Chciałbym też zwrócić uwage(nie wiem czy wcześniej o tym mówiłem) na wykonanie beethovenowskiego skrzypcowego Thomasa Zehtmaiera pod Franzem Bruggenem. Jest naprawdę świetne(przede wszystkim to romantyczne a nie klasycystyczne wykonanie).

P.S. Zgadzam się całkowicie z G2A że skrzypce to nie ta klasa co wiolonczela.

Koncert kupiłem znów Mutterowej pod Karajanem, ale nie żałuję. Wiem, że na Brahmsie się nie znam, ale mam wrażenie, że Karajanowski styl akurat do tego koncertu, tak jak do Beethovenowskiego

(...) przyszła mi taka refleksja. Tak jak oni to grają Beethoven nie miał prawa tego usłyszeć, osiągnięcie takiego efektu było po prostu technicznie nie możliwe. A więc może wersja Bruggena na XVIII wiecznych instrumentach jest po prostu wersją właściwą.

Chciałbym cię jeszcze zmobilizowac do "przemaglowania" w te i we w te koncertu podwójnego, który cenie znacznie bardziej. Tak jak chyba mówiłem, tutaj polecam wersje Fricsay'a która ma ten plus że jest wydana z koncertem potrójnym(niestety patrzyłem na stroni DG i chyba nakład jest wyczerpany ).

Tutaj również wzbraniałbym się przed wykonaniami zbyt pompatycznymi(wiem że w przypadku tego requiem nie jest to słowo odpowiednie, ale za takie wykonanie uważam wykonanie Gardinera),

kto wie, czy gdyby Beethoven nie usłyszał dzisiejszych, doskonalszych przecież technicznie instrumentów, nie zakrzyknąłby z entuzjazmem?

ja patrzę na stronę sklepu Gigant.pl i jest to dostępne, w dodatku jako "Szybki zakup" smile.gif Ale aktualnie nie dysponuję funduszami...

Na Amazonie porównywałem Brahmsowskie Requiem pod Gardinerem i innymi dyrygentami i jestem 100%-owo przekonany, że Gardiner nie jest tutaj patetyczny! Przykładem niech będzie niebywała lekkość, z jaką prowadzi wspomniane "Wie lieblich sind..." (przecież te słowa właśnie tego wymagają), a która wyraźnie kontrastuje z "ciężkością" innych wykonań... Gdzie widzisz patos u Johna Eliota? Zdradź mi to!

Pamiętaj Gustawie że to jest gdybanie!!! I nawet jeżeli Beethovenowi mażyłoby się żeby tak to było wykonywane, to w momencie kiedy to komponował, kiedy organizował i układał to, w jego umyśle, skończone piękno, to mimo wszystko mało prawdopodobne  żeby miał w myślach ten utwór tylko odgrywany na instrumentach z końca XX w.

To szybko odkładaj i kupuj, bo naprawdę warto!!!

Krótko: kupiłem, jestem zachwycony. Powiem Ci, że ostatnio słucham prawie wyłącznie Brahmsa. Zaopatrzyłem się na ten przykład w komplet symfonii, który Amazończycy polecali najbardziej (Solti + chicagowscy). Pierwsza podoba mi się najmniej, co do pozostałych trzech to trudno mi się zdecydować, ale mogę wymienić np. III cz. III i IV Symfonii (majstersztyki!), I cz. II, III i IV (jak wyżej), finały II i III też są wspaniałe.
Podwójny, jako się rzekło, kupiłem. Wyznam, że Beethoven mnie na tej płycie nie zadowala, ale Brahms wydaje mi się bardzo dobry, choć tylu wykonań niestety nie znam.
Kupiłem też koncerty fortepianowe (Barenboim, EMI) i jestem również nimi zachwycony, póki co najbardziej I i II cz. Drugiego Koncertu, oraz I cz. Pierwszego. Drugi pod względem nastroju chyba bardziej mi odpowiada.

Powiem Ci że nie mogę się jednak przekonać do Twojego zdania na temat instrumentów z epoki.

Siłą rzeczy instrumenty byłyby w najlepszym wypadku XIX wieczne. NAwet gdyby Beethoven uwielbiał nowinki techniczne to jednak w moim przekonaniu nie można abstrachować od czasów w których dany twórca żył. Beethoven przecież miał również pewne poglądy estetyczne wykształcone w drugiej połowie XVIII w. Nigdy nie będziemy mogli stwierdzić czy podobałoby mu się coś na instrumentach nowoczesnych. Natomiast wiemy że podobały mu się utwory na instrumentach współczesnych jemu. Dlatego też uważam że takie utwory są zdecydowanie bliższe twórcy który w takich warunkach tworzył a nie w innych.

Czyli Gustawie jesteś zadowolony? Bo w pierwszym zdaniu piszesz o zachwycie a wdrugim akapicie już nie widać tej radości?

Jeżeli chodzi o Symfonie to ich piękno polega na tym że się je odkrywa stopniowo. Jak sobie przypomne swoje pierwsze z nimi przygody to moje sympatie pokrywają się z Twoimi. Zwłaszcza III cz. III pamiętam że przez długi czas była moją ulubioną. Ale tak jak mówiłem piękno Brahmsa polega na tym że odkrywa się jego muzykę stopniowo. Poza tym należy rozróżnić symfonie Beethovenowskie od Brahmsowskich. To zupełnie co innego.

Witajcie "beethoveniści",

Jako osoba średnio uświadomiona z twórczością Beethovena i z kilkoma innymi jego kumpliami z epoki chciłbym zapytać i wyciągnąć co kolwiek od was co do "wielkiej fugi B-dur" (nie daje głowy czy na pewno tak się nazwya ten utwór).
Czy znacie ten utwór, i macie jakie kolwiek zdanie o nim (był bym też wdzięczy za kilka uwag czysto technicznych co do samej budowy tej fugi). Czy Beethoven pisał coś jeszcze polifonicznego (oczywiśice polifoniczego na tyle na ile "pozwalała" mu jego epoka).

Ja bardzo lubię muzykę klasyczną. Zwłaszcza trzech kompozytorów. Beethovena, Mozarta i Bacha. Bardzo fajnie się tego słucha, kiedy wcześniej spędziło się sporo czasu słuchając nieopisanej furii i agresji spod znaku Marduka. Ta łagodna linia i wszechobecny spokój. Piękne:)