Emigrancie - cały czas tezy. A gdzie uzasadnienia? 

W książkach. U Mackiewicza,

Wieczorkiewicza,

Moczulskiego

i innych.

Niestety, nie mam tych książek przy sobie. (Zresztą co tak szczerze i konkretnie mogli nam Brytyjczycy zagwarantować w marcu 39 roku? jaką pomoc?) Niedawno podobno (podobno, bo jeszcze nie czytałem samej książki, ale opinię o niej) całkiem zgrabnie zebrał to do kupy Zychowicz w książce Pakt Ribbentrop-Beck.

Co nic nie znaczy - i wygląda po prostu na unik.

W marcu Brytyjczycy żadnej konkretnej pomocy nam nie oferowali.

Co nic nie znaczy - i wygląda po prostu na unik.

To teza. Gdzie dowód?

W marcu Brytyjczycy żadnej konkretnej pomocy nam nie oferowali.

Dali za to gwarancje pomocy, co oznaczało zaproszenie do uzgadniania szczegółów tej pomocy. Sprawę sfinalizowano 25 sierpnia.

Jednak ta gwarancja zastała w Polsce odebrana tak, jak chcieli- Beck tydzień później meldował się w Londynie, by podpisać  Wspólny polsko-brytyjski komunikat o wynikach rozmów polskiego ministra spraw zagranicznych Józefa Becka w Londynie. Polska przyjęła w nim gwarancje brytyjskie, zobowiązując się wzajemnie do udzielenia pomocy Wielkiej Brytanii na tych samych warunkach. Strony zapowiedziały zawarcie układu politycznego, który miał zastąpić wzajemne gwarancje uważane za tymczasowe.

I to hitlerowi wystarczyło, zeby wiedzieć, gdzie ma pierwsze  uderzyć.

Bo przedtem był całkiem zagubiony, biedaczek? 

Chcesz powiedzieć, że Hitler nie rozpatrywał np. wspólnego z Polską ataku na ZSRR? Że Gering w 37 roku nie sondował stanowiska Polski wobec zaproponowania jej wejścia do Paktu Antykominternowskiego? Że Hitler od początku był zdecydowany, że najpierw uderzy na Polskę? (za przyzwoleniem Stalina,oczywiście, bo inaczej nie miało to sensu...)

Ależ Emigrancie, oczywiście.  Hitler by chętniej poszedł na wschód z Polską, niż na Polskę - bo to ostatnie stanowiło jednak dlań pewną komplikację. Rzecz w tym, że w styczniu polskie kierownictwo zadecydowało, iż wszystkie te zachęty i naciski potraktuje odmownie. I raz jeszcze napiszę wyraźnie - do tej decyzji (w rozpatrywanej tu kwestii - kluczowej) Brytyjczycy nic nie mieli.

Nawiasem - są tacy całkiem poważni historycy (Marek Kornat na przykład), którzy twierdzą, ze bez decyzji z 23 sierpnia Hitler i tak by uderzył.

Pięknie. Tylko że względu na wycieczkę Adolfa na Czechosłowację sytuacja się zmieniła nieco dla Polski. Pogorszyła, mianowicie. I mogli się obawiać, że Polska może zmienić zdanie, co Brytyjczykom nie byłoby na rękę.

Polskie reakcje i przedsięwzięcia po 15 marca przeczą Twojej tezie (tradycyjnie opartej jedynie na spekulacjach). Brak natomiast dowodów, że w Warszawie poważnie rozważano zmianę zdania.

Innymi słowy: gdyby uznać gwarancję za skutek obaw Brytyjczyków, że Polska skapituje przed żądaniami Hitlera, to trzeba by przyjąć, że Londyn sam się oszukał. Bo Polska do kapitulacji bynajmniej się nie sposobiła - gwarancją zapłacono by więc za coś co było do wzięcia znacznie taniej, a pewnie i darmo.

A nawet gdyby mogli, to nigdy do końca nie byliby pewni, a dla nich to była gardłowa sprawa.

Po Czechosłowacji i tak znaleźli sie z Niemcami w stanie wojny właściwie.

Gardłowa bo co? English Channell wysychał?

A to niby w jaki sposób?