|
|
Czechy W Przeddzień Wojny 30-letniej
|
|
|
Buasheii
|
|
|
Nowicjusz |
|
|
|
Grupa: Użytkownik |
|
Postów: 10 |
|
Nr użytkownika: 6.379 |
|
|
|
Zawód: Licealista |
|
|
|
|
Potrzebuje informacji an temat społeczeństwa i gospodarki Czech i Moraw w przeddzień wojny 30 letniej jak i w trakcie i po niej.
Ewentualnie prosze o jakieś źródła
Z góry thx
|
|
|
|
|
|
|
|
Gospodarka Czech i Moraw wlasciwie od konca XVI przezywala rozkwit. W spoleczenstwie istnialy duze grupy husyckie, luteranskie,kalwinskie. Sporo czesc spoleczenstwa stanowil element niemiecki-wystarczy spojrzec na nazwiska owczesnych Czechow zwlaszcza z warstw wyzszych by sie przekonac ze ten zywiol mial w nich spory udzial. W 1621 stracono 26 szlacheckich przywodcow powstania, pozniej ukarano smniercia, konkfiskata lub w inny sposob 680 rodow w Czechach i 250 na Morawach. W nastepnych dziesiecioleciach ponad polowa majatkow ziemskich zmienila wlascicieli-zwlaszcza te wieksze. Beneficjentami byly glownie katolickie rody magnackie. Niekatolickich ziemain zmuszono do sprzedazy wlasnosci, wzrosla znacznie inflacja, powstal chaos na rynku nieruchomosci. W 1623 za pomoca drakonskich podatkow przywrocono wartosc pieniadza. CDN...
Cesarz Ferdynand zarzadzil wyrugowanie z Czech kalwinizmu (1621) oraz luteranizmu (1622). Pzesladowania trwaly rowniez na Morawach (1624). Zdesperowane podatkami i rekatolizycja chlopstwo buntowalo sie w latach 1621, 1622, 1624, 1627. W 1627 wprowadzono nowe formy rzadow w Czechach i rok pozniej na Morawach co formalnie zakonczylo wspolistnienie wyznan a Habsburgowie stali sie dziedzicznymi wladcami Czech. Ogolnie Czechy opuscilo w tych czasach okolo 150 tys ludzi. Jasienica bodajze posunal sie do twierdzen ze w wyniku polityki Habsburgow liczba ludnosci spadla z 3 mln do 800 tys. Po bitwie pod Biala Gora podczas zametu gosp. i polit. doszlo do ogromnych machinacji gospodarczych m. in. Liechtensteina, Wallensteina, Johana de Witte, Basseviego co przyczynilo sie do bankructwa panstwa w 1623. W trakcie i po wojnie Hahbsburgowie prowadzili polityke wykorzenienia czeskiej tradycji religijnej i kulturowej. Wolne okrego miejskie zadluzyly sie na kwote 11.5 mln florenow (glownie dla wojska) - te dlugi splacano do konca stulecia. Jako przyklad okrucienstw tej wojny mozna podac przypadek morawskiego Olomunca gdzie liczba mieszkancow spadla z 30 tys do 1675 osob a z z 77 domow szlachty pozostalo 23 a z mieszczanskich 623 ostalo sie 145. To wszystko co znalazlem. Mam nadzieje ze choc troche pomoglem.
