|
|
Hipoteza Jezyków Waskońskich
|
|
|
|
Dla sporej części Hiszpanii i Francji wiarygodne to może i jest, ale bardziej odległymi regionami bym jednak uważał.. Wiadomo, że w zachodniej Europie jakieś substraty były, ale ile ich i jak się miały do Basków to poletko radosnych spekulacji. Co my w końcu wiemy o takich Piktach, Ligurach, Tartezyjczykach czy innych Sykanach.
|
|
|
|
|
|
|
|
QUOTE(Dagome @ 6/04/2011, 5:14) QUOTE(Syzyf @ 5/04/2011, 15:47) Do napisania tego tematu skłoniły mnie rozważania za temat pochodzenai nazwy królowej polskich rzek. Szperałem w sieci i znlazłem to: http://en.wikipedia.org/wiki/Vasconic_substratum_theoryCzy ta teoria jest wiarygodna? To już prędzej to: http://en.wikipedia.org/wiki/Old_European_hydronymyTyle że dalej nie wiem jakie konkretne rozwiązanie dot.znaczenia i tłumaczenia nazwy królowej polskich rzek (domniemuję że o Wisłę chodzi) user znalazł a jestem tego b. ciekaw. Jako bierny, acz ciekawy obserwator (nie znam sie na językoznastwie), jestem zainteresowany roztrzygnięciem zagadnienia pochodzenia nazwy: WISŁA. Czytałem już o najprzeróżniejszych hipotezach, najczęściej wzajemnie sie wykluczajacych, tkich jak: Indoeuropejskiej, Pre-indoeuropejskiej, Germańskiej, Celtyckiej, Iliryjskiej i jakiejś tam jeszcze. Co jest prawdą, a co mitem? Może ktoś z osób obeznanych z tym tematem, napisze podsumowanie.
Ten post był edytowany przez byk2009: 11/04/2011, 10:38
|
|
|
|
|
|
|
|
CODE Może ktoś z osób obeznanych z tym tematem, napisze podsumowanie. rolleyes.gif Cholera wie Ale jakąś indoeuropejską etymologię można wymodzić -rdzeń "weis-" w znaczeniu płynąć, plus jakiś sufiks.
|
|
|
|
|
|
|
Andvari
|
|
|
II ranga |
|
|
|
Grupa: Użytkownik |
|
Postów: 84 |
|
Nr użytkownika: 61.813 |
|
|
|
|
|
|
QUOTE(kmat @ 15/04/2011, 9:14) Ale jakąś indoeuropejską etymologię można wymodzić -rdzeń "weis-" w znaczeniu płynąć, plus jakiś sufiks.
*wis-tl-éh₂ ?
Ten post był edytowany przez Andvari: 18/01/2014, 15:26
|
|
|
|
|
|
|
|
CODE *wis-tl-éh₂ ? Po prawdzie to nie wiem, raczej coś z weis niż z wis Pytanie też o sufiks, najstarsze zapisane formy mają wariacje na temat -tula, -kula, ale i -ula się dość wcześnie pojawia.
|
|
|
|
|
|
|
Andvari
|
|
|
II ranga |
|
|
|
Grupa: Użytkownik |
|
Postów: 84 |
|
Nr użytkownika: 61.813 |
|
|
|
|
|
|
QUOTE(kmat @ 19/01/2014, 1:33) CODE *wis-tl-éh₂ ? Po prawdzie to nie wiem, raczej coś z weis niż z wis Pytanie też o sufiks, najstarsze zapisane formy mają wariacje na temat -tula, -kula, ale i -ula się dość wcześnie pojawia.
Obie formy *weis- ~ *wis- reprezentują jeden rdzeń. Z tym, że forma druga to tzw. stopień zerowy (praindoeuropejski ablaut). O użyciu któregoś ze stopni decyduje miejsce akcentu w wyrazie, który jest ruchomy, plus pewne przemiany diachroniczne z nim związane.
1. Stopień pełny: *weis- 2. Stopień na -o-: *wois- 3. Stopień wzdłużony: *wēis- oraz *wōis- 4. Stopień zerowy: *wis-
Moim zdaniem, starożytni Łacinnicy zapożyczyli formę Vistula/Vissula z formy o prawdopodobnym brzmieniu **Wīstlā lub **Wistlā. Co wskazywałoby na formę **Weis-tl-eh₂ (**Weistl̩h₂ ??) lub **Wistleh₂. Sufiks *-tl- oznacza narzędzie derywowane od czasownika, do którego jest dołączany, pochodzący od rdzenia *tel-. *-eh₂ ~ *-h₂ to w zasadzie dwa sufiksy - pierwszy wyraża rodzaj żeński, natomiast drugi to pierwotnie oznacznik formy kolektywnej, a także sufiks liczby mnogiej rzeczowników nijakich w deklinacji na -o-. W łacinie mamy do czynienia ze zmasowaną redukcją zbitek spółgłoskowych, gdzie większe zbitki uległy licznym uproszczeniom. Zbitka *-stl- w pozycjach śródwyrazowych przeszła kolejno w *-stl̩-, a następnie w *-stul-.
|
|
|
|
|
|
|
|
Andvari
CODE Obie formy *weis- ~ *wis- reprezentują jeden rdzeń. Z tym, że forma druga to tzw. stopień zerowy (praindoeuropejski ablaut). O użyciu któregoś ze stopni decyduje miejsce akcentu w wyrazie, który jest ruchomy, plus pewne przemiany diachroniczne z nim związane. Dzięki. Faktycznie, było coś takiego.
