| |
|
|
 LUCJUSZ LUCYNIUSZ LUKULLUS
| |
|
|
|
Parcival
|
| |
|
| Nowicjusz |
|
|
|
| Grupa: Użytkownik |
|
| Postów: 16 |
|
| Nr użytkownika: 2.556 |
|
|
|
|
| |
|
Lucjusz Licyniusz Lukullus - postać wg. mnie wybitna, a o której tak naprawdę mało kto słyszął. Niejednoznaczny. Z jednej strony filhellenski miłośnik kultury , smakosz , z drugiej jeden z najwybitniejszych wodzów starożytności. Człowiek który zrzucił z tronu dwóch królów. Z 10-tysięczną armią rozbił 10-krotnie liczniejsze siły Tigranesa. W podręcznikach od historii do liceum, praktycznie nie ma o nim wzmiannki. Zapewne wpływ na to miał fakt, że pompejusz (mistrz w przyznawaniu sobie cudzych zasług) zgarnbał wszysstkie laury ze zwycięstwa na wschodzie. Co myślicie, o tym cżłowieku który jako jeden z nielicznych był do końca wierny ideałom republiki ?
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
Kolega czytał A. Keaveney'a czy S. Mrozka, czy może obu??
Lukullus jest faktycznie intrygującą postacią, ale daleko mu do jego mistrza L. Korneliusza Sulli. Jest postac tragiczną i w konsekwencji przegraną, nie potrafił, jak np. Cezar, kontrolować sytuacji w Rzymie będąc na wyjeździe (chodzi rzecz jasna o Wschód). Miałbyć głową popularów po śmierci Sulli w 78, jemu to dykator powierzył opiekę nad swoimi dziećmi i jemu też zadedykował pamiętniki (szkoda, że zaginione), pomijając całkowicie Pompejusza - był to spory afront wobec dokonań młodego jeszcze Gnejusza (miał lat 28, Lukullus 11 więcej), który nie wybaczył tego tak Sulli, jak i Lukullusowi. Chociaż ten drugi uratował życie pogromcy piratów (słynny epizod z przepiórką:-) - oczywiście raczej mityczny). Podobnie jak pisałem już o Krassusie, tak i w tym miejscu stwierdzam, że właśnie brak charyzmy był powodem nieszczęść naszego bohatera (może też i przeto, że nie był felix, jak jego mistrz?), jak i zbyt wielka konserwatywność, zwłaszcza wobec niestałego senatu, który mimo, że składał się w większości z kreatur Sulii, jak zgrabnie określił te niezbyt szacowne gremium A. Ziółkowski, nie znajdywała Lukullusowi sympatii, tym też należy tłumaczyć fakt, że przeszedł wniosek o oddanie władzy w Azji Glabrionowi, a w konsekwencji lex Manilia oddająca Wschód Pompejuszowi, który z typową dla siebie charyzmą pokonał Mitrydatesa i uporządkował Wschód, co nie było wyczynem łatwym, jak błędnie zwykło się przyjmować. Wzmiankuje o tym nawet Pat Southern w swojej dość przeciętnej biografii Pompejusza Wielkiego,(wyd. org. 2002, wyd. polskie Warszawa 2004). Licyniusz był również zbyt "sztywny" wobec wojska, które chętnie przeszło pod rękę Pompejusza. L. Lukullus nie pozwal wojsku rabować, co było wielkim błędem psychologicznym (zwłaszcza, że każdy legionista, co nie może budzić żadnych wątpliwości, liczył na osławione bogactwa Wschodu!), zaś zwyciezca piratów zezwolił na rabunek, dzięki czemu prędko jakiekolwiek sentymenty legionistów względem Lukullusa, z którym przebywali 8 lat, poszły w zapomnienie.
