Salve
ciekawy artykul Godziemby
Wysiedlenie Polaków z Wileńszczyzny, cz I http://chris1991.salon24.pl/538949,wysiedl...wilenszczyzny-1
QUOTE
Po zagarnięciu polskich Kresów Wschodnich w latach 1944-1946 z sowieckiej Litwy wysiedlono prawie 200 tysięcy Polaków.
QUOTE
We wszystkich umowach zawartych przez Moskwę z komunistycznym Polskim Komitetem Wyzwolenia Narodowego, dotyczących przesiedleń mowa była o „ewakuacji”. Pojęcie to mogło się źle kojarzyć, gdyż wedle słownika wyrazów obcych określa się tym mianem „wywożenie ludności z terenów zagrożonych przez nieprzyjaciela, albo nawiedzonych klęską żywiołową”.
W tych warunkach PKWN w dniu 7 października 1944 roku utworzył Państwowy Urząd Repatriacyjny. Jednak termin repatriacja wedle słownika wyrazów obcych oznacza „powrót do ojczyzny osób ewakuowanych, które w wyniku różnych okoliczności znalazły się czasowo poza granicami kraju”. Definicja ta nijak się miała do sytuacji Polaków na Wileńszczyźnie, zamieszkałych tam od wieków. Polacy z Kresów Wschodnich nie opuścili Polski, jedynie w wyniku dyktatu Stalina znaleźli się w obcym państwie.
Na mocy układu z 22 września 1944 roku podpisanego przez PKWN z tzw. Litewską Socjalistyczną Republiką Sowiecką dobrowolnej ewakuacji do Polski podlegali wyłącznie Polacy i Żydzi, którzy posiadali w dniu 17 września 1939 roku polskie obywatelstwo. Wraz z ewakuowanymi prawo wyjazdu do Polski zyskiwała ich najbliższa rodzina – „żona, dzieci, matka, ojciec, wnuki i wychowankowie, a również i inni domownicy, o ile prowadzą wspólne gospodarstwo wraz z ewakuowanymi”.
Początkowo ewakuację ograniczano do terenów, które przez 17 września 1939 roku należały do II RP, jednak później stronie polskiej udało się ją rozszerzyć na Polaków zamieszkujących Litwę Kowieńską i posiadających w 1939 roku litewskie obywatelstwo.
Ten post był edytowany przez bachmat66: 8/10/2013, 20:27