Analiza symboliki ikonograficznej niewątpliwie obejmuje nie tylko obiektywną złożoność semantyczną zastosowanych symboli i znaków, ale i indywidualną percepcję owej semantyki przez autora, względnie zleceniodawcy danego dzieła. Co więcej, owa percepcja nie jest jednakowa w różnych momentach życia, a zatem symbolika ikonograficzna bazująca na postrzeganiu lingwistycznym znaczeń alegorycznych dla dzieła stworzonego w okresie młodzieńczym będzie inna niż w okresie schyłkowym. Wpływają na to zarówno refleksje naturalne dla rozwoju osobości twórcy, dojrzewanie artystyczne, czy szerzej, kulturowe, jak i ewoluujące chronologicznie realia epoki. Innymi słowy uchwycenie znaczenia "truskawki" u Boscha może stwarzać poważny problem na poziomie uniwersalnym, albowiem może się okazać, że inne było pojmowanie tego symbolu u Boscha dwudziestolatka, a inne u Boscha pięćdziesięciolatka. Rodzi się nieuniknione pytanie - jakie są granice poznania rzeczywitości? Czy możemy uchwycić trend ogólny, czy jedynie ulotne, efemeryczne znaczenie konkretnego gestu lub symbolu w danym dziele sztuki?
Absolutnie nie chcę też zaprzeczać istnieniu związku pomiędzy słowami, albowiem musiałbym zanegować istotę języka jako środka komunikacji interpersonalnej. Wszelako sugeruję, aby wywodzenie istoty semantycznej słowa truskawka w kontekście wielowymiarowości znaczeniowej oryginalnego języka sprzed zburzenia wieży Babel pozostawić archeolingwistom.
Na zakończenie, jako osoba wyznająca skrajny pragmatyzm w podejściu badawczym, po raz kolejny zapytam:
CO MA WSPÓLNEGO ANALIZA POCHODZENIA ANGIELSKIEGO WYRAZU "STRAWBERRY" Z OBRAZEM NIEZNAJĄCEGO ANGIELSKIEGO BOSCHA??!! TRZYMAJMY SIĘ TEMATU!!!
Pozdrawiam

Zapewniam cię, iż Bosch tworzył obrazy w oparciu o "nieświadome" wizje

A skąd to przekonanie?
Zapewniam cię, że Bosch tworzył obrazy dokładnie według szczegółowego zlecenia zamawiającego.

Boschem nikt z historyków sztuki nie chce się zajmować, bo wymagało by to przekopania się przez tzw. "Księgi Planet" i pisma astrologiczne opisujące symbole poszczególnych planet, gwiazdozbiorów, dekanów a nawet stopni znaków zodiaku, co daje w sumie z parę tysięcy przedstawień, w tym nazw gwiazdozbiorów, których już dziś się nie używa. 
Gdy na to spojrzymy od tej strony okazuje się, że symbolika Boscha nie jest taka skomplikowana. Na przykład w przedstawieniach piekła znajdują się tylko zawody wykonywane przez tzw. "Dzieci Księżyca". Wystarczy sobie porównać przedstawienia z dowolnego "Planetenbucha" ze "piekielnym" skrzydłem "Ogrodu Rozkoszy". Przedstawienia na obrazie "Wóz z sianem" to wyobrażenia kolejnych kart tarota (Głupiec, Mag, Cesarz, Papież, Wóz, Kochankowie, Wieża Diabła).
Wygląda na to, że Bosch tworzył według bardzo prostych schematów, przerysowywanych z ksiąg astrologicznych i druków ulotnych. Ale, że dziś rzeczy te są mało znane uważamy go za kogoś niesamowitego, obdarzonego super wyobraźnią.  
Co do samego "Ogrodu Rozkoszy" to wygląda to jak obraz zamówiony przez cech kuśnierzy, bo oni mieli w swojej symbolice nagich ludzi obściskujących się ze zwierzętami

Boschem nikt z historyków sztuki nie chce się zajmować,

Nie chodzi tu o przewidywanie przyszłości czy wróżenie z kart tylko o to co w historii sztuki nazywa się ikonografią. Po prostu od paleolitu do XIX w. posługiwano się się pewnymi przedstawieniami, w celowy i świadomy sposób powtarzając pewne motywy. Tzw. bestiariusze, emblematy, alegorie ... itp. miały swoje źródło w wyobrażeniach astrologicznych. Używano ich w legendach, hagiografii, a nawet w oficjalnych kronikach. Np. u Kosmasa mamy datowania typu: "działo się to gdy słońce znajdowało się w trzecim stopniu Strzelca".
Nauka ta zaginęła gdy w XVIII w. pokasowano katedry astrologii w Europie i zrobiło się coś w rodzaju "czarnej dziury".
Co do literatury o Boschu pisano o nim sporo książek. Najpierw jako o pejzażyście, bo początkowo najbardziej ceniono w jego malarstwie to, że pojawiają się tam elementy renesansu. Potem od czasów surrealizmu zaczęto podziwiać jego wyobraźnię. Następnie od Frengera, pisało się o jego ewentualnych powiązaniach z Adamitami i Bractwem Świętego Ducha. W latach 60-tych doszły motywy używania halucynogenów. Dlatego napisałem, że Boschem zajmują się historycy sztuki niechętnie, bo raczej się pisze o jego kolorach i wyobraźni niż o tym co te obrazy konkretnie przestawiają.   
Dla mnie Bosch jest raczej typowym przedstawicielem pop-artu. Podobnie jak Andy Warhol czy Roy Lichtenstein, którzy przenosili na płótno sceny z komiksów tak Bosch przerysowywał wiernie "Księgi Planet" i sceny z kalendarzy.