Ten post był edytowany przez Sarissoforoj: 18/05/2005, 21:04
|
|
|
|
|
|
|
|
No to ja moze cos dodam: Od 1471 r. królem Czech był Władysław II Jagiellończyk (1471-1516), syn Kazimierza Jagiellończyka, króla Polski. Rządy Władysława II były jednak w istocie rzeczy tylko nominalne; król zwykł był pozostawiać większość spraw państwowych swemu otoczeniu magnackiemu, nadto zaś, gdy w 1490 r. został wybrany równocześnie królem Węgier, przebywał odtąd głównie w Budzie. Mimo że w obu krajach, tj. w Czechach jako następca Jerzego z Podiebradu, a na Węgrzech — Macieja Korwina, był wybrany królem przez stronnictwo narodowe, antyniemieckie, w otoczeniu Władysława II przeważały wpływy prohabsburskie, szczególnie po 1515 r., gdy zawarto układ o dwustronnych małżeństwach jagiellońsko-habsburskich. Praktycznie rządy w Czechach, tak za panowania Władysława II, jak i jego syna Ludwika I Jagiellończyka (1516—26), pozostawały w ręku koterii magnackich. Na czele grupy rządzącej stał Zdenko Lew z Rożmitalu, podczas gdy opozycję stanowiła grupa konkurencyjna z Pernsteinami na czele. Ponieważ opozycja starała się w walce o władzę znaleźć oparcie na dworze królewskim w Budzie, Zdenko Lew szukał pomocy w Polsce i nastawiał swą politykę wrogo wobec Niemiec i Habsburgów. Obu grupom zależało zresztą głównie na wyciąganiu jak największych korzyści z posiadania władzy, przede wszystkim kosztem skarbu czeskiego, który pozostawał w opłakanym stanie. Splot skomplikowanych stosunków wewnętrznych utrudniał rządy krajem. Na wsi istniała już gospodarka folwarczno-pańszczyźniana, choć była ona znacznie mniej rozwinięta niż w Polsce — i folwarki były rzadsze, i obciążenia chłopskie skromniejsze, a nawet wzrost zobowiązań poddańczych nastąpił później. Wiązało się to z sytuacją rynkową, z faktem, że zboże nie miało masowego ujścia za granicę — poza niewielkimi dostawami do Austrii — a produkcja wiejska kierowała się do miast, ewentualnie ziarno przerabiano na piwo, przy czym o prawo jego warzenia toczyły się spory między miastami i szlachtą. Miasta natomiast, pozostające na uboczu głównych szlaków handlu europejskiego, rozwijały się powoli, ich zaś częsta niemieckie mieszczaństwo pozostawało w antagonizmie do ludności wiejskiej i szlachty. Do królestwa czeskiego należały w tym okresie Morawy, Śląsk i Lużyce. Śląsk jednak był przedmiotem niekończącego się sporu z Węgrami, które również rościły sobie pretensje do tych terenów i jedynie unia personalna czesko-węgierska łagodziła nieco tarcia. Na skomplikowany charakter stosunków wewnętrznych w Czechach składały się również kwestie religijne. W Czechach od XV w. współżyły ze sobą dwa wyznania, katolicyzm i utrakwizm, pochodzący z umiarkowanej odmiany herezji Husa. Bardziej radykalny, szczególnie społecznie, kierunek protestancki reprezentowali tzw. bracia czescy, którzy byli wrogami przymusu politycznego i wojny, zwolennikami wspólnej własności gminy wyznaniowej. Wreszcie z przybyłych później anabaptystów zorganizowała się sekta tzw. braci morawskich, których ideologia zbliżała się do późniejszej ideologii ariańskiej w Polsce. Samo wyznanie husyckie (utrakwiści) miało charakter kościoła narodowego z ostrzem skierowanym głównie przeciw Niemcom i Rzymowi. Czechy były prawnie częścią Rzeszy Niemieckiej, choć praktycznie stanowiły królestwo niezależne. Habsburgowie podczas układów wiedeńskich w 1515 r. łudzili Jagiellończyków węgierskich poparciem ich kandydatury do korony cesarskiej, co dało Czechom, a szczególnie Węgrom, posiadającym tego samego władcę, podnietę do wysunięcia kandydatury Ludwika Jagiellończyka do korony cesarskiej w 1519 r. Wkrótce potem zresztą w otoczeniu Ludwika wzięły wyraźnie górę wpływy habsburskie, których rzeczniczką była jego żona Maria, siostra Karola V i Ferdynanda I Habsburgów.
|
|
|
|
|
|
|
|
Jasienica podaje ,że zaludnienie Czech spadło z 4 milionów do 800 tys.! 80%? Czy to możliwe?
|
|
|
|
|
|
|
|
Czekam na odpowiedź od lutego. Ktoś wie?
|
|
|
|
|
|
|
|
Tak to prawda. Na początku XVII w. kraje Korony Czeskiej (Czechy, Morawy, Śląsk) liczyły ok. 4 mln mieszkańców, by po wojnie 30-letniej spaść poniżej 1 mln. Najwięcej ofiar pochłonęły klęski wojenne i zarazy, ponadto na przymusową emigrację musiało się udać kilkaset tysięcy protestantów czeskich. Nastąpił całkowity upadek gospodarczy i demograficzny kraju, z którego Czesi otrząsnęli się dopiero w XIX w.
|
|
|
|
1 Użytkowników czyta ten temat (1 Gości i 0 Anonimowych użytkowników)
0 Zarejestrowanych:
Śledź ten temat
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym temacie dodano odpowiedź, a ty nie jesteś online na forum.
Subskrybuj to forum
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym forum tworzony jest nowy temat, a ty nie jesteś online na forum.
Ściągnij / Wydrukuj ten temat
Pobierz ten temat w innym formacie lub zobacz wersję 'do druku'.
|
|
|
|