moze ktos mi przedstawic doscyc szczegolowo jaka sytuacja panowala miedzy wlochami, niemacami austria, anglia francja i rosja!!!! oglonie kja doszlo do podpisania trakatow trojporozumienia i trojprzymierza!!!!!!
Narastające pod koniec XIX w. antagonizmy między największymi mocarstwami europejskimi doprowadziły do powstania dwóch przeciwstawnych bloków militarno-dyplomatycznych. Pierwszym było TRÓJPRZYMIERZE, zwane inaczej państwami centralnymi ze względu na centralne położenie geograficzne w Europie państw, które do niego należały. Był to początkowo sojusz polityczno-wojskowy Niemiec i Austro-Węgier zawarty 1879. W 1882 r. dołączyły Włochy. Sojusz ten był wymierzony w Anglię i Francję. W I wojnie światowej Włochy zachowały jednak początkowo neutralność i dopiero po zawarciu w 1915 tajnego układu z Francją, W. Brytanią i Rosją, ustalającego włoskie korzyści terytorialne w zamian za przystąpienie do wojny doprowadziło do rozpadu Trójprzymierza.
Drugim blokiem było TRÓJPOROZUMIENIE zwane inaczej ENTENTĄ [to z francuzkiego od entente cordiale, czyli serdeczne porozumienie]. Była to nazwa porozumień zawartych między Francją, Rosją i Wielką Brytanią przed I wojną św. jako przeciwwaga trójprzymierza. Etapy powstania ententy to: przymierze franc.-ros. podpisane w 1893 r.,nastepnie porozumienie bryt.-franc. 1904 r.( entente cordiale) oraz porozumienie bryt.-ros. w 1907 r. W czasie I wojny św. wokół ententy skupiła się koalicja 25 państw walczących przeciwko państwom centralnym. Ententa wygrała I wojne św.
Mam nadzieje, że wystarczy.
przydalo by sie cos wiecej!!!! mozna znacie jakies stronki dotyczace tego oksresu?????
Zagrożenie ze strony zjednoczonych i silnych niemiec okazało się celem najważniejszym i kwestią nadrzędną dla wielu państw Europy. Austro-Węgry, które najwidoczniej nie wspominały już z bólem klęski zadanej im przez wojska pruskie w 1866 roku podczas wojny prusko-austryjackiej o panowanie w Niemczech przyłączyły się do imperialnych zapędów Niemiec. Bismarck, który już od 1870 w konfliktach z Francją formował teoretycznie i praktycznie plany ekspansji terytorialnej i rozwoju militarnego wiedział, jak silne mogą być Zjednoczone Niemcy z pomocą południowych sąsiadów. Nie przewidywał jednak, że tajne porozumienie Rosji i Niemiec, tzw. konwencja wojskowa, nie przetrwa i już wkrótce partner militarny stanie po drugiej stronie.
Trójprzymierze, które miało silniejszą więź niż ->trójporozumienie dopełniło się za sprawą Włoch, niejako wciągniętych do sojuszu (1882 r.), które walczyły z Francją o północnoafrykański Tunis. Korzyścią dla tychże państw byłó stworzenie stabilnego frontu w centrum Europy, stąd ich wspólna nazwa - Państwa Centralne.
Natomiast biedna Rosja, która nie starała się szukać oparcia we wzrastającej potędze Niemiec, przystąpiła do sojuszu z Francją. I tak imperialistyczny ustrój Azji napotkał wspólne interesy z republikańskim państwem zachodniej Europy co obu w zasadzie wyszło na dobre. Rosja miała jednak ważną kartę przetargową - wygraną z Turcją w latach 1877-1878. Dzięki temu przez Astrię postrzegana była jako godny przeciwnik. Nie zwracając uwagę na kolejne konflikty bałkańskie, spójrzmy jeszcze tylko na rolę Wielkiej Brytanii w tworzeniu antyprzymierza. W 1904 roku doszło do porozumienia Francji i Wielkiej Brytanii, które jak przystało na dawnych partnerów, miało osąd czysto formalny, gdyż to królestwo z wysp miało być głównym pionkiem w grze. Entente Cordiale (fr. serdeczne porozumienie), jak nazywał się ten sojusz, sprawił iż Francja zdecydowała się na podpisanie także innej umowy, paktu wojskowego z Rosją w 1907 roku. Rosję i Wielką Brytanię natomiast połaczył układ o wspólnym przeciwdziałaniu ekspansji niemiecko-austriackiej. Trzy państwa, które zawiązały Trójporozumienie nazywamy Ententą, właśnie od nazwy paktu Francji i Wielkiej Brytanii.
