|
|
Powstanie Styczniowe, Geneza,przywódcy,przebieg, konsekwencje
|
|
|
|
W latach 1861-1863 rodziło się francusko-rosyjskie zbliżenie. Było ono groźne dla Prus. (Pamiętajmy o tym, że w roku 1914 zbliżenie francusko-rosyjskie doprowadziło do wojny między zaborcami, czego konsekwencją stała się klęska Niemiec i odbudowanie niepodległej Polski, sięgającej od gór aż do morza i obejmującej trzy zjednoczone zabory). Prusy odpowiedziały na to wywołaniem w zaborze rosyjskim „powstania styczniowego” 1863 roku. Istotnym sprawcą tego powstania był pruski kanclerz, Bismarck. Przyniosło ono narodowi polskiemu znowu straszliwą klęskę i pociągnęło za sobą nowych 50 lat dotkliwego ucisku. Ale dla Prus i Bismarcka stało się źródłem wielkich triumfów. Powstanie to doprowadziło do poróżnienia Rosji z Francją i do zbliżenia prusko-rosyjskiego. Pod osłoną przyjaźni z Rosją Bismarck mógł bez przeszkód pobić w roku 1864 Danię i odebrać jej te ziemie, na których potem zbudował Kanał Kiloński, pobić w roku 1866 Austrię, wyrzucić jej wpływy z właściwych Niemiec, zagarnąć dla Prus Hanower i kilka innych krajów i utworzyć Związek Północno-Niemiecki, pobić w latach 1870/71 Francję, zagarnąć Alzację i Lotaryngię i utworzyć Cesarstwo Niemieckie. Cała polityka Bismarcka i cała potęga Niemiec bismarckowsko - wilhelmowskich wyrosła na polskim powstaniu styczniowym.
Jest to cytat z Jędrzeja Giertycha. Chciałbym poznać wasze zdanie na temat genezy wybuchu powsatnia styczniowego, oraz tego kto mógł zyskać na jego wybuchu.
|
|
|
|
|
|
|
owen
|
|
|
Nowicjusz |
|
|
|
Grupa: Użytkownik |
|
Postów: 3 |
|
Nr użytkownika: 10.481 |
|
|
|
R.D. |
|
Stopień akademicki: gimnazjalista |
|
Zawód: uczen |
|
|
|
|
Osłabienie Rosji w wyniku wojny krymskiej (1853-56) i zjednoczenie Włoch dały nadzieje na dalsze sukcesy ruchów narodowych w Europie. Skłoniły one Polaków do tworzenia tajnych niepodległościowych ugrupowań politycznych, np.: Koło Oficerskie Z. Sierakowskiego, Związek Trojnicki, koła N. Jankowskiego, K.K. Majewskiego, E. Jurgensa. Zacieśniały się związki z emigracją polityczną. Organizowano uliczne i kościelne manifestacje patriotyczne. Władze reagowały na nie terrorem. Najlepszym jego przykładem jest masakra dokonana 8 IV 1861 na placu Zamkowym w Warszawie, oblężenie i aresztowania w kościołach po nabożeństwie w rocznicę śmierci Tadeusza Kościuszki oraz zesłania. Chłopi polscy dążyli do uzyskania ziemi na własność. Dało to możliwość pozyskania ich do walki z zaborcą. W końcu w 1861 sieć konspiracyjną zorganizowały rywalizujące obozy polityczne "białych" i "czerwonych". Działała ona pod kierunkiem Komendanta Miejskiego, zreorganizowanego przez Jarosława Dąbrowskiego (pseudonim Łokietek) - przywódcy lewicy czerwonych i przemianowanego na Komitet Centralny Narodowy (KCN). Stworzyli oni trójzaborową organizację i uzgadniali współdziałanie z rewolucjonistami rosyjskimi. Polityka ugody z Rosją w zamian za ustępstwa autonomiczne, reprezentowana przez Aleksandra Wielopolskiego, mianowanego VI 1862 Naczelnikiem Rządu Cywilnego Królestwa Polskiego, nie zdobyła poparcia społeczeństwa, w którym dominowały dążenia niepodległościowe. Zarządzona 14/15 I 1863 branka nie rozbiła organizacji "czerwonych", przyspieszyła tylko, w niedogodnym czasie, wybuch powstania. 