CODE Moim zdaniem, starożytni Łacinnicy zapożyczyli formę Vistula/Vissula z formy o prawdopodobnym brzmieniu **Wīstlā lub **Wistlā. W Widsith występuje Wistlawudu, wiślańskie lasy, co niewątpliwie jest zapisem tej formy. Ale zastanawiają mnie inne postacie. Viscla i podobne mogą być bałtyjskie, niemieckie Weichsel może chyba być jakąś reminescencją pruskiej nazwy. Ale to Vissula, Bisula i podobne.. Zastanawiam się, czy faktycznie nie funkcjonowała i taka forma niezależnie od tamtych. Postać słowiańska sprawia wrażenie pochodzącej od czegoś takiego właśnie. Zdrobnienie Wisełka z e ruchomym sugeruje jera, a wcześniej u - -sul-. Chyba, że to jakieś upodobnienie do zbliżonych form.
CODE natomiast drugi to pierwotnie oznacznik formy kolektywnej, a także sufiks liczby mnogiej rzeczowników nijakich w deklinacji na -o-. A to po co właściwie w tej rekonstrukcji?
|
|
|
|
|
|
|
Andvari
|
|
|
II ranga |
|
|
|
Grupa: Użytkownik |
|
Postów: 84 |
|
Nr użytkownika: 61.813 |
|
|
|
|
|
|
Dysymilacja /t/ przed przedniojęzykowym /l/. Wīstlā → Wīsklā.
W prasłowiańskim mogłoby być:
1. Wīstlā → Wīstulā (?) → Wistŭla (?) → Visŭla 2. Wīstlā → Wīslā (?) → Visŭla
Może jer twardy został wprowadzony intruzywnie na etapie redukcji zbitek spółgłoskowych (reguła sylaby otwartej).
QUOTE A to po co właściwie w tej rekonstrukcji?
Nie jestem pewien co do właściwego rodzaju gramatycznego oraz miejsca akcentu w tej rekonstrukcji, więc nie wykluczam tej formy. -eh₂ jako liczba pojedyncza rodzaju żeńskiego i -h₂ jako liczba mnoga rodzaju nijakiego wydają z siebie zbliżoną wartość w językach potomnych - kolejno -ā, -a.
Ten post był edytowany przez Andvari: 19/01/2014, 19:03
|
|
|
|
|
|
|
|
CODE Dysymilacja /t/ przed przedniojęzykowym /l/. Wīstlā → Wīsklā. Zjawisko znane z wschodniobałtyjskich i być może występujące w niektórych dialektach zachodniobałtyjskich. To by tłumaczyło taką formę.
CODE W prasłowiańskim mogłoby być:
1. Wīstlā → Wīstulā (?) → Wistŭla (?) → Visŭla 2. Wīstlā → Wīslā (?) → Visŭla
Może jer twardy został wprowadzony intruzywnie na etapie redukcji zbitek spółgłoskowych (reguła sylaby otwartej). Tu jest lekki problem, bo Bisula to się pojawia jeszcze w IV wieku, gdy Słowian nikt w regionie za bardzo nie widział. ak się zastanawiam, czy nie mogły funkcjonować obok siebie dwie nazwy, jedna w postaci Wistla, gdzie rdzeń rozszerzano o -tl-, i druga w postaci Wisula, gdzie rozszerzano o -ul-, z wielu indoeuropejskich znane. Tu pytanie - formy takie jak miotła, masło i podobne z e ruchomym są z tej bajki, czy to e w postaciach "mioteł", "maselniczka" i podobnych jest tylko wstawką dla rozbicia grup spółgłoskowych?
CODE Nie jestem pewien co do właściwego rodzaju gramatycznego oraz miejsca akcentu w tej rekonstrukcji, więc nie wykluczam tej formy. -eh₂ jako liczba pojedyncza rodzaju żeńskiego i -h₂ jako liczba mnoga rodzaju nijakiego wydają z siebie zbliżoną wartość w językach potomnych - kolejno -ā, -a. Hm, krótkie a w słowiańskich dość konsekwentnie w o przeszło, więc raczej by to jakieś "Wisło" dało.
|
|
|
|
2 Użytkowników czyta ten temat (2 Gości i 0 Anonimowych użytkowników)
0 Zarejestrowanych:
Śledź ten temat
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym temacie dodano odpowiedź, a ty nie jesteś online na forum.
Subskrybuj to forum
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym forum tworzony jest nowy temat, a ty nie jesteś online na forum.
Ściągnij / Wydrukuj ten temat
Pobierz ten temat w innym formacie lub zobacz wersję 'do druku'.
|
|
|
|