Cud ekonomiczny Stalina
Aleksander Piński

"Od 1928 r. do 1970 r. Związek Radziecki był jednym z najszybciej rozwijających się państw na świecie. Większość ówczesnych zachodnich ekspertów uważała, że pod względem bogactwa ZSRR prześcignie wkrótce USA". W latach 1960-1985 produkcja stali w ZSRR zwiekszyla sie o 90 mln ton (do 155 ton rocznie)"

Calvin B. Hoover w tekście z 1957 r. pisał, że co prawda oficjalne radzieckie statystyki gospodarcze są fałszowane, ale i tak „Związek Radziecki notował wzrost gospodarczy dwa razy wyższy niż jakikolwiek kapitalistyczny kraj kiedykolwiek osiągnął w dłuższym okresie i trzy razy wyższy, niż średnie tempo wzrostu PKB USA". Autor konkludował, że autorytarne państwo było w stanie osiągać wyższe tempo wzrostu gospodarczego niż demokratyczne kraje zachodnie. Szacował, że radziecka gospodarka może stać się większa niż gospodarka USA już na początku lat 70. ub. wieku

Podobnego zdania był zdobywca Nagrody Nobla z ekonomii Paul Samuelson. W podręczniku „Ekonomia" (jeden z najpopularniejszych podręczników ekonomicznych w historii – sprzedał się w 4 mln egzemplarzy i przetłumaczono go na 41 języków) z 1961 r. Samuelson przewidywał, że ZSRR może prześcignąć USA pod względem PKB na obywatela między 1984 r. a 1997 r. W wydaniu z 1980 r. daty przesunięto na lata 2002–2012 r. Co ciekawe, w 1961 r. Samuelson szacował PNB (Produkt Narodowy Brutto) ZSRR na 50 proc. PNB USA, w 1980 r. zaś oceniał go na 55 proc. Jeszcze w wydaniu książki z 1989 r. pisał, że „radziecka gospodarka jest dowodem na to, że wbrew temu, co wiele osób sądziło, socjalistyczna gospodarka nakazowa może funkcjonować i to całkiem dobrze""

Angus Madison (1926–2010) podawał, że w latach 1928–1970 Związek Radziecki rósł najszybciej na świecie (zaraz po Japonii). W latach 1928–40 wzrost wynosił średnio 5,8 proc. rocznie, 1950–60 5,7 proc. a 1960-70 5,2 proc. Co więcej, w pierwszych dekadach istnienia Związku Radzieckiego struktura wzrostu przypominała tę z krajów takich jak Korea Południowa czy Tajwan (stopa inwestycji w ZSRR 22 proc., w Japonii 17 proc.). Produktywność rosła w podobnym tempie, jak w tamtych krajach. Na przykład jeszcze w 1950 r. Związek Radziecki był o ponad połowę bogatszy od Japonii (PKB na obywatela w ZSRR wynosiło 2834 USD, w Japonii 1873 USD). Szybki wzrost gospodarczy szedł w parze z zaawansowaniem technologicznym. Kiedy w 1961 r. Rosjanie wysłali pierwszego człowieka w kosmos, Amerykanie byli zszokowani tym, że Związek Radziecki posiada technologię, której oni nie mają

Autor w dalszej części artykułu zauważa, że

Mi się w ogóle artykuł nie wyświetla. On istnieje jeszcze na stronie ?

Większość ówczesnych zachodnich ekspertów uważała, że pod względem bogactwa ZSRR prześcignie wkrótce USA

Autor w dalszej części artykułu zauważa, że wzrost gospodarczy ZSRR zależał w dużej mierze od przyrostu jego ludności. Spadek tempa jej przyrostu przełożył się na coraz wolniejszy wzrost PKB. Tania siła robocza jest określana jako jedna z rezerw prostych. Kiedy te rezerwy zaczęły się Sowietom kończyć, wpadli w gospodarcze tarapaty. Nie potrafili przejść od wzrostu ekstensywnego do intensywnego.

Spotkałem się z opinią, że tamtym okresie metody liczenie prognoz ekonomicznych polegały bardziej na porównywaniu ilości inwestycji w kraju niż skupianiu się na ich wydajności.

Za Chruszczowa gdy Gagarin leciał w kosmos ZSRR był objęty gigantycznym programem budownictwa mieszkalnego mającym na celu wyprowadzenie ludzi z dzielonych mieszkań. Wybudowano w krótkim okresie panowania Nikity 8 mln mieszkań tzw chruszczówek. To chyba jeden z największych programów społecznych w ówczesnym świecie.

Nie sądzę aby zaopatrzenie na naszym biednym wschodzie znaczącą odbiegało od sklepików kołchozów. Przypominam że w wyniku takiej a nie innej polityki sanatorów handel zwłaszcza na kresach wschodnich zanikł a całe połacie wsi stały się samowystarczalne na miarę możliwości.

Nie można też zignorować ogromnego skoku cywilizacyjnego jaki spotkał obszar ZSRR, szczególnie jeśli chodzi o infrastrukturę, dostępność podstawowych dóbr i komunikację.