Pozdrawiam i zachęcam do dalszej dyskusji
|
| |
|
|
| |
|
|
|
Szpaq
|
| |
|
| II ranga |
|
 |
|
| Grupa: Użytkownik |
|
| Postów: 55 |
|
| Nr użytkownika: 1.756 |
|
|
|
Stopień akademicki: surowy tessarius |
|
Zawód: wrog publiczny |
|
|
| |
|
He he, jedna z moich ulubionych postaci (zawsze mi przynosił szczęście na olimpiadach) i jedna z najbardziej tajemniczych - nie jest nawet znany żaden w pełni pewny wizerunek owego wodza, prawdziwego, jednego z ostatnich, mężów stanów starej republiki, że tak sobie pozwolę użyć star wars-owego określenia.
Trzeba będzie pewnie jeszcze dłuugo poczekać, zanim w "Bitwach Historycznych" pojawi się Tigranocerta, czy tym bardziej w podręcznikach szkolnych coś o Lukullusie.
A postać jak najbardziej godna poznania, pod czym się podpisuję wszystkimi trzema rękoma.
|
| |
|
|
| |
|
|
|
Parcival
|
| |
|
| Nowicjusz |
|
|
|
| Grupa: Użytkownik |
|
| Postów: 16 |
|
| Nr użytkownika: 2.556 |
|
|
|
|
| |
|
Czytałem Mrozka 
CZy Lukullus jest postcią przegraną? Jeżeli chodzi o jego pozycję polityczną, to rzeczywiście przegrał . Stracił konsulat i wrócił do Rzymu nie pełniąc potem, żadnych ważniejszych funkcji . Dzięki wojnom na wschodzie jednak tak się wzbogacił, że był jdnym z najbardziej "kasiastych" ludzi w republice. Wydaję mi się, że nie zależało mu tak jak np. Cezarowi czy Pompejuszowi, na na byciu osobą rozdającą karty w Rzymie. Nie miał tak wygórowanych ambicji. Zapewne bardziej pasował mu powrót do Rzymu ,ucztowanie do końca życia i w wolnych chwilach czytanie greckiej poezji.
"Pompejuszowi, który z typową dla siebie charyzmą pokonał Mitrydatesa i uporządkował Wschód, co nie było wyczynem łatwym, jak błędnie zwykło się przyjmować"
Po zniszczeniu wojsk Mitrydatesa pod Kabirą, a następnie Tigranesa pod Tigranocertą i Artaksatą, siły wroga na wschodzie bły naprawdę nikłe. Wątpię żeby Tigranesowi czy Mitrydatesowi udało się zebrać ponownie armię choćby w przybliżeniu odpowiadjącej tej spod Tigranocert. Poza tym sytuacja króla królów na wschodzie bła o tyle specyficzna (typowa zresztą dla wszelkich systemów absolutystycznych) że Tigranes mógł liczyć na poparcie dopóty dopóki odnosił sukcesy. Po tych przygniatających porażkach liczba jego sojuszników zaczęła topnieć w zastraszającym tempie. Był na granicy agonii. Aż dziw, że tak jak to było w przypadku Dariusza III nie znalazł się żadne z błych sojuszników , który by mu pomógł rozstać się z życiem. Opinia, że Pompejuz przyszedł na "gotowe" nie jest nie jest zarezerwowana jedynie dla historyków prolukullusowych. Bracia Dupuy w "Historii Wojskowosci", która z załozenia jest książka mocno obiektywną, mówią jednoznacznie, że " Pompejuszowi przypadło w udziale zebranie owoców zaskakujących sukcesów Lukullusa"
" Licyniusz był również zbyt "sztywny" wobec wojska, które chętnie przeszło pod rękę Pompejusza. L. Lukullus nie pozwal wojsku rabować, co było wielkim błędem psychologicznym (zwłaszcza, że każdy legionista, co nie może budzić żadnych wątpliwości, liczył na osławione bogactwa Wschodu!), zaś zwyciezca piratów zezwolił na rabunek, dzięki czemu prędko jakiekolwiek sentymenty legionistów względem Lukullusa, z którym przebywali 8 lat, poszły w zapomnienie. "
Zgadzam się.
