Zatem tamtejsza ludność (nawet biedota), zamiast w dyscyplinie pracować tak jak np. w Chinach, Japonii, Korei Południowej, wolała biegać z Che Gevarą i innymi rewolucjonistami i robić powstania.

Zamożność "tych krajów w pierwszej połowie XX wieku" to okres kapitalizmu, gdy kapitalizm się kończył zaczynała się bieda i problemy.

Chile po Allende to również kapitalizm, natomiast im więcej socjalizmu tym więcej biedy - Kuba i Wenezuela obecnie.

Mało jest przykładów biednych krajów z demokracją o szybkim rozwoju, prędzej pro-rynkowa i pro-kapitalistyczna dyktatura prowadzi do rozwoju gospodarczego tak jak w Azji Południowo-wschodniej czy Chile.

No właśnie, bo niemal większość Afryki czy Azji to demokracje i wcale nie widać specjalnego bogactwa.

Sprzyja też socjalizmowi i zanim rozwój rozpocznie się na dobre biedota chciałaby, żeby wszystko jej oddać, nie mówiąc już o ugrupowaniach lewicowych dochodzących do władzy w demokratycznych wyborach, bo biedoty jest więcej.

Często dyktatura jest znacznie lepszym miejscem do inwestycji niż demokracja w jakimś biednym, przez to niestabilnym kraju, gdzie w następnych wyborach jakichś populista może znacjonalizować czyli rozkraść całą inwestycję, tak jak w Wenezueli.
Wszystko zależy jaka dyktatura i czy jest ona pro-kapitalistyczna i wolnorynkowa.
I tak dyktatura Pinocheta i po niej, już stabilna demokracja, mocno zakorzeniona na pro-kapitalistycznym podejściu jest dobrym i przyjaznym miejscem dla inwestorów z całego świata i dobrze widziana.

Nierówności to naturalny stan w społeczeństwie, kiedyś były jeszcze większe, jedne społeczeństwa są bardziej zdyscyplinowane i odporne na "zazdrość" wobec tych  bogatszych, uważają np. że ciężka praca, sami też mogą to osiągnąć, inni wolą zrobić rewolucję i siłą zabrać tym "krwiożerczym kapitalistom".

Owszem, USA "wspierało" miejscowych w utrzymaniu kapitalizmu i dużo inwestowało przez co wzmacniało budowę gospodarki i rozwój. Gwarantowało stabilizację dla inwestorów i bogacenie się tak jak w Chile.

Kuba zdobyła niepodległość bez sowietów, dzięki USA.

Europa rozwinęła się dzięki koloniom i możliwości wyekspediowania owych mas.

Indie, a to ciekawe. 10 gospodarka świata, 3 gospodarka Azji.
Bangladesz. Bardzo młody kraj, który powstał na początku lat siedemdziesiątych.
Ciekawe czemu nie wymieniłeś np. USA, gdzie od początku panowała demokracja i kraj się rozwinął.   

Bardzo ciekawe spostrzeżenie w kontekście Japonii, której gospodarka wystrzeliła po 2wś dzięki pomocy USA.
W Singapurze nigdy nie było dyktatury, w Japonii też nie miałeś.

A do tej pory to kto wybierał? Najbogatsi?

A mentalności ludzkiej to już nie wziąłeś pod uwagę?

Skoro omawiany Amerykę Łacińską to może warto dodać, że często lewicowe/komunistyczne partyzantki były odpowiedzią na prawicowe reżimy.

Uważasz, że gdyby nie Pinochet to nie byłoby zwrotu ku gospodarce wolnorynkowej? Bardzo śmiała teza.
To może weź na widelec Kubę za czasów Batisty. Za jego rządów miałeś biedną prowincję i bogatą Hawanę.

Jak rozumiem to efekt Pinocheta, który od dawna już nie rządzi?

Jest jeszcze coś takiego jak kapitał kulturowy. Żeby móc coś wymyślić trzeba mieć wiedzę.

Wiedzę można nabyć w szkole, na uniwersytecie o ile one istnieją i stać cię na uczęszczanie do nich. Twojego patrona szkoła nie obchodzi. Szkoła jest niebezpieczna. Odciąga od pracy na plantacji a poza tym uczący się może zacząć czytać nie to co trzeba. To nie przypadek, że brazylijska junta wojskowa wygnała w 1964 r. Paulo Freire - twórcę narodowego programu walki z analfabetyzmem. Efekt jest taki, że w XXI ok. 15-20% Brazylijczyków jest analfabetami. Podobnie rzecz się ma w Boliwii i Peru a niewiele lepiej w Kolumbii i Wenezueli.

