|
|
Kazimierz Odnowiciel, prawdziwa geneza Polski
|
|
|
|
QUOTE(GniewkoSynRybaka @ 21/07/2021, 2:52) masz ci los.... rocznikarze polscy byli nieukami, nie czytali opracowań jdela, twierdząc błędnie, że Aron był konsekrowany w Rzymie..... To pilnie wymaga sprostowania 🤢🤢🤢🤮🤮🤮 O rocznikarzach mam dobre zdanie, nie byli nieukami, znali prawo kanoniczne. Zapominasz (?), że dla prawomocnego objęcia diecezji czy zwłaszcza metropolii - obok konsekracji - potrzebny jest także kanoniczny ingres. Bez ingresu konsekrowany biskup jest tylko „biskupem promowanym” (Kan. 382), czyli takim biskupem-elektem jak to byśmy dzisiaj powiedzieli. Biskup promowany nie może jeszcze sprawować władzy w diecezji ani obrzędów. Mamy w naszej historii przypadek abpa Gaudentego, który został konsekrowany w Rzymie, ale nie odbył ingresu do swojej katedry (praskiej) i nie mógł sprawować obrzędów. Widać uznano, że potrzeba było nuncjusza i bulli papieskiej dla kanonicznego ingresu Aarona do katedry krakowskiej.
https://www.niedziela.pl/artykul/60594/nd/C...kupa-do-katedry
Ten post był edytowany przez jdel: 21/07/2021, 22:28
|
|
|
|
|
|
|
|
QUOTE(jdel @ 21/07/2021, 22:25) O rocznikarzach mam dobre zdanie, nie byli nieukami, znali prawo kanoniczne. Zapominasz (?), że dla prawomocnego objęcia diecezji czy zwłaszcza metropolii - obok konsekracji - potrzebny jest także kanoniczny ingres. Bez ingresu konsekrowany biskup jest tylko „biskupem promowanym” (Kan. 382), czyli takim biskupem-elektem jak to byśmy dzisiaj powiedzieli. Biskup promowany nie może jeszcze sprawować władzy w diecezji ani obrzędów. Mamy w naszej historii przypadek abpa Gaudentego, który został konsekrowany w Rzymie, ale nie odbył ingresu do swojej katedry (praskiej) i nie mógł sprawować obrzędów. ale niestety w 11 wieku nie było potrzeba żadnego ingresu. To wymysł ad hoc aby tylko cokolwiek napisać.
QUOTE Widać uznano, że potrzeba było nuncjusza i bulli papieskiej dla kanonicznego ingresu Aarona do katedry krakowskiej. do ingresu nie potrzeba żadnej bulli i nuncjusza papieskiego. Pomyliłeś fora. To jest forum historyczne. Sam sobie coś uznałeś, a raczej zmyśliłeś.... i projektujesz swoją fantazję na wydarzenia historyczne.
QUOTE Mamy w naszej historii przypadek abpa Gaudentego, który został konsekrowany w Rzymie, ale nie odbył ingresu mamy przypadek notorycznego fantasty wymyślającego ad hoc zupełnie nonsensowne historyjki
Ten post był edytowany przez GniewkoSynRybaka: 22/07/2021, 10:46
|
|
|
|
|
|
|
|
QUOTE(GniewkoSynRybaka @ 21/07/2021, 23:35) ale niestety w 11 wieku nie było potrzeba żadnego ingresu. To wymysł ad hoc aby tylko cokolwiek napisać. Do kanonicznego objęcia metropolii potrzebna była w pierwszym rzędzie konsekracja. Przy czym pierwszy arcybiskup – jak Aaron – musiał zostać konsekrowany przez papieża w Rzymie, zgodnie z uchwałami synodu raweńskiego 968 r.
Następnie konsekrowany (kandydat na biskupa) musiał otrzymać inwestyturę duchowną (od Kazimierza jako władcy świeckiego) w ceremonii wręczenia pierścienia i pastorału.
Dopiero później konsekrowany oraz inwestyturowany (ciągle biskup-elekt , czyli „biskup promowany”, jak ten etap objęcia urzędu nazywa KPK czy Caeremoniale Episcoporum) musiał odbyć ceremonię ingresu (objęcia katedry w posiadanie) połączoną z homagium (hołdem „owieczek”). Ingres to starożytny zwyczaj praktykowany od czasów rzymskich. Caeremoniale Episcoporum spisano dopiero w 1600 r., ale w oparciu o Ordines Romani z VII w.
