Równo sto lat temu rozpoczęła się bitwa pod Amiens, w której połączone siły brytyjsko-francuskie zadały klęskę armii niemieckiej. Istotną rolę odegrało masowe użycie czołgów, po raz pierwszy od 1914 r. na froncie zachodnim przydatność wykazały także samochody pancerne. Od tego momentu Ententa przejęła inicjatywę, której nie oddała już do końca wojny. Dzień 8 sierpnia 1918 r. Ludendorff nazwał "czarnym dniem armii niemieckiej". Warto zwrócić uwagę na sprawne połączenie działań broni pancernej i lotnictwa, które przeprowadzało ataki szturmowe. Szczególnie istotne było eliminowanie niemieckich dział, które stanowiły zdecydowanie najskuteczniejszą broń przeciepancerną. Ententa, w przeciwieństwie do Niemców, niemal nie posiadała jednak opancerzonych samolotów (na lądzie, w broni pancernej, było odwrotnie - miażdżąca przewaga Ententy), więc koszt ataków z niskiego pułapu był wielki - niemiecka obrona przeciwlotnicza i myśliwce zadały brytyjskiemu lotnictwu najwyższe straty dzienne w ciągu całej wojny.
Mało znany aspekt tej bitwy to francuski model natarcia nazwany później "bataille conduite" - bitwą kontrolowaną albo bitwą metodyczną. To właśnie natarcie francuskie pod Amiens (Montdidier) było najchętniej studiowanym na francuskich uczelniach w okresie międzywojennym - a monografia tej bitwy autorstwa Mariusa Daille'a stała się obowiązkowym podręcznikiem dla francuskich oficerów. Panują w historiografii opinie, że model natarcia pod Amiens wywarł duże (większe niż np. kontrofensywa pod Soissons) piętno na kształtowanie francuskiej doktryny taktyczno-operacyjnej w latach 30-tych co miało mieć przełożenie na działania armii francuskiej w 1940 r.
© Historycy.org - historia to nasza pasja (http://www.historycy.org)