Przywoływane przez ciebie kraje takie jak Japonia, Republika Chińska (na Tajwanie) czy Korea Płd. miały silne władze centralne, które pod presją zagrożenia zewnętrznego dążyły do modernizacji kraju. W krajach Ameryki Płd. presji zewnętrznej właściwie nie było (wyjątkiem był Meksyk). Wojen zewnętrznych było niewiele a głównym problemem było zachowanie spoistości wewnętrznej. Meksyk i La Plata (Argentyna) przez pierwsze pół wieku niepodległości rozlatywały się i jednoczyły. Wielka Kolumbia rozpadła się na kilka krajów, podobnie jak Zjednoczone Prowincje Ameryki środkowej.

Nic w tym dziwnego plantatorom na jedności nie zależało. Na silnym rządzie również. Silny rząd mógłby się wtrącać do tego co patron robi ze swoimi "poddanymi". Więc po co on komu? Efekt był taki że południowi Amerykanie nie mieli silnej władzy centralnej, która mogłaby okiełznać oligarchię i zmodernizować ich kraje. To rzecz całkiem oczywista, że modernizacja społeczna podważyłaby ekonomiczne i polityczne podstawy przewagi latyfundystów w ich krajach. Dlatego nie zależało im na unowocześnieniu. Dla nich to byłaby klęska. W zupełności wystarczało im życie dostatnie, takie jakie wiedli dotychczas i zwalczali liberałów i "komunistów" jak tylko mogli. W późniejszym okresie uzyskali wsparcie brytyjskie i amerykańskie w tym względzie. Dla obu potęg anglosaskich taki układ był bardzo wygodny - zapewniali sobie polityczne wpływy i surowce od zależnych od nich państw latynoskich. Nie trzeba było ustanawiać formalnych protektoratów - od czego były kompradorskie elity? Ewentualnie od czasu do czasu jakaś wizyta kanonierki w głównym porcie "republiki bananowej" blokująca dostawy szampana i fortepianów dla Jaśnie Wielmożnych Latyfundystów. Od razu przywracało to do pionu tamtejsze władze.

Ależ "tamtejsza ludność" pracowała od wieków ale nic z tej pracy nie miała. Ani ona ani państwo w którym mieszkała. Japończycy mogli być dumni z postępów europeizacji w swoim kraju i kolejnych sukcesów politycznych i gospodarczych swego państwa. Widzieli, że ich trud nie idzie na marne. Argentyńczycy, Brazylijczycy czy Meksykanie mieli tylko następujące po sobie kolejne rządy nieudaczników którzy najczęściej kradli i kryli swoich. Modernizacja postępowała i owszem ale głównie po to by ułatwiać eksploatację kraju a nie polepszyć los ogółu.

Poza Kubą w żadnej części Ameryki Płd. nie ustanowiono niekapitalistycznego systemu ekonomicznego. A mimo to zamożność tych krajów podlegała fluktuacji. Najzwyczajniej mieszasz przyczyny ze skutkami. Socjalizm/komunizm nie pojawił się w Ameryce Płd. zasobnej i sytej ale w Ameryce podzielonej, z zamożnymi elitami, raczkującą klasą średnią i biedotą. To nie komunizm doprowadził do biedy tylko bieda sprawiła że wielu zainteresowało się komunizmem.

Jak już pisałem wcześniej nie ma nic dziwnego w tym, że kraj się rozwija ale owoce wzrostu przejmują tylko nieliczni. Jeśli nie ma kanałów redystrybucji to nikt nie zmusi kapitalistów po dobroci by podzielili się zyskiem.

Na Haiti komuny nigdy nie było a kapitalizm szedł od sukcesu do sukcesu. Efekt jest taki: PKB per capita na Kubie to 7815$, w Wenezueli to 6 684$, na Haiti to 784$. Rozumiem, że im więcej kapitalizmu tym więcej biedy?

Mało? Indie np. regularnie powyżej 5% wzrostu PKB. Botswana i Ghana podobnie. Kilka innych biednych krajów o ustroju demokratycznym by się znalazło. Tak poza tym Chile rozwijały się średnio szybciej w czasach demokracji niż dyktatury. U jej schyłku ok. 45% społeczeństwa żyło poniżej progu ubóstwa a i dzisiaj indeks Giniego oscyluje tam ok. 50-54 (dla większości krajów europejskich norma to 30-34 lub mniej).

