|
|
Imperium grecko-rzymskie, Paul Veyne
|
|
|
|
Ktoś już czytał? Jakie opinie? Warto kupić?
Poza tym kilka pytań: 1. Jaki okres obejmuje ta książka? 2. Jak jest napisana - w opisach podają, ze to 13 esejów - ale oddzielonych/chronologicznych/tematycznych? Czy w jednym ciągu? 3. Czy treść pracy pokrywa całe spektrum, tzn. kulturę, politykę, społeczeństwo? 4. Tak ogólnie - warto brać, jako coś w ropdzaju uzupełnienia Ziółkowskiego (on kończy na 303 roku właśnie...) i innych pozycji (Cary&Scullard, Jaczynowska)?
|
|
|
|
|
|
|
|
Byłbym wdzięczny za taką krótką prezentację.
|
|
|
|
|
|
|
|
Książka Veyne'go jest znakomita. Składa się z esejów tematycznych, doskonale napisanych. Autor raczej bierze problemy tytułowej cywilizacji i wałkuje je pracowicie i erudycyjnie. Nie jest to więc historia polityczna lub społeczna napisana chronologicznie.
Jeśli chodzi o końcówkę u Ziółkowskiego, to jest raczej niezbyt… Epilog o upadku Imperium jest najsłabszą częścią książki. Widać, że autorowi nie leży już ten Rzym. Jeśli chodzi o esej Veyne'go dotyczący tego czasu, a dokładnie roku 410, mamy ten sam problem. Z każdego akapitu wieje niechęcią czcigodnego żabojada do germańskich najeźdźców
|
|
|
|
|
|
|
Marcheaux
|
|
|
II ranga |
|
|
|
Grupa: Użytkownik |
|
Postów: 83 |
|
Nr użytkownika: 65.791 |
|
|
|
|
|
Stopień akademicki: BANITA |
|
Zawód: |
|
|
|
|
Jeżeli to komuś pomoże...
Spis treści: 1. Kim był imperator rzymski? 2. Założenia greckiej polis, czyli czemu Sokrates odmówił ucieczki Obywatelskość wojująca Bezczynność i aktywność obywatelska Bezczynność i majątek Osobliwość demokratyczna Platon i rzemiosło obywatela Bogactwo i upadek Obowiązek święta Oko państwa Zagadkowe postępowanie Sokratesa 3. Czy w dawnych czasach istniała klasa średnia? 4. Tożsamość grecka za i przeciw Rzymowi: kolaboracja i wyższe powołanie 5. Palmira i Zenobia między Orientem, Grecją i Rzymem 6. Sztuka Palmiry; globalizacja, podobieństwo, frontalność, błędne oczy 7. Cele sztuki, propaganda i przepych monarchii 8. Kult, pobożność i moralność w pogaństwie grecko-rzymskim 9. Poganie i chrześcijańskie miłosierdzie wobec gladiatorów 10. Plutarch. Problemy religijne inteligentnego poganina Bóg i materia; żadnych cudów Żadnego działania na odległość: duch wpływa na materię Czy koincydencje to przepowiednie, czy zwykłe zjawiska? Przypadek czy opatrzność? Wróżba, jej kod, organy i znaki. Opatrzność szczególna Wróżbiarstwo i medycyna, szarlatani i zawodowcy: prawdy dla użytkowników Wróżba dziedzina "podobno..." - Dwoista natura przekazu Dalsze trudności: opór medium i arbitralność interpretacji Plutarch, człowiek szczerej wiary - między teraźniejszością a przyszłością religii Istnieją dwa rodzaje przesądu, Plutarch nie przeczy więc sam sobie 11. Namiętność, doskonałość i dusza materialna - w utopii stoickiej i u św. Augustyna 12. Zdobycie Rzymu w roku 410 i wielkie najazdy 13. Dlaczego znikła sztuka grecko-rzymska?
Ponad 900 stron i historia podana w formie, w której najlepiej smakuje. Jak to pisałem nabralem jeszcze większej ochoty na jej przeczytanie. Mam nadzieję, że właściciel książki, zwany potocznie biblioteką wybaczy mi pewną zwłokę
|
|
|
|
|
|
|
|
Veyne zaczyna od analizy Kim był imperator rzymski, na 73 stronach dokonuje bardzo ciekawej syntezy systemu rzymskiego władztwa (nawiązuje do Imperium Ottomańskiego jako najbliższego porównania).
Potem m.in. porusza zagadnienia greckości w Rzymie (sztuka, filozofia, nauka), poświęca dużo miejsca Zenobii i Palmirze, propagandzie, sztuce...no naprawdę czego tu nie ma
Polecam! Jak tylko znajdę czas sam zabiorę się za dokładną, całkowitą lekturę...
|
|
|
|
|
|
|
|
Dzisiaj sobie oblukałem dzieło imć Veynego - ale jakoś do mnie nie trafiło. Takie eseistyczne rozważania to trochę niekoniecznie moja ulubiona lektyra - wolę "twarde" i "krwiste" teksty niekoniecznie o kulturze i religii Nabyłem sobie zatem podręcznik Ziółkowskiego do histori Starożytnej i już.
|
|
|
|
|
|
|
|
oczywiście de gustibus itd
|
|
|
|
|
|
|
|
To najważniejsza książka o starożytności jaka się ukazała w Polsce. Po pierwsze dlatego, że autor myśli, mimo potężnej ilości przypisów - 2700 i masy literatury do każdego rozdziału, autor posługuje się także zdobyczami innych nauk humanistycznych i wielką znajomością filozofii (nie tylko starożytnej). Nic dziwnego, Veyne był przyjacielem Michela Foucaulta, bodaj najważniejszego filozofa XX wieku. Porusza się po historii z erudycją niesamowitą. Tłumaczy pewne zjawiska, a stare tłumaczenia wręcz miażdży - m.in. nie widzi, i słusznie, propagandy ani ideologii w antyku. Wyjaśnia znakomicie, wykorzystując właśnie metodę Foucaulta, upadek gladiatury... i wiele innych. Książka daje do myślenia, ba, zmusza do niego i dlatego jest ważna tak bardzo
|
|
|
|
2 Użytkowników czyta ten temat (2 Gości i 0 Anonimowych użytkowników)
0 Zarejestrowanych:
Śledź ten temat
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym temacie dodano odpowiedź, a ty nie jesteś online na forum.
Subskrybuj to forum
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym forum tworzony jest nowy temat, a ty nie jesteś online na forum.
Ściągnij / Wydrukuj ten temat
Pobierz ten temat w innym formacie lub zobacz wersję 'do druku'.
|
|
|
|