Rzecz w tym, że w styczniu polskie kierownictwo zadecydowało, iż wszystkie te zachęty i naciski potraktuje odmownie.

Gardłowa bo co? English Channell wysychał?

Jeszcze jedno - Ktoś powołuje się tutaj na Mackiewicza. Którego? Józia, czy Stasia?

Ale się porobiło;
Temat zaczęto od ciekawej tezy, że to właśnie Albion zdecydował się "ciągnąć za uszy" Francuzów i szafować gwarancjami, które za wyjątkiem Jugosławii, zostały przyjęte pozytywnie.

Czym były owe gwarancje? Biorąc pod uwagę, że Rumuni również zostali nimi obdarzeni, to jestem zdania, że Brytyjczycy wystawili przynętę i czekali na to, które państwo spośród zainteresowanych, odpowie na gwarancje pozytywnie.

Oczywiście można mnie zarzucić lekceważenie Francji jako państwa głównie zainteresowanego "uspokojeniem brykającej Rzeszy". Fakty są jednak nieubłagane, a z nich wynika dyplomatyczna ofensywa Albionu, mająca na celu zamknięcie Niemiec przez państwa sąsiednie, albo nawet mniej sąsiednie, będące w sojuszu z Brytyjczykami.

Dlaczego Albion takiej decyzji nie podjął np. pół roku wcześniej?

Józiowi Beckowi i Mościckiemu coś te zakulisowe negocjacje z przełomu 1938/1939r. nie wyszły po Naszej myśli, zatem gwarancje wyjaśniały sprawę.

Problem polegał na sformułowanym niegdyś kanonie brytyjskiej dyplomacji. Jego osią przewodnią było takie kreowanie układu sił na Kontynencie, co by Albion nie był zmuszony się czuć jako zagrożony przez jakąś zjednoczoną potęgę zza południowej strony Kanału.
Niemiecki apetyt spowodował alarm na Downing Stret. Zaczęto budować koalicję.

Polska nieco rozczarowała dawcę gwarancji swoją zbyt krótką obroną, bo scenariusz miał być inny.

Zgadzam się, że celem udzielenia Polsce gwarancji nie było przeniesienie wojny na wschód, tylko jej powstrzymanie.

Takich państw w sojuszu z Brytyjczykami znalazło się... jedno.

Postaram się odpowiedzieć na cenne uwagi Kolegi Woj;
- Sformułowanie o "Ciąganiu za uszy" Francji przez Albion ma ten sens, że inicjatywy brytyjskie wyprzedzały posunięcia Francji. Było tak poczynając od udzielenia gwarancji,

Takich, czyli przyjmujących gwarancje przed pierwszym września 1939r. - Zgoda. Oczywiście w sojuszu była Francja. Nie zapominajmy też o Grecji, która takowe otrzymała i później walczyła w sojuszu z Albionem.

Zapędziłem się o niecały rok. Wszakże - Jak najbardziej Mościcki deliberował z Goeringiem w lutym 1938r. właśnie w Białowieży. Nasz prezydent został nawet wtedy obdarowany przez Hermanna reprezentacyjnym mercedesem, który dotarł do adresata w sierpniu 1938r.

Proszę zważyć, że druga tura dostaw uzbrojenia dla Polski, wysłana pod koniec sierpnia 1939r. wskazuje na to, że liczono na bardziej długotrwały opór II RP, niż to było w rzeczywistości.

Moje wnioskowanie ma zatem realne podłoże

- Sojusz między Polską a Francją z 1921r. był postrzegany jako zdezaktualizowany.

Szukając w NAC (Narodowe Archiwum Cyfrowe) zdjęć i wzmianek o polowaniach z udziałem oficjeli francuskich, czy też brytyjskich, w omawianym okresie, doznałem porażki.

- Odnośnie tej "drugiej tury" dostaw; Za pierwszą uważam to, co dotarło przed wybuchem wojny.

Kolejny transport już nie dotarł do adresata, a decyzję o jego przekierowaniu (Turcja, Syria) podjęto przed 17 września.

Dostawy były oczywiście na kredyt; Zatem kredytodawca mógł skorygować swoje zapatrywania wraz z rozwojem sytuacji, która nie była po jego myśli.
Sama istota dostarczania zaopatrzenia w przededniu wojny świadczy o tym, że Polska nie była (w rozumieniu sojuszników) skazana na szybką klęskę.

Zapomniałbym - Kolega Woj ustalił kres polskich dobrosąsiedzkich stosunków z Niemcami na styczeń 1939r. Miłym by było poznać tegoż uzasadnienie.

[=woj]
Dla porządku oraz gwoli uczciwoscie dodam, że całość poruszanej w wątku kwestii nie jest bynajmniej taka prosta. Część historyków (także brytyjskich) jest skłonna uważać, że gwarancji istotnie udzielono w złej wierze - z zamiarem skierowania niemieckiej ekspansji na wschód.
/

Nie w złej, tylko w konkretnym przypadku korzystnej dla WB.

Główni odbiorcy byli w Berlinie. I zadziałało zresztą bez pudła.