W rezultacie tych manewrów, Anglia i Francja zostały odcięte od konfliktów bałkańskich, choć Francja starała się jeszcze zaopatrywać wojska Tureckie podczas wojen bałkańskich. Ten pozornie marginalny konflikt doprowadził jednak do wybuchu nowego w dziejach konfliktu - wojny na skalę światową.
Ogólnie rzecz biorąc chodzi o przyczyny pierwszej wojny światowej. więc na początku XX wieku przeciwieństwa pomiędzy wielkimi europejskimi mocarstwami coraz bardziej się nasilały i wiodły prostą drogą do wojny. W Europie było wiele punktów zapalnych i niebezpieczeństwo wojny stało się bliskie i bardzo realne. Było tylko jedno pytanie: gdzie padnie iskra w beczce prochu?, czyli gdzie nastąpi jej wybuch. Do wojny prowadziło wiele antagonizmów:
Na przełomie XIX i XX wieku w Europie istniały dwa ugrupowania polityczne: trójprzymierze ( Austro-Węgry, Niemcy i Włochy ) oraz blok francusko-rosyjski. Główną przyczyną tych ugrupowań był konflikt francusko-niemiecki. Jego przyczyną było zakończenie wojny francusko-pruskiej (1870-1871): postanowienia traktatu francuskiego i bardzo wysoka kontrybucja w złocie upokarzały godność narodową Francuzów. Niezadowolenie społeczeństwa francuskiego wzrosło w momencie powstania trójprzymierza skierowanego przeciw Francji i ekspansji Niemców do Maroko. Francja zaczęła więc szukać protektora. Stała się nim Rosja, państwo, które jako jedyne nie miało konfliktów z Francją. Rosja czuła się również zagrożona przez trójprzymierze. Powodem tego była aneksjonistyczna polityka prowadzona przez Austro-Węgry na Bałkanach. Francusko-rosyjski sojusz ratyfikowano 27 grudnia 1893 roku.
Z początku Wielka Brytania chciała być kraje neutralnym. Wiele dzieliło ten kraj zarówno z Francją, Niemcami i Rosją. Później okazało się, że Wielka Brytania aby być mocarstwem potrzebuje poparcia innych krajów. Najpierw rozstrzygnięto spór z Francją. Efektem tego był traktat brytyjsko-francuski z 8 kwietnia 1904 roku o nazwie ENTENTE CORDINALE. Układ okazał się korzystny dla Wielkiej Brytanii również dlatego, że zbliżał ją (poprzez traktat francusko-rosyjski) do Rosji, która granicząc od wschodu z Niemcami odgrywała ważną rolę strategiczną.
W miarę rozwoju gospodarczego Niemcy zaczęły bezpośrednio zagrażać interesom brytyjskim i francuskim na Dalekim i Bliskim Wschodzie, w Afryce i Europie. Kapitał niemiecki opanował większość rynków europejskich, zagrażając coraz bardziej handlowi zamorskiemu Wielkiej Brytanii. Agresywnej polityce Niemiec towarzyszyły również przyśpieszone zbrojenia lądowe i morskie. Realizacja niemieckiego programu zbrojeń morskich z 1900 roku zagroziła panowaniu Brytyjczyków na morzach świata. Dlatego też Brytyjczycy rozpoczęli budowę wielkich okrętów typu "Dreadnought" . W odpowiedzi Niemcy również rozpoczęli budowę takich okrętów. Przyśpieszone zbrojenia niemieckie wywołały zaniepokojenie Brytyjczyków, bowiem wydatki zbrojeniowe i tak już bardzo obciążyły budżet państwowy.
