Ja tam dałbym im jeszcze Suwałki, skoro robimy Wielką Litwę.

Niby z jakiej racji mielibyśmy Litwinom oddawać Suwałki? Przecież to nasze tereny. Już prędzej można by pomyśleć o jakimś przygranicznym kawałku dawnych Prus Wschodnich z Tylżą.

https://www.google.pl/search?q=propozycje+g...4Lj6shPAaN9gFM: 
Propozycje graniczne Dmowskiego z którymi wchodził na konferencję pokojową w Paryżu (vide mapka) zakładały okrojenie Prus Wschodnich tak od południa jak i od północy. Litwa zaś miała być jakoś związana z Polską (autonomia? federacja? konfederacja?).

Federacja z Litwą,Białorusią i Ukrainą to były akurat pomysły Piłsudzkiego(tzw.koncepcja federacyjna),którym Dmowski się sprzeciwiał. Żeby uniemożliwić choćby częściową realizację tej koncepcji,podczas rozmów pokojowych z bolszewikami w Rydze zrzekł się nawet w imieniu Polski Mińska,który delegaci radzieccy chcieli nam dać. Owszem,w swoich planach(tzw.linia Dmowskiego) uwzględniał włączenie do II RP Litwy,ale nie jako autonomicznej części składowej,tylko wprost do Polski jako kolejne województwo(województwa?),a Litwinów chyba chciał spolonizować.

Dmowskiego w Rydze nie było, to raz.

Poproszę również o źródło, w którym faktycznie jest nam proponowany Mińsk (skoro mieliśmy się go zrzec).

Politycy Narodowej Demokracji byli przekonani o tymczasowości rządów bolszewików w Rosji i możliwości dwustronnej, skierowanej przeciwko Niemcom, współpracy z wkrótce przywróconym rządem postkomunistycznej Rosji, w oparciu o podział ziem Białorusi i Ukrainy pomiędzy Polskę a niekomunistyczną Rosję. Było to połączone z przekonaniem o możliwości asymilacji narodowej (polonizacji i rusyfikacji) przez Polskę i Rosję Białorusinów i Ukraińców (traktowanych przez Narodową Demokrację jako „narody niehistoryczne”) w obrębie tak wytyczonej granicy państwowej. Konsekwencją była np. jednostronna rezygnacja delegacji polskiej z włączenia w granice RP Mińska, przeforsowana przez Stanisława Grabskiego – dla uniemożliwienia stworzenia białoruskiego kantonu sfederowanego z Polską.

Zgadzam się, we własnej osobie się tam nie pojawił,ale większość członków delegacji pochodziła z endencji i w Rydze reprezentowała jego postulaty.

Proszę bardzo.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Traktat_ryski...%29?wprov=sfla1

Pierwsze twierdzenie jest zwykłą nieprawdą, gdyż przykładowo przewodniczący polskiej delegacji, Jan Dąbski, był członkiem Stronnictwa Ludowego - i to on prowadził głównie rozmowy z Joffem. Ważny głos mieli też Barlicki (PPS) czy Kiernik (SL). Z ZLN to byli tylko Grabski i Waszkiewicz, więc nie widzę by byli większością.

Wikipedia nie jest żadnym źródłem, a do tekstu podanego przez kolegę nie ma nawet żadnego odnośnika do źródła - ergo nic kolega nie udowodnił. Czekam więc dalej.

Wybacz,zasugerowałem się cytowanym artykułem z Wikipedii. Masz rację,tylko Grabski i Waszkiewicz byli w ZLN,ale to właśnie ten pierwszy miał najwięcej do powiedzenia.Jego koncepcję wsparli zarówno Norbert Barlicki i Władysław Kiernik,jak i Dąbski,który pragnął zawrzeć z Rosją Radziecką szybki i kompromisowy pokój.

Polecam przeczytać ten artykuł: http://www.jpilsudski.org/artykuly-ii-rzec...ces-czy-porazka .
Autorzy opisują w nim różne aspekty traktatu,w tym również przytaczaną przeze mnie kwestię oddania nam Białorusi. Podali też literaturę,na której się opierali,więc mam nadzieję,że będzie to dla kolegi dość odpowiednie źródło.