Są tylko 2 poszlaki, że taka metropolia rzeczywiście działała: to koronacje z 1025 r. i wzmianki funeralne w rocznikach.

Świadczy o tym aresztowanie bpa Ungera (który mógł zmienić zdanie) i niepowołanie jego następcy. W sytuacji braku biskupa zgodnie z prawem kanonicznym to Magdeburg przejmował ordynację diecezją poznańską.

W sytuacji braku biskupa zgodnie z prawem kanonicznym to Magdeburg przejmował ordynację diecezją poznańską. Oznaczało to tyle, że decyzja cesarza Ottona, nawet jeżeli była legalna, nie mogła po śmierci Ungera wejść w życie bez zgody abpa Magdeburga, czyli następcy Gizhelera (zm. 1004 r.). Decyzja cesarza Ottona mogła być teoretycznie legalna, jednakże czasowo bezskuteczna wobec sprzeciwu uprawnionego biskupa. Zaniechanie powołania następcy bpa Ungera było zatem celowym zabiegiem podjętym (przy wykorzystaniu kruczków prawa kościelnego) w celu uniemożliwienia uzyskania niezależności przez Kościół w Polsce.

Kolejni nominaci () nie mieli jednak szansy na konsekrację biskupią, co spowodowało upadek metropolii.

To drugie rozwiązanie doprowadziło do zerwania więzi prawnej z Rzymem i w konsekwencji musiało skończyć się uznaniem ich za schizmatyków (= pogan z kanonicznego punktu widzenia).

bez wątpienia Unger miał następcę. W roku 1030 zmarło jednocześnie dwóch polskich biskupów i nie byli to biskupi znani z relacji Thietmara z roku 1000 - byli to ich następcy - przy czym żaden z nich nie był biskupem krakowskim. Czyli kolejni biskupi we Wrocławiu, Poznaniu (i Kołobrzegu pewnie też) byli powoływani. 

":?
Jaki śmieszny jesteś (...) Dwóch tzw. "biskupów" zmarło w 1028 r.

zapiska z Rocznika kapituły krakowskiej: „MXXX (1030). Roman i Lambert biskupi zmarli"

zapewne bez konsekracji

nie mówię o arcybiskupach gnieźnieńskich Hipolicie i Stefanie Bossucie, których zgon odnotowano pod rokiem 1027 i rokiem 1028 ale o biskupach polskich których zgon zanotowano w roczniku pod 1030, mój drogi. Nie znasz podstawowych tekstów źródłowych ale z zacięciem dyskutujesz.

Polskich, tzn. jakich, gdzie mieli siedzibę? Widzisz problem nie leży w tym, że byli „jacyś” biskupi w Polsce, chodzi o wskazanie gdzie byli lub przynajmniej gdzie mogli zostać konsekrowani.

Biskup Unger został – z prawdopodobieństwem graniczącym z pewnością – konsekrowany przez abpa Gizhelera. Nie ma na to bezpośrednich źródeł, ale trudno sobie wyobrazić inną sytuację, gdy wiemy że Unger przed otrzymaniem sakry był opatem klasztoru z diecezji magdeburskiej, a jego inwestytury dokonał cesarz Otton II, który niedługo wcześniej nominował tegoż Gizhelera (na arcybiskupa Magdeburga). Biskup Unger na skutek konsekracji przez metropolitę magdeburskiego został jego kanonicznym sufraganem. Pozycja Ungera jako sufragana Magdeburga jest potwierdzona przez Thietmara, gdyż dla niego zwierzchność konsekratora to była naturalna oczywistość.

Metropolia G1000 upadła, bo arcybiskupi nominowani po 1027 r. działali z naruszeniem prawa kościelnego, gdyż nie mogli nigdzie uzyskać kanonicznej konsekracji wobec aktywnych roszczeń magdeburskich.

Mogli natomiast funkcjonować biskupi z terenów południowej Polski (Kraków, Wrocław), bo tam nie sięgały roszczenia magdeburskie.

