera Mudy (1608 – 1637). Za jego panowania islam objął niemal całą wyspę, a rozwój szkolnictwa religijnego i budownictwa sakralnego uczynił zeń liczący się w świecie ośrodek. W 1640 roku wojska Acehu wsparły holendrów w pięciomiesięcznym oblężeniu Malakki, twierdzy w tym czasie pełnej już kościołów (od 1658 siedziba diecezji), szpitali i kolonialnych budowli. Wyparcie Portugalczyków z tego rejonu stało się jednak paradoksalnie jedną z przyczyn upadku znaczenia tego sułtanatu. Holendrzy okazali się na tyle dobrymi gospodarzami, że przejęli większość z handlu tego obszaru. Ważną przyczyną upadku sułtanatu było też odizolowanie się Japonii od świata zewnętrznego i powstanie konkurencyjnego sułtanatu Makassaru. Mimo spadku znaczenia gospodarczo - kulturalnego Acech do początku XVIII w. utrzymał swą potęgę militarną. Często przyjmowano tu posłów z Mekki równocześnie odmawiając gościny delegacją angielskim.
22.09.1605 r. książę Tallo władający południowo - zachodnią częścią Celebesu przyjął Islam tak powstał sułtanat Makassar. Ortodoksyjne przestrzeganie zasad wiary i wola prowadzenia wojny świętej szybko uczyniła zeń czołowy sułtanat regionu. Efektem takiej polityki była permanentna wojna z Holendrami. Losy tej wojny o kontrolę nad handlem początkowo sprzyjały muzułmanom. Za władzy Hasana ad-Dina (1631 – 1670) kraj ten urósł do rangi imperium rozciągając swą zwierzchność od Borneo po Nową Gwineę i od Lomboku po południowe Filipiny. Długa i wyczerpująca wojna zakończyła się w roku 1667 rezygnacją z politycznej i handlowej dominacji w regionie. (...)

Krótki wyciąg pomocnych opracowań:
B.H.M. Vlekke A history of Indonesia, Bruksela 1595
J.G DaSilva Morskie dzieje Portugalczyków, Gdańsk 1987
F. Robinson, Świat Islamu, Warszawa 1996
E. Słuczański Polityczna Rola Islamu w Azji Płd. Wschodniej, Warszawa 1971
E. Słucząński konkwistadorzy, korsarze, kupcy. Kartki z histori ludów azjatyckichWarszawa 1981
E. Słuczański O władcach ludziach i czarodziejach. Wierzenia i obyczaje ludów Azji Płd. Wschodniej Warszawa 1976
Stiller R, Warda J. Malezja zarys wiedzy o kraju i ludziach Warszawa 1970

Ten post był edytowany przez Victor: 30/07/2007, 20:39
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #3

     
rycymer
 

Ellentengernagyként
*********
Grupa: Przyjaciel forum
Postów: 5.900
Nr użytkownika: 30.754

 
 
post 30/07/2007, 20:48 Quote Post

No, chłopaki, nawet nie wiem, jak Wam dziękować - nie spodziewałem się aż tak bogatych wypowiedzi... smile.gif Jednym słowem, brawo! wink.gif
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #4

     
Arbago
 

Pomorzanin
********
Grupa: Użytkownik
Postów: 4.032
Nr użytkownika: 38.089

 
 
post 22/02/2013, 16:26 Quote Post

Po pierwsze chciałbym podziękować Victorowi za ten referat. Kawał dobrej roboty, czegoś takiego potrzebujemy na forum. Szkoda, że minęło już prawie 6 lat...

QUOTE
Około roku 1500 islamizacja tych terenów była już procesem mocno zaawansowanym. Najsilniejszymi źródłami z których się rozchodził były w dalszym ciągu osady handlowe skupione głównie na wybrzeżach.
Victor

Bardzo interesującym aspektem jest gospodarczy powód rozpowszechniania się religii w Indonezji. Podobnie jak hinduizm tak i islam przyjmowały poszczególne wyspy w celu zapewnienia sobie przywilejów w handlu. Nie mogę sobie uzmysłowić innego miejsca na świecie, gdzie religia rozpowszechniałaby się właśnie w ten sposób. Z reguły religię zmieniano koniunkturalnie (chrześcijaństwo, islam w Afryce, Iranie) lub w wyniku podboju (Ameryka). Mógł to być także rozwój w wyniku działań misjonarskich (chrześcijaństwo w imperium rzymskim lub Japonii). Jednakże z gospodarczym powodem rozprzestrzeniania się religii jeszcze się nie spotkałem.
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #5

     
aljubarotta
 

VII ranga
*******
Grupa: Moderatorzy
Postów: 2.841
Nr użytkownika: 70.958

Marek Sz.
 
 
post 22/02/2013, 19:56 Quote Post

QUOTE(Victor @ 30/07/2007, 20:32)
E. Słuczański Polityczna Rola Islamu w Azji Płd. Wschodniej, Warszawa 1971
*



A tego nie znałem.

Dopisać należy też bardzo ważną pozycję M. Dziekana: Cywilizacja islamu w Azji i Afryce, zdaje się że cały rozdział jest o Indochinach i Malajach.

 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #6

 
1 Użytkowników czyta ten temat (1 Gości i 0 Anonimowych użytkowników)
0 Zarejestrowanych:


Topic Options
Reply to this topicStart new topic

 

 
Copyright © 2003 - 2023 Historycy.org
historycy@historycy.org, tel: 12 346-54-06

Kolokacja serwera, łącza internetowe:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej