No to wdając się w te szczegóły mamy słowa nowego naczelnego dowódcy gen. Lee

że nasz generał nie za bardzo rozumie rzeczywistość.

Tak więc Beauregard nie spełniał oczekiwań swoich zwierzchników, jakiekolwiek by one nie były.

To jest dopiero szarganie dobrego imienia! Gdy AS Johnston przybył na Zachód to na interesującym nas odcinku zastał jedynie 8 tyś. ludzi z Polkiem w Columbus i po 4 tyś. w Kentucky i Wschodnim Tennessee. Sytuację miał tragiczną i wiele spraw na głowie. Dobrze wiesz, że robił co mógł, aby zebrać i urbroić jak największą ilość żołnierzy.

Skoro zdecydował się założyć kwaterę w Bowling Green to jego naczelny inżynier był osobą właściwą do nadzorowania fortyfikacji Nashville.

Zaś nasz dzielny Beauregard mógł odniemić jeszcze losy batalii o kluczowe rzeki – po upadku Henry ASJ zwołał naradę na której analizowano różne możliwości. Beauegard zaproponował koncentrację w Donelson, ale gdy mu zaproponowano objęcie dowodzenia to odmówił zasłaniajac się złym stanem swojego gardełka. Nie przeszkodziło mu to oczywiście w objęciu dowodzenia zachodnim skrzydłem sił ASJ, gdzie podobno tak wziął się do roboty, że w ciągu miesiąca stworzył AoT...

„... Johnston asked for the opinions of his two trusted subordinates. Beauregard, with Hardee’s unenthusiastic concurence, urged an immediate concentration at Fort Donelson to defeat Grant. He thought they could bring up 27.000 men against Grant’s army by February 19 at the latest.... But Beauregard was more talk than action. When offered command of the forces assembling at Donelson, he declined, citing the severe throat ailment...”
Gott, Where the South Lost the War, str. 122-23.

Szkoda, że odmówił, bo by się tam przydał. Z drugiej strony gdyby Bohater Sumter i Bull Run dostał się do niewoli to byłby to ogromny cios dla morale Południa.

Czyli to co powiedział Lee jest święte. Tak czy nie Generale?!

Jeśli zwierzchnik wymaga bajek i itp. to też wina Bo? Nic nie mam do dodania ...

Czyli to, że zaufał podkomednemu jest OK? Świetnie. Czyli to, że generał Hood zaufał generałowi Hardeemu, że wykona to co rozkazł pod Peachtree Creek i Atlantą w 1864 bez jego dokładnego nadzoru też jest OK? Czy tak ? Zapewne zaraz zaczniesz się gęsto tłumaczyć, że to dwa różne przypadki, a jednak nie. W obu przypadkach generałowie zaufali swoim podkomendych.

Zamiast cytować jakieś marne książeczki Generale, zacytuj prawdę! Oto prawda:

To co opisałeś w swoim cytacie jest 'wersją', którą Bo utrzymał PO WOJNIE (służe cytatami na żądanie). Nic takiego (zgrupowanie i atakowanie Granta) nie twierdził w TEN CZAS. (na podstawie książki tej samej co powyżej i jednocześnie jest to przykład, że biografia Bo jest obiektywna, i podaje co Bo przekręcał/ubarwiał, co próbowałeś podważać wcześniej).

W tym przypadku wierzę generałowi Lee, bo ocenia po prostu korespondencję przesłaną przez jednego ze swoich podopiecznych. Podejrzewasz Lee o jakieś złe intencje? Zemsta za Petersburg?

Hood jest dla mnie trochę innym przypadkiem, bo swoim zachowaniem przyczynił się pod odejścia JJ.

Sytuacja Hooda też była nie do pozazdroszczenia, ale... trzeba było siedzieć cicho to Atlanty broniłby JJ albo Hardee.

O Polku powiedział przed Shiloh, że jest prawdziwym przyjacielem

Sidney Johnston wziął to potem wszystko na siebie i przynajmniej nie oskarżał jak Hood czy Bragg.

Ten cytat jest z książki, która została wydana w 2003 r.

Miał duże problemy z porozumiewaniem się z innymi, nie umiał przestać się kłócić co sprawiało, że zniechęcał do siebie ludzi.

Co do zrozumienia, chodziło mi też o jego rozkazy niejasne rozkazy jak pod Seven Pines.

Pod Seven pines zrobił jednak coś gorszego jak pisałem - dał ustne rozkazy Longstreetowi, a kiedy ten zawalił i zwalił winę na Hugera, Johnston nawet się nie zająknął na ten temat i chronił swojego protegowanego.

Skoro bronił Longstreeta to chyba bardzo dobrze.

Skoro zwalili winę na Hugera to chyba też dobrze, bo tragedia z niego była.

Ja tam lubię Joe Johnstona.

Jeśli masz do niego jakiś problem, to musisz go skierować do naczelnego wodza CSA Jeffa Davisa. Davis z Johnstonem był na wojennej ścieżce, uważał że JJ zawodzi pokładane w nim nadzieje, a mimo to dawał mu kolejne kluczowe zadania.

Lincoln nie był wojskowym, ale przynajmniej umiał odsuwać tych co go zawiedli.

Lee umiał z Davisem postępować, słodził mu i dzięki temu zyskiwał sobie sympatię i pomoc. Kiedyś analizowałem korespondencję Lee-Davis podczas odwrotu spod Gettysburga i Lee pisał chyba co 2 dni, nawet jeśli nie było o czym pisać. Zresztą podobnie było podczas innych kampanii.

Joe Johnston w takie duperele się nie bawił. Jak pisał to raz a porządnie, czyli raz w miesiącu