Błędów w tym temacie jest trochę więcej M.in. ten, że gdy Konrad rozdzielił Polskę między Piastowiców, to akurat Bezprym już raczej nie żył,

Poza tym - każdy z postów powinien być uzupełniony pod kątem tego, jak to niby się ma do tematu tego wątku - czyli "trybutu Mieszka", nie II, tylko I.

Po przemyśleniu gruntownym sprawy chciałbym się częściwoow wycofać z wczesniejszych wniosków i przychylić do poglądu Bazylego.
Otóż jak się okazuje można dość łatwo zaprzeczyć tezie, że trybut płaciło się z całego państwa. Bolesław Chrobry miał bowiem zapłacić trybut z Czech po zajęciu tychże. Dalej, trybyt nie był więc powinnością osobistą a właśnie terytorialną. Zatem jest tylko i wyłącznie różnica sposobu określenia terytorium trybutarnego.

Król Niemiec był od 962 r. cesarzem rzymskim, a zatem, w ówczesnej sytuacji obowiązywania doktryny cezaropapizmu, zwierzchnikiem biskupa Rzymu i kościoła łacińskiego. Dzisiaj patrzymy na „instytucję” cesarstwa trochę jak na dekorację, fasadę, ale w X w. to była realna władza nie tylko świecka, ale i duchowna, oparta na karolińskiej wizji Imperium Christianum, gdzie Kościół jest podporządkowany decyzjom cesarza. Dlatego bycie chrześcijaninem było naturalnie związane z uznawaniem zasady zwierzchności cesarskiej. Można było być czasami w sporze z cesarzem, ale to było jak życie w grzechu ciężkim, bez możliwości zbawiania. Dla zbawienia - z grzechu trzeba było się wyspowiadać, a z cesarzem pojednać. Jeżeli uznamy, że zwierzchnictwo cesarskie (akceptowane przez Mieszka – trybut) sięgało tylko po rzekę Wartę, oznaczałoby to, że ziemie na wschód od Warty pozostawały pogańskie lub chrześcijańskie w obrządku niełacińskim. A w konsekwencji trzeba by przyjąć, że nie było „chrztu Polski” w 966 r., bo to był tylko chrzest (łaciński) Mieszka, przyjęty dla chrystianizacji ziem „po Wartę”.

Zgodnie z tym tokiem myślenia władcy Niemiec płacąc trybut Węgrom uznawali ich zwierzchnictwo i prawa do ziem?

Co do trybutu Bolesława Chrobrego z Czech, to równie dobrze może chodzić nie o nowe obciążenie, ale kontynuację przez Bolesława płacenia trybutu przez władców Czech.

Przede wszystkim nie obowiązywała jakaś doktryna "cezaropapizmu". To pojęcie jest naszą własną kategorią utworzoną na określenie pewnego stanu rzeczy, sankcjonowanego też na gruncie prawnym (stąd problem inwestytury w okresie reformy). Monarchowie karolińscy, ba nawet przedkarolińscy w ten, czy w inny sposób wpływali na sprawy kościelne, zresztą nie dotyczy to li tylko monarchów, tutaj kwestia tzw. kościoła prywatnego. Ideologia władzy królewskiej, ba nawet cesarskiej nie była w okresie IX-X w. na tyle sprecyzowana, i prawnie, i politycznie, ba po prostu możliwościowo -  żeby bycie chrzescijaninem było związane z akceptowaniem zwierzchnictwa cesarskiego, w określonym przypadku Ottona I, II, III i następców. A już jakieś pomysły z wiązaniem chrztu Mieszka z obszarem chrystianizacyjnym to kompletne nadinterpretacje

nastał krótki okres prymatu państwa w Kościele. Okres ten trwał w praktyce do śmierci Henryka III, tj. do 1056 r., a w prawie do 1059 r.,  kiedy Mikołaj II ustalił zasadę wyboru papieży przez kardynałów (konklawe).

Niezależne od Cesarstwa państwowości istniały wówczas, mimo np. istnienia koncepcji typu rodziny królów. Od Cesarstwa rzymskiego królów Franków Wschodnich, niezależne choćby byłły - Królestwo Franków Zachodnich, państwa chrześcijanskie w Hiszpanii, królestwa brytańskie, czy też generalnie państwa/monarchie skandynawskie, jak rozpatrujemy Europę Zachodnią.

Mylisz Idelu kilka rzeczy, formy podległości takiej Polski, Czech, Węgier nie wynikały z ideologii cesarskiej, tylko z danego układu sił politycznych, to że cesarze, Niemcy potrafili narzucić jakąś formę zwierzchności, co wyrażało w sferze ideologicznej..