|
|
Polacy w Rewolucji Październikowej, Ocena i wnioski
|
|
|
|
Witam, Co o tym myślicie? Film dokumentalny Bohdana Kosińskiego (ciekawa filmoteka, to tej co powiedział "uważam filmową pracę dokumentacyjną za równorzędną pracy historyka"): http://www.youtube.com/watch?v=OMH-pMafF50&NR=1 http://www.youtube.com/watch?v=aSJ1jhDAzYY...=watch_response To był dokument pt. "Czerwony - Rewolucyjny - Warszawski", potem nakręcił jeszcze o tym w "Z Księgi Polaków". Czy ci sami "Polacy" walczyli w wojnie polsko-bolszewickiej po stronie Lenina? Jak dzisiaj historia może ich ocenić i czy wiele ich różni od swoich następców? osoby: Feliks Edmundowicz Dzierżyński, Wiaczesław Mienżynski, Andriej Januariewicz Wyszynski, Stanisław Kosior, Józef Kosior. Takie na razie znalazłem źródła: 1. Księga Polaków uczestników Rewolucji Październikowej 1917-1920; biografie-Lidia Kalestyńska; Aleksander Kochański; Wiesława Toporowicz. 2. UDZIAŁ POLAKÓW W REWOLUCJI PAŹDZIERNIKOWEJ-W. Najdus 3. Polacy w rewolucji październikowej (luty-październik 1917 r.)-Aleksander Manusiewicz 4. Polacy w Rewolucji Październikowej i wojnie domowej na Ukrainie, 1917-1920-Paweł Kaleniczenko 5. REWOLUCJA PAŹDZIERNIKOWA -POLACY W REWOLUCJI- SIWY 6. Rewolucja Październikowa 1917 roku w Rosji a Europa, Polska i Polacy : publikacja na konferencję naukową, związaną z siedemdziesięcioleciem Wielkiej Rewolucji Październikowej 1917 roku w Rosji zorganizowaną przez Katedrę Historii i Wiedzy o Społeczeństwie Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Bydgoszczy w dniach 16-17 marca 1988 roku 7. Rewolucja Październikowa : Polska-Polacy-Wiesława Toporowicz 8. Prasa polska w Rosji w dobie wojny i rewolucji 1915-1919-Andrzej Ślisz 9. Encyklopedia Rewolucji Październikowej -L. Bazylow 10. REWOLUCJA PAŹDZIERNIKOWA A POLSKA Tych Holzer 11. Rewolucja październikowa a Polska : rozprawy i studia-Tadeusza Cieślaka i Leona Grosfelda 12. Wielka socjalistyczna rewolucja październikowa a Polska- Henryk Jabłoński, Adam Kruczkowski. 13. Wielka Socjalistyczna Rewolucja Październikowa a Polska-A. Manusewicz (Manuševič, Aleksandr Jakovlevič). 14. Rewolucja październikowa a Polska-Jan Kancewicz. 15. Wielka Socjalistyczna Rewolucja Październikowa a rozwój światowego systemu socjalistycznego-Marianna Strzyżewska]. Jakby ktoś znał ciekawsze pozycje literackie to proszę o dodanie.
Pozdrawiam
P.s. Zobaczcie http://ortografia4.appspot.com/wiki/Towarz...sko-Radzieckiej (czy nie znano ortografii) http://info.wiadomosci.gazeta.pl/szukaj/wi...%BAdziernikowej http://wn.com/Gwardzista100 http://www.youtube.com/watch?v=L7XpOwCxOb4&feature=related (ciekawy film )
Jak można było dopuścić do tego by Polaków-komunistów włączyć do Związku Wojskowego Polaków byłych żołnierzy Armii Carskiej, których uzbrojono w I KP i nie powstrzymano przed agitacja i dezercją przejściem do Armii Czerwonej. Dzięki temu wykształtowały się tam takiej osoby jak ww. czy K. Świerczewski, którzy stali się kadrą wysokiego szczebla w Ludowym Wojsku Polskim walcząc o wolność i sprawiedliwość Nowej Polski. Nieprzyjemne były tego konsekwencje. A mogło nie dojść do rewolucji rosyjskiej gdy Car nie wprowadził (realnie wdrożył) zniesienie poddaństwa chłopów i uiszczenia przymusowych dóbr np. w zbożu szczególnie podczas wojny oraz wprowadzenia reform rolnych np. od podziału gruntów użytkowych chłopów (zniesienie panującego w Rosji "średniowiecznego feudalizmu). Dla państwa i samego Cara to przecież niewiele lecz dla chłopów stanowiących max 90% społeczeństwa to dar. Jednak przez nieumyślność Dumy i nieudolnego Cara tak nieliczna grupa jakimi byli komuniści (przed rewolucją z początku liczyła 6 osó podłapała aktualne błędy i bolączki ludu obiecując fundamentalne zmiany kierując je głównie do większości społeczeństwa czyli "chłopstwa". Rezultaty można było przewidzieć. "Cała władza w ręce Rad!" Proszę Towarzysze http://www.youtube.com/watch?v=ApWtgxL4MYk http://www.youtube.com/watch?v=XWHz2lpbMn0 http://www.youtube.com/watch?v=tntA_4IoxbE http://www.youtube.com/watch?v=ZraImXKuFuU http://www.youtube.com/watch?v=Hu3co08ktlE http://www.youtube.com/watch?v=facosqqJBX8 http://www.youtube.com/watch?v=vQLngqlIh0E Да здравствует Красная Армия Pozdrawiam
|
|
|
|
|
|
|
Tadeusz Rawicz
|
|
|
Nowicjusz |
|
|
|
Grupa: Użytkownik |
|
Postów: 15 |
|
Nr użytkownika: 102.263 |
|
|
|
Tadeusz Bia³ek |
|
Stopień akademicki: in¿ynier |
|
Zawód: kierownik Budowy |
|
|
|
|
Interesuje mnie ten temat trochę pośrednio. Ale początki I Warszawskiego Rewolucyjnego Pułku to pułk rezerwowy Dywizji Strzelców Polskich -rok 1916-17. Do pułku rezerwowego wysyłano krnąbrnych i zbolszewiczonych żołnierzy polskich. W tej chwili nie mogę sie zbytnio rozwodzic na ten temat . Pełną historię Pułku załączę jutro
|
|
|
|
|
|
|
|
Ja czekam, przyznam, że temat mnie zainteresował.
Pozdrawiam!
|
|
|
|
|
|
|
Tadeusz Rawicz
|
|
|
Nowicjusz |
|
|
|
Grupa: Użytkownik |
|
Postów: 15 |
|
Nr użytkownika: 102.263 |
|
|
|
Tadeusz Bia³ek |
|
Stopień akademicki: in¿ynier |
|
Zawód: kierownik Budowy |
|
|
|
|
QUOTE(Lord Mich @ 7/09/2017, 18:29) Ja czekam, przyznam, że temat mnie zainteresował. Pozdrawiam! Proszę o wybaczenie ale dopiero wróciłem z Białorusi