Także z listu papieża Grzegorza VII wynika, że biskupi ci mieli kłopoty z uzyskaniem konsekracji. Grzegorz VII w iście do Szczodrego pisał: „biskupi twojego kraju nie mając stałej metropolii błąkają się tu i tam” (w domyśle po sakrę)

Przecież post wyżej pokazalem ci kolego, że w roku 1030 zmarło 2 biskupów i żaden nie był biskupem krakowskim. Czyli jeden z nich to biskup poznański lub kołobrzeski. I żaden nie był nominowany w roku 1000. Więc zlituj się i nie powtarzaj tych głupot…. Udajesz, że nie ma tematu?

Następnie wygnany przez tych „zdrajców” zostaje także Mieszko. Wszystko to pozwala przypuszczać, że bunt przeciwko Piastom został wywołany przez „fałszywe chrześcijany” Miecława – tj. sektę gnieźnieńską (później mazowiecką)

To skutkowało przybyciem do Polski biskupa - sufragana magdeburskiego - który zakazał praktykowania mszy słowiańskich i praktykowania obrządku słowiańskiego. Ten zwrot wywołał rebelię poddanych

Gall tzw. Anonim (I.19) pisze: „Wtedy to Czesi zniszczyli Gniezno i Poznań i zabrali ciało św. Wojciecha. Ci zaś, co uszli z rąk wrogów lub którzy uciekali przed buntem swoich poddanych, uchodzili za rzekę Wisłę na Mazowsze.” (tłum. R.Grodecki). Tak więc ucieczka fałszywych chrześcijan i Miecława na Mazowsze to skutek najazdu Brzetysława, zatem dopiero rok 1038/9.

Tymczasem już pod rokiem 1034 roczniki saskie (Annales Hildesheimenses i Annales Mageburgenses) notują śmierć Mieszka II oraz donoszą, że po nim chrześcijaństwo w Polsce upadło. Rzecz jasna w tych wzmiankach chodzić może wyłącznie o chrześcijaństwo prawowierne papieżowi i arcybiskupowi Magdeburga, gdyż tzw. fałszywi chrześcijanie, czyli wyklęci schizmatycy, do najazdu Brzetysława mieli się całkiem dobrze.

Dopiero Brzetysław złupił Poznań, Ostrów, Gniezno i  Giecz, wygnał fałszywych chrześcijan na Mazowsze.

W Pradze w 1039 r. w pochodzie z łupami z Polski (Wielkopolski) prowadzono łże-biskupa, a jeden złoty krzyż niosło 12 mężczyzn.

To oczywisty i pewny dowód, że żadnej „reakcji pogańskiej” nie było. Gdyby tam (tj. w Wielkopolsce) byli poganie, nie byłoby tyle skarbów w kościołach, bo poganie z pewnością nie pogardziliby kościelnym majątkiem.

Brzetysław nie brałby w niewolę chrześcijańskich księży, ale żerców i wołchwów. To nie była zatem „reakcja pogańska”, ale bunt schizmatyckich, fałszywych chrześcijan, przeciwnych reaktywowaniu wpływów Magdeburga.

W cytowanej informacji Anonima podstawowe znaczenie ma wskazanie chwili ucieczki na Mazowsze: po najeździe Brzetysława (CBDO). Anonim nie wyjaśnia kto uciekał, kim byli buntownicy, przeciwko komu się buntowali. Aby to ustalić potrzeba znać kontekst historyczny i źródłowy oraz podjąć pracę umysłową w zakresie logiki historyczne (w grę wchodzi: dedukcja, indukcja, redukcja, klasyfikacja, itd. Itp.). Rzecz jasna nie wszystkich na to stać, ale nie myślę, żeby adwersarza. Jeżeli kontestator nie zgadza się z moją koncepcją, to proszę aby przedstawił własne spojrzenie na te sprawy.

Anonim nie wyjaśnia kto uciekał, kim byli buntownicy, przeciwko komu się buntowali.

ci "łacińscy" prawowierni biskupi zostali wygnani lub zabici przez buntowników (fałszywych chrześcijan) występujących przeciwko władzy Piastów

To nie była zatem „reakcja pogańska”, ale bunt schizmatyckich, fałszywych chrześcijan

bunt przeciwko Piastom został wywołany przez „fałszywe chrześcijany” Miecława – tj. sektę gnieźnieńską (później mazowiecką)

oraz podjąć pracę umysłową w zakresie logiki historycznej

w grę wchodzi: dedukcja, indukcja, redukcja, klasyfikacja,