Bardzo istotny był również problem marokański. Niemcy zorientowali się, że układ francusko-brytyjski czyni w Maroku strefę wpływów francuskich. Niemcy postanowili za wszelką cenę zmienić to. Wilhelm II podczas swojej przejażdżki po Morzu Śródziemnym wylądował w Tangerze. Wygłosił tam przemówienie, w którym zagwarantował ze strony swojego kraju niepodległość Maroka. Takie posunięcie zaskoczyło rząd francuski i brytyjski. Francja znalazła się w trudnej sytuacji. Niemcy zażądały zwołanie konferencji międzynarodowej, która potwierdziła by niepodległość Maroka. W styczniu 1906 roku w Algerciras w Hiszpanii odbyła się konferencja międzynarodowa. Według Niemców miała ona pozbawić Francję wpływów w Maroku. Stało się jednak inaczej. Wszyscy uczestnicy, z wyjątkiem Austro-Węgier poparli stanowisko Francji. Francja nie utraciła więc wpływów w Maroku. Kilka lat później znowu powstał kryzys marokański. Niemcy wykorzystując powstanie przeciwko sułtanowi i anarchię w tym kraju chcieli utworzyć bazę militarną na wybrzeżu Maroka. Grożąc wojną zażądały od Francji ustępstw w Maroku lub rekompensaty terytorialnej w innych koloniach. W 1911 podpisana została umowa niemiecko-francuska, według której Niemcy zgodzili się na francuskie wpływy w Maroku. Francja zaś oddała im część francuskiego Konga o powierzchni 17500 km kw. Umowa była niekorzystna dla Niemiec, gdyż skrawek Konga zupełnie nie równoważył korzyści jakie mogłoby dać im Maroko.
Kolejną sprawą był tzw. Kocioł bałkański. Wzrost ruchu narodowo-wyzwoleńczego u ludności słowiańskiej w krajach bałkańskich poważnie osłabił panująca tam Turcję. Taką sytuację postanowiła wykorzystać Rosja, aby otworzyć dla swojej floty cieśniny czarnomorskie. Przy poparciu Rosji powstał Związek Bałkański (obejmujący Serbię, Bułgarię, Czarnogórę i Grecję). Zaraz potem państwa te zaatakowały Turcję. Pierwsza wojna bałkańska zadziwiła wszystkich. Wojska związku dotarły blisko Konstantynopola. Zmieniła się sytuacja w tym rejonie. Prawie cały obszar europejski Turcji został wyzwolony. Zaniepokoiło to państwa trójprzymierza. Austro-Węgry obawiały się rozprzestrzenienia się ruchu narodowowyzwoleńczego na ludy słowiańskie mieszkające wewnątrz kraju. Dla Niemiec osłabienie Turcji, z którą były związane, oznaczało cios przeciwko trójprzymierzu. Wśród państw Związku Bałkańskiego powstały poważne rozbieżności o podział zdobyczy terytorialnych. Mając poparcie Austro-Węgier Bułgaria rozpoczęła działania wojenne przeciwko Serbii i Grecji. Do wojny przyłączyła się również Rumunia i Turcja, która odzyskała część straconych ziem. Bułgaria została pokonana w ciągu kilku dni.
Wszystko to zaostrzyło i tak już napiętą sytuację międzynarodową w Europie. Niemcy postanowili zwiększyć stan armii z 63 tys. do 820 tys. żołnierzy. Austro-Węgry również zwiększyły liczebność swych wojsk z 103 do 160 tys. Francja wprowadziła nową ustawę o służbie wojskowej, która zwiększyła stan armii z 480 do 750 tys. żołnierzy. Rosja rozpoczęła realizację planu, którego celem było utworzenie największej armii na świecie liczącej 2 miliony 700 tysięcy żołnierzy. Podobne kroki podjęła Wielka Brytania. Świat przygotowywał się do wojny.