Pułk rezerwowy w Biełgorodzie Naczelny Wódz AIR rozkazem z dn. 11 stycznia 1917 r pozwolił na przefomowanie Brygady Strzelców Polskich do rozmiarów dywizji. Rozkazem z dnia 21 -go lutego 1917 r. dowódca gen. ppor. Tadeusz Bylewski określił zakres rozbudowy dywizji i miejsca dyslokacji oddziałów. Batalion rezerwowy miał się formować w Biełgorodzie. Gdy dywizja Strzelców Polskich wyruszyła na front do Płoskirowa w maju 1917r nowo mianowany dowódca gen A. Szymon (Symon?) , zastaje w pułkach ponadetatowe stany osobowe strzelców , co było spowodowane żywiołowym dążeniem wojskowych Polaków do przenoszenia się z armii rosyjskiej do jedynej , jak na razie, formacji polskiej . Stan osobowy Dywizji osiągnął wtedy 8 000 bagnetów i szabel . W dniu 16 czerwca Dywizja ukończyła szkolenie i wyrusza na front w Galicji w rejon Strusowa . Początkową lokalizację zmieniono w trakcie przejazdu i rozlokowano Dywizję w rejonie Husiatyna . Stany nadetatowe w pułkach zostały odesłane do Biełgorodu. Według zapisu w Dzienniku Bojowym Dywizji w rejon Husiatynia Dywizja została wysłana „celem wzmocnienia zdolności bojowej ” jednak prawdziwym powodem była agitacja bolszewicka z którą Dywizja zetknęła się już pierwszego dnia przyjazdu na front . Nieznani nikomu agitatorzy podający się za polskich komunistów szerzyli demoralizację , namawiając żołnierzy do oporu wobec oficerów w razie wysłania dywizji do boju . Niezdrowa dla Dywizji agitacja została szybko zażegnana dzięki energicznym działaniom kilku podoficerów , mówiąc krótko obito agitatorów i przegnano z terenu Dywizji , ale część żołnierzy 2 pułku strzelców polskich odmówiła wyjścia na front . Na nowym m.p. rozpoczęto oczyszczanie i wysyłanie niepewnych jednostek do pułku rezerwowego . Z pułków odesłano w sumie około 400 żołnierzy , którzy ulegli agitacji . „…Etim katolikam , nie urożeńcam polskogo kraja , kanieczno nie doroga ideja oswobożdienija otczizny …” napisał w Dzienniku Bojowym szef sztabu Dywizji Rosjanin kpt. artylerii Kisielow . Dywizja Strzelców Polskich wyruszyła na front w rejon wsi Kozówka , gdzie w dniach 6-7 lipca pruscy artylerzyści użyli pocisków z gazami trującymi. Natomiast batalion rezerwowy rozrastał się liczebnie Ściągali do niego Polacy w większości żołnierze nie frontowi. Tu należy wyjaśnić , że jednostki rosyjskie wg składały się z żołnierzy frontowych(bojowych) i nie frontowych( pomocniczych). Żołnierze niefrontowi to w większości wozacy ,furmani, kowale, krawcy, kucharze , sanitariusze itp. czyli żołnierze pełniący funkcje raczej pomocnicze. Żołnierze ci po przyjęciu do Pułku Rezerwowego powinni byli być poddawani szkoleniu ,ale brak kadry podoficerskiej i oficerskiej ,pod koniec wojny , spowodował , że podoficerowie przeważnie byli po krótkim przeszkoleniu , a byli gimnazjaliści po zaliczeniu półrocznych kursów otrzymywali najniższy stopień oficerski . Taka sytuacja była w całej Armii Imperium Rosyjskiego i polski Pułk Rezerwowy nie był w tym odosobniony. W całej Rosji w tym okresie nastąpiła wzmożona agitacja bolszewicka . Niepiśmienni , w większości żołnierze ,dawali się łatwo przeciągnąć obietnicami na stronę bolszewików. Pułk Rezerwowy o liczebności , w tym okresie ca 27-30 tys. ludzi borykał się jeszcze z ciasnotą koszar. Oficerowie nocowali na kwaterach na mieście , co jeszcze bardziej dezorganizowało zajęcia , które spotykały się z dezaprobatą żołnierzy. Większość z nich po prostu chciała doczekać końca wojny. Nie pomógł też rozkaz Rady Żołnierskiej w Petersburgu, która żądała od oficerów zdania broni bocznej i zdjęcia epoletów. Rozkaz ten odnosił się tylko do garnizonu petersburskiego , ale korzystały z niego wszystkie rady żołnierskie. Cdn.