Chciałbym nieśmiało przypomnieć, że większość krajów afrykańskich i azjatyckich nie jest demokratyczna. To najczęściej kraje autorytarne lub tzw. hybrydowe:

https://pl.wikipedia.org/wiki/Wska%C5%BAnik...nione_w_badaniu

"Wszystko"? Nie widzę nic zdrożnego w chęci by pić czystą wodę, mieszkać jak człowiek, coś czasem zjeść, pracować 8 godzin dziennie a nie od świtu do zmierzchu, w dodatku w bezpiecznych warunkach, mieć jakieś ubezpieczenie na starość, dziecko w szkole a nie na slumsach. To jest owo "wszystko"? Zaiste roszczeniowa postawa ogłupiałych manianą lewaków.

W Chinach bieda była jeszcze silniejsza, ludzie zarabiali nędznie i przez dziesięciolecia, pokoleniami dorabiają się. Sprowadzili kapitał z całego świata i stali się fabryką z setkami milionów ludzi. Ale tam nie słyszałem o komunistycznej partyzantce opanowującej całe połacie kraju(...)

Indie - to słaby wynik jak na tak ludne państwo, zresztą główny rozwój to niedawne czasy, początek ich demokracji, to całe dziesięciolecia biedy i socjalistycznego marazmu.

Bangladesz miał więcej czasu od Chin, eksplozja Chin pod rządami jednej partii po odejściu od drogi socjalistycznej to lata 80-te. W USA taka to demokracja panowała, że 3/5 głosu niewolnika przypadało na jego pana. Bogaci w taki lub inny sposób kupowali sobie głosy i rządzili, dzięki temu socjalizm nie miał za bardzo jak się "wkraść", do głosu nie doszły np. nędzne masy ze slumsów Nowego Jorku z połowy XIX wieku.

Przecież pisałem Ci, że wystrzeliło w połowie XIX wieku, bezpośrednio "od samurajów", najlepszy dowód to pokonanie przez nią Imperium rosyjskiego już na początku XX wieku. Poza tym, jeżeli gospodarka "wystrzeliła" dopiero po 2 WŚ, to jakim cudem rzucili wyzwanie najpotężniejszemu państwu świata (USA) i w początkowym okresie odnieśli spore sukcesy - to musiała być potęga już wtedy.

W tych krajach gdzie teraz przez wszystkie przypadki odmienia się zalety demokracji i każdemu, na każdym poziomie rozwoju wciska ją, właśnie najbogatsi. W wyborach panował np. cenzus majątkowy (UK), Francja, w USA właściciele niewolników oddawali za każdego swojego "podopiecznego" 3/5 głosu, kobiety nie miały prawa głosu itd.

Tak, mentalność ma tu decydującą rolę, cały czas staram się to wskazać.

Gdyby nie Pinochet byłaby komuna albo socjalizm Allende, zatem dopóki nie znalazł by się ktoś inny niż Pinochet, zwrotu by nie było.

Nie rozumiem o co chodzi z Batistą? Gdyby rządził do dzisiaj, Kuba byłaby prawdopodobnie gdzieś tam gdzie Portoryko albo jeszcze bogatsza a tak jest nędza. Jestem przekonany, że w scenariuszu z Batistą i przy założeniu, że nie byłoby żadnych innych rewolucji komunistycznych, ci biedniejsi Kubańczycy byliby znacznie bogatsi od tych żyjących na "średnim poziomie" w socjalistyczno/komunistycznym "raju" dzisiaj.

Dokładnie tak, jego dawno już nie ma, ale reformy i nijako filozofia rynkowa z jego czasu przetrwała w umysłach wielu Chilijczyków, widać to po otwartości tamtejszej gospodarki na inwestorów, jej liberalizmie i w ogóle pro - kapitalistycznym podejściu.

Chyba, że to tylko taki zbieg okoliczności?

W działaniu tak, czysty socjalista, anty-rynkowy, wrogi zagranicznym inwestorom itd.

Tyle, że ww. kraje Ameryki łacińskiej nie otrzymały nawet tak skromnej pomocy, jak Niemcy w ramach planu Marshalla.