Oficjalną przyczyną wybuchu pierwszej wojny światowej okazało się zamordowanie w Sarajewie w czerwcu 1914 roku następcy tronu, arcyksięcia Franciszka Ferdynanda wraz z jego żoną. Zamach został zorganizowany przez tajną organizację serbską. Austro-Węgry postanowiły wykorzystać ten moment do rozprawienia się z Serbią. Wysłały więc ultimatum do rządu Serbii. Dokument specjalnie został tak napisany, aby Serbia na pewno go odrzuciła. Naruszał on suwerenność i niepodległość tego kraju. Zaraz po odrzuceniu ultimatum rząd Austro-Węgier, 28 lipca 1914 roku, wypowiedział wojnę Serbii. Był to początek reakcji łańcuchowej, która dzięki wielu układom pomiędzy państwami, wciągnęła do wojny większość krajów Europy i świata.
Ciekaw jestem po co kolega pisał ten tekst. Ja zawarłem w swojej odpowiedzi to co miałem zawrzeć i co wiecej, nie skupiałem sięna przyczynie wybuchu I wojny, bo przecież nie o I w. św. pytał autor wątku.
Od dłuższego czasu korzystam z tego forum i zawsze było mi bardzo pomocne. Dziś pierwszy raz nie znalazłam informacji, których potrzebuję,więc zarejestrowałam się by zapytać. Do rzeczy.
Interesuje mnie liczba ludności, stan armii po mobilizacji. liczba armat i ogólny tonaż floty państw trójprzymierza i trójporozumienia. Czy ktoś z Was posiada takie informacje? Jak na ich podstawie oceniacie szansę na wygraną wojny?
Zacznę od tego, ze przed wybuchem wojny w sierpniu 1914 roku, nie istniało formalnie nic takiego jak Trójporozumienie. Owszem istniał sojusz francusko-rosyjski, ratyfikowany w styczniu 1894 roku, natomiast Wielkiej Brytanii nie wiązał formalnie żaden sojusz ani z Francją ani z Rosją, ani tym bardziej z oboma na raz. Entente Cordiale zawarte w 1904 roku nie jest żadnym sojuszem, oznacza tylko wyjaśnienie wszystkich kwestii spornych między Wielka Brytanią i Francją na obszarach pozaeuropejskich i ścisłe wytyczenie stref wpływów obu państw. Nie ma tam ani słowa o sojuszu i współpracy. Owszem, traktat ten stworzył korzystną atmosferę do zbliżenia, ale to zbliżenie nie znalazło swego formalnego wyrazu w żadnym traktacie. Ba w I kryzysie marokańskim Wielka Brytania zachowała ścisłą neutralność.
Jeszcze wyraźniej widać tą sytuację w porozumieniu brytyjsko-rosyjskim. Rosja zgodziła się na nie w warunkach przymusu, po klęsce w wojnie z Japonią (sojusznikiem Wielkiej Brytanii --> warto pamiętać, że Brytyjczycy nie pozwolili flocie bałtyckiej płynąc przez Suez a na Ławicy Doggera dosżło do incydentu, który o mało nie zakończył się wybuchem wojny brytyjsko-rosyjskiej [tylko dzięki mediacji francuskiej]), i pod francuska presją. Traktat podobnie jak brytyjsko-francuski był tylko rozgraniczeniem stref wpływów. Co więcej od 1910 roku Rosja ewidentnie dążyła do jego renegocjacji będąc z niego bardzo niezadowoloną.
Wreszcie warto pamiętać, zę formalna przyczyną wypowiedzenia wojny Niemcom, przez Wielką Brytanię, było naruszenie przez II Rzesze neutralności Belgii, której gwarantem był Londyn.
Owszem W. Brytania i tak wystąpiłaby przeciw Niemcom, ale nie ze względu na sojusznicze zobowiązania, gdyż takie nie istniały, ale w świadomości, że tylko bezpośrednia militarna interwencja Wielkie Brytanii może uratować równowagę europejską.
Tyle w skrócie.
Wie ktoś gdzie można przeczytać pełny tekst po polsku porozumień rosyjsko-angielskiego z 31 sierpnia 1907 roku i francusko-rosyjskiego z 17 sierpnia 1892 roku?
© Historycy.org - historia to nasza pasja (http://www.historycy.org)