|
|
|
|
|
|
|
Tadeusz Rawicz
|
|
|
Nowicjusz |
|
|
|
Grupa: Użytkownik |
|
Postów: 15 |
|
Nr użytkownika: 102.263 |
|
|
|
Tadeusz Bia³ek |
|
Stopień akademicki: in¿ynier |
|
Zawód: kierownik Budowy |
|
|
|
|
Pułk Rezerwowy Pierwszej Dywizji , stacjonujący w Biełgorodzie był na tym terenie jedyną znaczącą siłą wojskową ,wykorzystywały ten fakt wojskowe władze rosyjskie . Pułk pełnił więc służbę patrolową w miasteczku i na jego przedmieściach. Rozprężenie postępowało jednak powoli i w Pułku Rezerwowym również wybrana została Żołnierska Rada Rewolucyjna . Oficerów pozbawiono broni i odmawiano wykonania rozkazów . Powstający w tym okresie I Korpus Polski i jego dowódca gen. Dowbor Muśnicki liczyli , że nie wszyscy żołnierze pułku rezerwowego zostali zaagitowani przez bolszewików, i chętnie przyłączą się do struktur Korpusu. Nic bardziej mylnego, zgnuśniali od nieróbstwa ,bezpieczni na dalekich tyłach frontu żołnierze Pułku Rezerwowego ustami Żołnierskiej Rady , odmówili wykonania rozkazu przeniesienia w struktury Korpusu . Pułk Biełgorodzki został wcześniej już opanowany propagandą bolszewicką przez polskich lewicowców , która tak głęboko zapuściła swoje korzenie , że nie można było zmusić żołnierzy do podporządkowania się rozkazom . Zaledwie kilkuset żołnierzy i oficerów , na 27 tys. ludzi , wykonało rozkaz i stawiło się w miejscu formowania 2-giej Dywizji . Przywódcami buntu byli por. Jackiewicz i chor. Walc. Z pozostałych w Biełgorodzie żołnierzy bolszewicy , pod wpływem miejscowego komisarza wojskowego , belgijskiego adwokata , Meranville de St. Claire’a , szybko stworzyli Rewolucyjny Biełgorodzki Pułk Strzelców . Komisarz Meranville usunął dowódcę pułku płk. Winnickiego ze stanowiska i wyznaczył nowego por. Mieczysława Jackiewicza . Pułk do końca grudnia wykorzystywany był w akcjach pacyfikacyjnych na okolicznej ludności , brał też udział w walce przeciwko wojskom Korniłowa , zmierzającym w stronę Moskwy , ale pod Tomasówką został pokonany przez oddziały szturmowe Korniłowa tzw. „udarników” . Bolszewicy częściowo zlikwidowali pułk rozpuszczając żołnierzy do domów , a część z nich przewieziono do Moskwy gdzie pod nazwą Warszawski Pułk Rewolucyjny, pod dowództwem chor. Żbikowskiego pełnił służbę wartowniczą i policyjną , likwidując ośrodki oporu antybolszewickiego, min. brał udział w likwidacji partii eserowskiej, oraz zlikwidowali polski Pułk Strzelców im Bartosza Głowackiego w Moskwie (później przemianowany na Batalion Obrony Skarbów Narodu Polskiego). Wielu z żołnierzy zwolnionych do domów , widząc dwulicowość i zakłamanie bolszewików, wstąpiło znów do oddziałów I Korpusu . Pułk Rewolucyjny istniał jeszcze w 1920 r gdzie jako jeden z oddziałów 52 Dywizji Piechoty Armii Czerwonej brał udział w „Bitwie Warszawskiej”.
|
|
|
|
|
|
|
|
QUOTE Pułk do końca grudnia wykorzystywany był w akcjach pacyfikacyjnych na okolicznej ludności , brał też udział w walce przeciwko wojskom Korniłowa , zmierzającym w stronę Moskwy , ale pod Tomasówką został pokonany przez oddziały szturmowe Korniłowa tzw. „udarników” .
Jedno zdanie a tyle nieścisłości
- nie przeciwko wojskom Korniłowa (a przeciwko wojskom wysłanym przez Duchonina) - nie zmierzającym w stronę Moskwy (a zmierzającym w stronę Obwodu Dońskiego przez węzeł w Biełgorodzie) - nie pod Tomasówką (a pod Tomarowką koło Biełgorodu) - trudno mówić, że zostały pokonane - bo zgrupowanie "udarników" przez Biełgorod się ostatecznie nie przedarło i celu swojej wyprawy nie zrealizowało. Te zmagania były mimo wszystko porażką kontrrewolucjonistów.
|
|
|
|
|
|
|
|
QUOTE Bolszewicy częściowo zlikwidowali pułk rozpuszczając żołnierzy do domów ,
Może kilka słów wyjaśnienia? Zlikwidowali bo chcieli?A może nacisk Niemiec i warunki traktatu brzeskiego zmuszały ich do demobilizacji wiernie dotąd wspierającej ich jednostki? Co do I Korpusu - które jego jednostki poparły bolszewików? Kilka takich było - np dywizjon art ciężkiej z Witebska? Czasy były ciekawe- czyż nie?