Jednak jezeli chodzi o strategię prowadzenia bitwy, to bł jednym, z największych geniuszy tamtych czasów i jakby nie patrzeć potrafił utrzymać wojsko w ryzach, przynajmniej do pewnego momentu.
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
Braci Dupay nie są żadnym autorytetem jeśli idzie o starozytność. Nie da się ukryć, że Mitrydates podnosił się parokrotnie, po klęskach, za to nalezy mu sie wielki podziw.
Tak więc, uważam, że dałby rade podnieść isę spowrotem, dowód bitwa nad Eufratem w nocy - no Panie i Panowie, wygrac bitwę w nocy to nie lada wyczyn, tego nikt z wielkich (Cezar, Aleksander, Hannibal i inni) nie dokonał. Toteż będę bronił zdania, że zadanie jakie stanęło przed Pompejuszem nie było łatwe, poza tym ilu było tych, którzy nie potrafili wykorzystac zwycięstw swoich, czy innych dowódców?? WIELU! Co nei zmienia faktu,ze lukullus był bardzo dobrym wodzem, proponuję, abys uzupełnił lekturę Mrozka, książką Arthura Keaveney'a, Lukullus, tłum. A. Ziółkowski, Warszawa 1998.
|
| |
|
|
| |
|
|
|
Hagia Sophia
|
| |
|
| Nowicjusz |
|
|
|
| Grupa: Użytkownik |
|
| Postów: 3 |
|
| Nr użytkownika: 30.987 |
|
|
|
Sabina F |
|
Stopień akademicki: mgr |
|
Zawód: nauczyciel |
|
|
| |
|
Witam!
Mam prośbę/zapytanie: O jakiej wojnie domowej mowa, gdy bierze w niej udział Konstantyn Wielki i Lycyniusz? Wiem, że Licyniusz ponióśł w czasie wojny z Konstantynem porażkę. Czy ktoś mógłby napisać na ten temat coś więcej.
Szukam ksiązki Zakrzewskiego" Bizancjum w średniowieczu" - czy ktoś mógłby wskazać księgarnię, link na aukcjach internetowych, antykwariat? Przeszukałam zasoby sieci i znajduje tylko :"Historia Bizancjum" Zakrzewskiego z UNIVERSITAS.
Dziekuję
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
trochę to nie na temat ale...:
"Bizancjum w średniowieczu" to nieduza (107 stron) ksiazeczka Zakrzewskiego wydana przez Universitas w serii "Bestsellery przeszłości" (wznowienia najczesciej przedwojennych prac)
warto poprobowac na allegro, czasami się tam pojawia...
|
| |
|
|
| |
|
|
|
Hagia Sophia
|
| |
|
| Nowicjusz |
|
|
|
| Grupa: Użytkownik |
|
| Postów: 3 |
|
| Nr użytkownika: 30.987 |
|
|
|
Sabina F |
|
Stopień akademicki: mgr |
|
Zawód: nauczyciel |
|
|
| |
|
Jak książka wygląda to wiem: mam wznowienie w domu pożyczone. Będę na allegro czatować.Naomias nadal prosze o wyjąsnienie tematu wojny domowej.
