Nie mogę znaleźć tego artykułu, ale ukazał się chyba w Polityce jakiś czas temu. Chodziło mianowicie o to, że archeologiczne wykopaliska (bogactwo wyposażenia grobu wojownika, jego broń etc.)świadczyły o tym, że nasi przodkowie zajmowali się wojowaniem poza granicami kraju.
Czy tak zdobywali nasi przodkowie sławę i bogactwo, a potem w kraju władzę (jak się domyślam)? Jak się na to zapatrujecie i czy takie twierdzenia mają pokrycie w faktach? Czy było to proceder powszechny?
Znalazłem ten artykuł. http://www.polityka.pl/archive/do/registry/secure/showArticle?id=3333024
Szczerze mówiąc kiedy teraz go przeczytałem, nie wydaje się już tak przekonujący jak kiedyś. Domysły.
Ale abstrahując to dlaczego, skoro są pomysły, że drużynę stanowili głównie obcy wojownicy, nie mieli drużyny tworzyć rodzimi najemnicy, doświadczeni na światowych polach bitew, zapoznani z inną kulturą, stosunkami społecznymi etc.?
Oczywiście, że zajmowali się wojowaniem poza swym obszarem zamieszkania. Najpierw Polanie zajmowali się wojowaniem w Małopolsce, na Śląsku, Pomorzu, Mazowszu i gdzie się dało, a później, po przejęciu kontroli nad tymi obszarami, "poszli dalej".
Wiesz, że chodziło mi o obecne granice kraju.
Dla mnie jedną z ciekawostek tego tematu jest moneta Chrobrego z nim i Ethelred’em. Można uważać, że w tamtych czasach kopiowano wzory monet ale czy to jedyne rozwiązanie?
Najemników słowiańskich spotykamy w wielu miejscach Europy - wspomnę tylko o wyprawach na wyspy duńskie, na wybrzerza Szwecji, Wyspy Brytyjskie, ślady Słowian w rejonie dzisiejszej Holandii (bodajże Wieletów), duże skupiska w Hiszpanii za czasów muzułmańskich (nawet przejęli władzę w jakimś okresie od skłóconych Arabów) oraz w górach Maroka. Szcegóły jak rozwinie się dyskusja.
Jako swego rodzaju najemników można również uznać Wieletów, którzy sprzymierzeni z cesarzem Henrykiem II ruszyli na wyprawę do Lotaryngii przeciwko biskupowi Metzu (początek XI w.)
za Wikipedia:
© Historycy.org - historia to nasza pasja (http://www.historycy.org)