Jak wyjaśnia ceremoniarz ks. kan. Maciej Staszak (w przywołanym wyżej artykule): - Zwyczaj odbywania ingresu wywodzi się z praktyki prawa rzymskiego. Według niego wejście do budowli, czy posiadłości oznaczało wejście w jej posiadanie, możliwość zarządzania i dysponowania nią. Taki ingres wymagał również przedstawienia się ludowi oraz zakomunikowania programu działania. Zwyczaj ingresu, który był praktykowany w Cesarstwie Rzymskim, wywarł wpływ na ceremonie związane z obejmowaniem i sprawowaniem zarówno władzy świeckiej, jak i rozpoczęciem posługi przez biskupa w diecezji. W Kościele do dzisiaj pozostał zwyczaj ingresu, czyli jak nazywa go „Caeremoniale Episcoporum”, przyjęcia biskupa w jego kościele katedralnym. Poszczególne części liturgii związanej z objęciem diecezji przez biskupa wymownie uświadamiają, że nowy biskup rozpoczyna pełnienie swojej posługi, której głównymi zadaniami jest głoszenie słowa Bożego (nauczanie), celebrowanie liturgii (uświęcanie) oraz prowadzenie ludu Bożego do zbawienia (pasterzowanie).
|
|
|
|
|
|
|
|
QUOTE Dopiero później konsekrowany oraz inwestyturowany (ciągle biskup-elekt , czyli „biskup promowany”, jak ten etap objęcia urzędu nazywa KPK czy Caeremoniale Episcoporum) musiał odbyć ceremonię ingresu (objęcia katedry w posiadanie) połączoną z homagium (hołdem „owieczek”). Ingres to starożytny zwyczaj praktykowany od czasów rzymskich. Caeremoniale Episcoporum spisano dopiero w 1600 r., ale w oparciu o Ordines Romani z VII w. to oczywiste zmyślenie. Nie musiał. Ingresu w Polsce nie znano do 15 wieku. A i później nie był obowiązkiem. Są odpowiednie opracowania, które ignorujesz posiłkując się Kodeksem Kanonicznym z 20 wieku.
QUOTE Jacek Maciejewski Adventus episcopi. Pozaliturgiczne aspekty inauguracji władzy biskupiej w Polsce średniowiecznej na tle europejskim
QUOTE Poszukując analogii do sytuacji w Polsce, Maciejewski odwołuje się do czeskich przykładów. Wskazuje na różnice między biskupstwem praskim a ołomunieckim. Wiadomo, że biskupi prascy w początkach funkcjonowania diecezji odbywali ingresy, podczas gdy o ołomunieckich wzmianek brak. (....) Rezultat poszukiwań skłania autora do wniosku, że aż do XV stulecia na ziemiach polskich rytuał ten nie był praktykowany przez biskupów, co wynikało z braku zgody władców na ich odbywanie.
QUOTE Caeremoniale Episcoporum czy możesz wskazać konkretnie gdzie w kodeksie z roku 1600 mowa o obligatoryjnym ingresie?
Ten post był edytowany przez GniewkoSynRybaka: 31/07/2021, 13:35
|
|
|
|
|
|
|
|
QUOTE(GniewkoSynRybaka @ 31/07/2021, 1:52) czy możesz wskazać konkretnie gdzie w kodeksie z roku 1600 mowa o obligatoryjnym ingresie? Z tym pytaniem proponuję zwrócić się do ks. dr. Macieja Staszaka z KUL. W X/XI w. prawo kanonicze to był zbiór norm zwyczajowo-precedensowych, a nie prawo spisane. Wagę obrzędu ingresu pokazują wydarzenia epoki. Przykładowo proces powoływania abpa Rawenny Wiberta na (anty)papieża Klemensa III. W 1080 r. synod w Brixen detronizuje Grzegorza VII i powołuje na papieża abpa Wiberta z Rawenny. Później trwają kilka lat walki o Rzym. W maju 1081r. pod Rzymem Klemens III dokonuje koronacji cesarskiej Henryka, jednakże ta zostaje uznana za nieważną nawet przez wibertynów z powodu braku intronizacji nowego (anty)papieża. Dopiero gdy Henryk zdobył Rzym - najpierw odbył się ingres Klemensa III do Bazylika Św. Piotra (24.03.1084 r.), dopiero później koronacja cesarska Henryka IV (31.03.1084 r.). W historii Kościoła okres schizmy wibertyńskiej datowany jest od intronizacji (24.03.1084 r.) do śmierci Klemensa III (08.08.1100 r.). Wynika z tego, że ingres był najważniejszy
Ten post był edytowany przez jdel: 28/08/2021, 10:00
|
|
|
|
2 Użytkowników czyta ten temat (2 Gości i 0 Anonimowych użytkowników)
0 Zarejestrowanych:
Śledź ten temat
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym temacie dodano odpowiedź, a ty nie jesteś online na forum.
Subskrybuj to forum
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym forum tworzony jest nowy temat, a ty nie jesteś online na forum.
Ściągnij / Wydrukuj ten temat
Pobierz ten temat w innym formacie lub zobacz wersję 'do druku'.
|
|
|
|