Zamachy stanu, rewolucje, rządy junty wojskowej. Ww. cztery najbogatsze państwa Ameryki łac. nie były wyjątkami od reguły. W Wenezueli od l. 60-tych działała lewicowa partyzantka, ostatnie dekada to rządy populistyczne, skręcające w stronę dyktatury, w Chile w 1973 doszło do krwawego zamachu stanu, który właściwie miał cechy wojny domowej, potem trwająca blisko dwie dekady dyktatura, w Argentynie rządy populisty Perona, potem parokrotnie dyktatura wojskowa, w Urugwaju rządy wojskowe do 1984 i działalność partyzantki miejskiej (Tupamaros). To było błędne koło i właściwie trudno ustalić, czy dyktatury były powodem, czy efektem walk i niepokojów społecznych

W historii Stanaów widać z grubsza trzy regiony: rozwinięta Północ (ciągnąca resztę za uszy), syfne Południe

W działaniu tak, czysty socjalista, anty-rynkowy, wrogi zagranicznym inwestorom itd.

Nie widziałem tych "efektów' na wykresie.
https://www.google.pl/publicdata/explore?ds...dl=pl&ind=false

Ciekawy przykład np. z tym Portoryko, zwłaszcza w kontekście tych złych USA, które "rządziło za pomocy kanonierek", "wykorzystywała te biedne kraje ameryki Środkowej" i inne bzdury.

Obywatele tego kraju mogą swobodnie osiedlać się w USA i w ostatnim referendum opowiedzieli się za tym, żeby wcielić ich jako 51 stan do USA. Dla ciekawości, jeszcze w latach 70 i 80 jako nacjonaliści (lewicowcy) walczycli o "niepodległość", przeciw USA.

Panama też dużo zawdzięcza USA, generalnie historia tej współpracy była burzliwa, od Noiregi po interwencje USA, ale pogodzili się i jak widać wychodzą na tym lepiej niż inni "zbuntowani lewicowo" z Ameryki łacińskiej.

Kolejnym odcinającym kupony z współpracy z USA jest Meksyk, strefa wolnego handlu zapewniła mnóstwo inwestycji itd.

No tak a najmniejszą nierówność mają takie "potęgi" jak Korea Północna, Kuba, Somalia, Birma, Irak, Syria itd.

Brazylia być może "ma problemy" właśnie przez tego Luli de Silva?

Generalnie sytuacja czyli sympatie w Ameryce Południowej przypominają tę z Grecji. Tam też bardzo silne są sympatie dla ruchów lewicowych/socjalistycznych, wybory wygrywają właśnie takie formacje. Stąd też widać efekty takich a nie innych wyborów ludzi w Grecji (bankructwo kraju, ogromne zadłużenie, deficyt w budżecie), nawet mimo tego, że tak często byli "ciągnięci za uszy" i hojnie dotowani przez bogate kraje UE.

Akurat za bankructwo w Grecji w równym stopniu odpowiada zarówno lewica jak i prawica. Kim był wg Ciebie Konstandinos Karamanlis i co to jest "Nowa Demokracja"? Zwalanie wszystko na lewicę jest chybione. Za sytuację w Grecji odpowiada całą klasa polityczna. Tym bardziej, że w trakcie kryzysu prawica również porządziła (Samaras).

Czyli rozwiązaniem jest okradanie latyfundystów? Kapitalizm, np. w Europie rodził się bez jakiegoś "pozwolenia" lub okradania latyfundystów, po prostu powstawały manufaktury i stopniowo, przedsiębiorczy ludzie rozwijali swoje interesy. Rzemieślnicy, kupcy, burżuazja itd działali obok "latyfundystów" a nie na ich łasce.

Nie przemawia do mnie argument, że wszystko zależało od latyfundystów, nie jest też prawdą, że to oni o wszystkim decydowali, było/jest wielu drobnych farmerów itd.

Nie pasuje mi to, że w Ameryce Płd. rzekomo ci najgorsi latyfundyści blokowali zagraniczne inwestycje (?) które chciałyby skorzystać z tej taniej siły roboczej?

Idąc tym tokiem rozumowania Wielkopolanie z 1918 r. okazali sie frajerami. Gdyby siedzieli cicho żyli by sobie dalej w Reichu "i byłoby bogato". Ludzie nie zawsze myślą o kasie, zwłaszcza gdy nie jest ona pewna. Tak poza tym - rok temu nomen omen "bogate" Portoryko zbankrutowało:

https://www.pb.pl/portoryko-zbankrutowalo-860709