|
| |
|
|
| |
|
|
|
mksz
|
| |
|
| II ranga |
|
|
|
| Grupa: Użytkownik |
|
| Postów: 50 |
|
| Nr użytkownika: 27.989 |
|
|
|
Stopień akademicki: staram siê ... |
|
Zawód: student |
|
|
| |
|
Napisze tyle co pamietam, nie wiem czy to jednak Cie zadowoli. Wszystko zaczelo sie od pokonania przez Konstantyna Maksencjusza w 312r. na Zachodzie (bitwa na Moscie Mulwijskim), i pokonania Maksymina przez Licyniusza niedlugo pozniej. Od tego momentu zaczely sie wspolne rzady Konstantyna i Licyniusza, ktore nie trwaly zbyt dlugo. Najogolniej rzecz biorac przyczyna pozniejszej wojny bedzie dazenie Konstantyna do objecia wladzy nad calym cesarstwem, czyli przejecie wschodniej czesci Licyniusza. Pierwsze starcie nastapilo w 316r. pod Cibale, po czym dwaj augustowie postanowili sie porozumiec, do czego doszlo w 317r. Wtedy cezarami zostali 2 synowie Konstantyna i jeden Licyniusza. Nie przynioslo to jednak pokoju i wkrotce walki zostaly wznowione i z przerwami trwaly do 324r., kiedy to pod Chryzopolis Konstantyn pokonal Licyniusza i stal sie jednowladca imperium. Jezeli poszukujesz szerszej wiedzy to polecam (jak zawsze gdy chodzi o ten okres ) prace Marii Jaczynowskiej - Dzieje Imperium Romanum, znana zapewne forumowiczom.
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
QUOTE(Ikswonarab @ 10/09/2005, 21:57) Braci Dupay nie są żadnym autorytetem jeśli idzie o starozytność.
Nie zgadzam się. Jako byłym wojskowym wierzę bardziej ich interpretacjom co do przebiegu kampanii niż teoriom niektórych zawodowych historyków. Ich "Historia Wojskowości- Starożytność Średniowiecze" to najlepsza poglądówka dziejów wojskowości starożytnej w całej rozciągłości z jaką się dotąd zetknąłem.
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
Z pewnoscia Lukullus okazal sie byc jednym z najlepszych wodzow schylku republiki, co nieco dziwi, zwazywszy na jego niewielkie doswiadczenie w dowodzeniu duzymi jednostkami taktycznymi. Zwyciestwo w III wojnie mitrydatejskiej to z cala pewnoscia jego zasluga, choc koncowy sukces w duzym stopniu zaprzepaszczony zostal przez jego sposob bycia. Cezar tego bledu nigdy nie popelnil i dlatego tez uwazany jest za wodza wybitnego, a nie "tylko" dobrego.
Politycznie wierny stronnik i uczen Sulli, zawziety antypopular, ale jednoczesnie szczery republikanin przywiazany do owczesnej formy ustrojowej niezmiernie zarliwie.
O poziomie Lukullusa swiadczy, iz wrociwszy do Rzymu po odebraniu mu dowodzenia przez Pompejusza ograniczyl sie w swoich dzialaniach przeciwko niemu do legalnych form wyrazania sprzeciwu, nie probowal zas przewrotu (co moglo tez wynikac z realnej oceny sytuacji).
Pozniejsze lata to okres (prawdopodobnie) choroby umyslowej, dosc, ze jego mlodszy brat przejal zarzad jego majatkiem, albowiem Lucjusz zostal uznany za niepoczytalnego.
Po trosze sympatyzuje z ta postacia, poniewaz, procz talentow militarnych, posiadal rowniez liczne przymioty ducha, wynikajace z jego niepospolitej inteligencji. Nie jest to jednak wzor, ktory mozna bylo stawiac pozniejszym politykom.
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
Trzeba by zajrzeć do biografii Lukullusa z "marmurkowej" serii, jak to było z jego chorobą - nie wiem, czy to była akurat choroba psychiczna, czy cos innego. W każdym razie uniemożliwiło mu to dalszy aktywny udział w życiu politycznym Republiki i spowodowało przestawienie aktywności na bardziej, hmmmm... hedonistyczne aspekty życia.
|
| |
|
|
1 Użytkowników czyta ten temat (1 Gości i 0 Anonimowych użytkowników)
0 Zarejestrowanych:
Śledź ten temat
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym temacie dodano odpowiedź, a ty nie jesteś online na forum.
Subskrybuj to forum
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym forum tworzony jest nowy temat, a ty nie jesteś online na forum.
Ściągnij / Wydrukuj ten temat
Pobierz ten temat w innym formacie lub zobacz wersję 'do druku'.
|
|
|
|
|
6/09/2005, 19:42
