Otóż Weber nie opisywał wyobrażeń, lecz rzeczywistość.

1 Wśród współczesnych państw wysoko rozwiniętych są państwa o najrozmaitszym klimacie. Podobnie jak w szerokiej grupie państw niedorozwiniętych, zresztą.
2 Wśród państw wysoko rozwiniętych są państwa nizinne i górzyste.
3 Wśród państw bogatych wiele wcale nie jest bogate w surowce, zaś wśród państw biednych, paradoksalnie, są państwa o bardzo bogatych zasobach.
4 Wśród państw bogatych są państwa o znakomitych glebach, lecz są też państwa o bardzo skromnych zasobach ziem nadających się pod uprawę.
5 Wśród państw wysoko rozwiniętych są względnie mokre i względnie suche.
Czy tak trudno pojąć brak związków przyczynowo-skutkowych?

Najważniejszym czynnikiem tworzącym bogactwo narodów od zawsze są ludzie! Oraz to, jak oni potrafią organizować i finansować procesy produkcji, wymyślać konkurencyjne towary oraz je z zyskiem sprzedawać, jak oni potrafią świadczyć usługi (te komercyjne i te społeczne)…
Co zaś sprawia, że w niektórych państwach liczba ludzi posiadających powyższe umiejętności jest duża? Dwie rzeczy: (1) wystawienie na godne naśladowania wzorce gospodarowania (najpewniej wzorce z bliskiego sąsiedztwa, choć w XXI wieku odległości się ogromnie skróciły a bariery dostępu do informacji się obniżyły). Czyli możliwość. Oraz (2) gotowości do włożenia wysiłku w samodoskonalenie. Czyli chęć.
Jasne, że etyka nie ma najmniejszego związku podejściem serio do nauki i do obowiązków. Gdzieżby ona miała?!