QUOTE (zniesienie panującego w Rosji "średniowiecznego feudalizmu) Nie przesadzajmy w drugą stronę. O reformach wiejskich Stołypina jednak co nieco czytałem - "ze zgrozą " zauważyłem,że krwawy premier w katedrze Bazylowa był traktowany nieomal z uwielbieniem. Referat o sądach w Rosji przeorał moje stereotypy o caracie dokumentnie...
Pozdrawiam
Ten post był edytowany przez Piro: 18/01/2018, 21:35
|
|
|
|
|
|
|
|
QUOTE Bolszewicy częściowo zlikwidowali pułk rozpuszczając żołnierzy do domów
Żołnierze pułku odmówili udziału w wojnie przeciwko Ukraińskiej Radzie Centralnej - "za karę" pułk został brutalnie spacyfikowany przez biełgorodzki rewkom i gwardię czerwoną i przetransportowany do Moskwy. Por. Mieczysław Jackiewicz zginął podczas tej pacyfikacji "w tajemniczych okolicznościach".
|
|
|
|
|
|
|
|
QUOTE Żołnierze pułku odmówili udziału w wojnie przeciwko Ukraińskiej Radzie Centralnej - "za karę" pułk został brutalnie spacyfikowany przez biełgorodzki rewkom i gwardię czerwoną i przetransportowany do Moskwy. Por. Mieczysław Jackiewicz zginął podczas tej pacyfikacji "w tajemniczych okolicznościach". Siły Gwardii na taki pułk to jednak było za mało.Sytuacja wewnętrzna w pułku była dużo bardziej skomplikowana - może kiedyś nieco poszperam i napiszę...W każdym razie ostateczne rozwiązanie nastąpiło raczej z konieczności niż chęci i to raczej obustronnie przyjęte zostało z zadowoleniem.Ogólnie - entuzjazm mas Polaków w stosunku do rewolucji słabł a władza raczej musiała się do niemieckich życzeń stosować. Pozdrawiam
|
|
|
|
|
|
|
|
QUOTE Siły Gwardii na taki pułk to jednak było za mało.
Pułk zapasowy to nie jest jednostka bojowa sensu stricte - to raczej zakład dla ozdrowieńców rekrutów itd. Tym bardziej, że mówimy o okresie postępującego rozkładu armii rosyjskiej. To, że jakaś jednostka poparła lub nie poparła przewrotu bolszewickiego nie oznaczało iż w całości była gotowa do walki zbrojnej za lub przeciw Sowietom. Wystarczyło aresztować najważniejszych przywódców, rozbić komitet pułkowy, zastrzelić prowodyrów itd itp i pułk zapasowy stawał się - jak to ujmował Dowbor-Muśnicki - "rozhukaną bandą elementów lewicowych". Sowieci w ten sposób przejmowali kontrolę albo neutralizowali wiele jednostek wojskowych i garnizonów (w drugą stronę też to działało). Mówimy o prologu wojny domowej - starcia zbrojne zwartych oddziałów były mimo wszystko jeszcze rzadkością, czasami wystarczało kilka wystrzałów armatnich i zdecydowana akcja niewielkich sił aby kilkunastotysięczny garnizon potulnie składał broń - jeśli ją w ogóle miał.
QUOTE władza raczej musiała się do niemieckich życzeń stosować.
Ale traktat brzeski to jest dopiero marzec 1918. Pułk Biełgordzki został spacyfikowany i rozwiązany w grudniu 1917. W tym czasie trwała już realizacja pierwszych dekretów demobilizacyjnych - rozwiązanie starej armii, która była przecież jednym z głównych filarów starego porządku - należało do priorytetów leninowskiego rządu. Nie dlatego, że chcieli tego Niemcy, tylko dlatego że był to jeden z postulatów marksizmu-leninizmu.
Ten post był edytowany przez Krzysztof M.: 20/01/2018, 11:19
|
|
|
|
|
|
|
|
Czy są jakieś noty biograficzne, co się potem zdarzyło z ludźmi, którzy w zamęcie rewolucji opowiedzieli się po stronie bolszewików?
Próbowałe googlować MieczysławaJackiewicza, ale pojawia się jakiś urodzony później profesor.
|
|
|
|
|
|
|
|
Gros literatury na temat udziału Polaków w rewolucji październikowej powstała w okresie PRL-u a wówczas trudno było o rzetelne biogramy. W Encyklopedii Rewolucji Październikowej z 1987 r. stoi:
M. Jackiewicz
...Aresztowany 16/29/ grudnia za odmowę skierowania pułku do działań bojowych przeciwko siłom zbrojnym nacjonalistycznej Centralnej Rady Ukraińskiej zginął tego dnia w trakcie rozbrajania pułku. s. 136.
W ogóle biogramy rewolucjonistów rosysjkich w literaturze lat PRL-u i ZSRR są kuriozalne. Połowa z nich dożywa co najwyżej roku 1938. Ale ani słowa na temat w jaki sposób kończą się ich losy.
|
|
|
|
|
|
|
|
QUOTE Pułk zapasowy to nie jest jednostka bojowa sensu stricte - to raczej zakład dla ozdrowieńców rekrutów itd. Tym bardziej, że mówimy o okresie postępującego rozkładu armii rosyjskiej. To, że jakaś jednostka poparła lub nie poparła przewrotu bolszewickiego nie oznaczało iż w całości była gotowa do walki zbrojnej za lub przeciw Sowietom. Wystarczyło aresztować najważniejszych przywódców, rozbić komitet pułkowy, zastrzelić prowodyrów itd itp i pułk zapasowy stawał się - jak to ujmował Dowbor-Muśnicki - "rozhukaną bandą elementów lewicowych". Sowieci w ten sposób przejmowali kontrolę albo neutralizowali wiele jednostek wojskowych i garnizonów (w drugą stronę też to działało). Mówimy o prologu wojny domowej - starcia zbrojne zwartych oddziałów były mimo wszystko jeszcze rzadkością, czasami wystarczało kilka wystrzałów armatnich i zdecydowana akcja niewielkich sił aby kilkunastotysięczny garnizon potulnie składał broń - jeśli ją w ogóle miał.
Nie wiem jak to dokładnie ująć - ale coś w ten deseń. Wszak i jednostki Dowbora odmawiały udziału w walkach albo wręcz popierały bolszewików- bywało. Stan rozkładu,niechęć do wojny,napięcia społeczne i czynnik narodowy - co Polakom do pacyfikacji Ukraińców....Splot tylu czynników nad którymi dominowała.....niepewność. Stary świat się właśnie walił - dosłownie. Bardziej niż prace historyczne klimat oddaje literatura - ja polecam Cichy Don i Rosję we krwi skąpaną
Pozdrawiam
|
|
|
|
|
|
|
|
A czy są przypadki, że ktoś z nich wraca do Polski i odcina się od komunistycznej przeszłości? W Ferdynanda Goetlla, prawie każdy z repatriantów przez jakiś czas był po stronie bolszewików. Np. w trakcie procesu, jeden z ławników rozpoznaje kontrewolucjonistę jako walczącego po stronie bolszewików i zamiast pod mur zosatje ławnikiem i skazuje innych na śmierć, zanim uda mu się uciec. Takich przypadków było wiele. Nie jestem pewien, czy byli w jakiś sposób karani w II RP. Mamy przypadek Igora Newerlego np.
|
|
|
|
|
|
|
Tadeusz Rawicz
|
|
|
Nowicjusz |
|
|
|
Grupa: Użytkownik |
|
Postów: 15 |
|
Nr użytkownika: 102.263 |
|
|
|
Tadeusz Bia³ek |
|
Stopień akademicki: in¿ynier |
|
Zawód: kierownik Budowy |
|
|
|
|
Jak chcesz kolego> Ale zdanie to zaczerpnąłem z opracowania płk. H. Bagińskiego "Wojsko Polskie na wschodzie 1914-1918" Warszawa 1921. Sądzisz, że obecni autorzy opracowań historycznych lepiej wiedzą od oficera ,który ,może nie bezpośrednio, ale brał udział w tych zmaganiach w Dywizji Strzelców Polskich ,a później w I Korpusie Polskim?
QUOTE(Krzysztof M. @ 18/01/2018, 9:17) QUOTE Pułk do końca grudnia wykorzystywany był w akcjach pacyfikacyjnych na okolicznej ludności , brał też udział w walce przeciwko wojskom Korniłowa , zmierzającym w stronę Moskwy , ale pod Tomasówką został pokonany przez oddziały szturmowe Korniłowa tzw. „udarników” . Jedno zdanie a tyle nieścisłości - nie przeciwko wojskom Korniłowa (a przeciwko wojskom wysłanym przez Duchonina) - nie zmierzającym w stronę Moskwy (a zmierzającym w stronę Obwodu Dońskiego przez węzeł w Biełgorodzie) - nie pod Tomasówką (a pod Tomarowką koło Biełgorodu) - trudno mówić, że zostały pokonane - bo zgrupowanie "udarników" przez Biełgorod się ostatecznie nie przedarło i celu swojej wyprawy nie zrealizowało. Te zmagania były mimo wszystko porażką kontrrewolucjonistów.
Może jakieś konkretne przykłady tej odmowy oddziałów I Korpusu Polskiego?
QUOTE(Piro @ 20/01/2018, 12:28) QUOTE Pułk zapasowy to nie jest jednostka bojowa sensu stricte - to raczej zakład dla ozdrowieńców rekrutów itd. Tym bardziej, że mówimy o okresie postępującego rozkładu armii rosyjskiej. To, że jakaś jednostka poparła lub nie poparła przewrotu bolszewickiego nie oznaczało iż w całości była gotowa do walki zbrojnej za lub przeciw Sowietom. Wystarczyło aresztować najważniejszych przywódców, rozbić komitet pułkowy, zastrzelić prowodyrów itd itp i pułk zapasowy stawał się - jak to ujmował Dowbor-Muśnicki - "rozhukaną bandą elementów lewicowych". Sowieci w ten sposób przejmowali kontrolę albo neutralizowali wiele jednostek wojskowych i garnizonów (w drugą stronę też to działało). Mówimy o prologu wojny domowej - starcia zbrojne zwartych oddziałów były mimo wszystko jeszcze rzadkością, czasami wystarczało kilka wystrzałów armatnich i zdecydowana akcja niewielkich sił aby kilkunastotysięczny garnizon potulnie składał broń - jeśli ją w ogóle miał. Nie wiem jak to dokładnie ująć - ale coś w ten deseń. Wszak i jednostki Dowbora odmawiały udziału w walkach albo wręcz popierały bolszewików- bywało. Stan rozkładu,niechęć do wojny,napięcia społeczne i czynnik narodowy - co Polakom do pacyfikacji Ukraińców....Splot tylu czynników nad którymi dominowała.....niepewność. Stary świat się właśnie walił - dosłownie. Bardziej niż prace historyczne klimat oddaje literatura - ja polecam Cichy Don i Rosję we krwi skąpaną Pozdrawiam
|
|
|
|
1 Użytkowników czyta ten temat (1 Gości i 0 Anonimowych użytkowników)
0 Zarejestrowanych:
Śledź ten temat
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym temacie dodano odpowiedź, a ty nie jesteś online na forum.
Subskrybuj to forum
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym forum tworzony jest nowy temat, a ty nie jesteś online na forum.
Ściągnij / Wydrukuj ten temat
Pobierz ten temat w innym formacie lub zobacz wersję 'do druku'.
|
|
|
|