22 I 1863 KCN manifestem wezwał naród do powstania, a 2 dekretami uwłaszczył chłopów i obiecał ziemię bezrolnym uczestniczącym w walce. Niestety powstańcom nie udało się wyzwolić na dłużej żadnego terytorium, na którym mogłaby się ujawnić władza powstańcza. Jednakże koncentracja wojsk rosyjskich w większych miastach umożliwiła rozwój partyzantki, wspomaganej przez sieć konspiracji i władz powstańczych, które stanowiły prawdziwe tajne państwo polskie. Walki w Królestwie Polskim, a także na Litwie, Białorusi i części Ukrainy. Stoczono 1200 potyczek, w których udział brało co najmniej 150 tys. uczestników. Następstwa tego powstania: 1. uwłaszczenie chłopów na warunkach korzystniejszych niż w pozostałych zaborach co znacznie przyspieszyło postęp gospodarczy i społeczny oraz wpłynęło na wzrost świadomości narodowej Polaków w następujących dziesięcioleciach 2. założenie organizacji zwanej "Zjednoczenie Emigracji Polskiej" w 1866 3. nasilenie represji władz pruskich w Wielkim Księstwie Poznańskim po udziale ludności w powstaniu 4. ukaranie przez rząd rosyjski kilkadziesiąt tysięcy Polaków śmiercią, więzieniem, zesłaniem, katorgą, czy konfiskatą majątku 5. po aresztowaniu Romualda Traugutta (ostatniego przywódcy powstania)"tajne państwo" przestało istnieć 6. sympatia i pomoc narodów europejskich 7. pełne moralne poparcie i sympatia demokratyczna opinii publicznej Europy 8. propaganda powstania styczniowego przyczyniła się do powstania I Międzynarodówki 9. trwały ślad w literaturze i sztuce polskiej 10. wpływ na dążenia niepodległościowe następnych pokoleń Polaków 11. na podzielonych ziemiach polskich powstają odmienne systemy szkolne 12. autonomiczna od 1869 Galicja polonizuje szkolnictwo wszystkich szczebli 13. tylko w zaborze austriackim Polacy posiadali swobody polityczne i kulturowe. Koło Polskie stanowiło liczącą się siłę w arlamencie austro - węgierskim. Rozwijała się oświata i sztuki piękne. 14. powstanie styczniowe dało Rosji pretekst do całkowitej likwidacji resztek odrębności Królestwa Polskiego i do wzmożenia akcji rusyfikacyjnej. Powstanie styczniowe kończyło okres polskich powstań narodowych doby porozbiorowej.
Taka jest moja opinia na temat genezy powstania styczniowego i jego następstw. Pozdrawiam!
|
|
|
|
|
|
|
krecik151
|
|
|
Nowicjusz |
|
|
|
Grupa: Użytkownik |
|
Postów: 1 |
|
Nr użytkownika: 12.442 |
|
|
|
Mariusz K. |
|
Zawód: uczeñ |
|
|
|
|
OWEN jeśli jesteś w stanie lub ktoś inny z użytkowników forum odpowiedziec na ten aspekt : "trwały ślad w literaturze i sztuce polskiej Powstania Styczniowego". Interesują mnie jacy polscy pisarze i jakie utwory obejmują ww. tematykę, jestem zainteresowany książkami oraz sztuką poruszających problem w Powstaniu Styczniowym. Dziekuje z góry za odpowiedz.
|
|
|
|
|
|
|
PannaNikt
|
|
|
Nowicjusz |
|
|
|
Grupa: Użytkownik |
|
Postów: 1 |
|
Nr użytkownika: 18.772 |
|
|
|
Agata Piasecka |
|
Zawód: uczen |
|
|
|
|
Mam takie pytanie, ponieważ piszę obecnie prace z historii, i nigdzie nie mogę znalieżc odpowiedzi...Jakie nastroje polityczne i intelektualne panowaly na dzien przed wybuchem powstania styczniowego?
|
|
|
|
|
|
|
|
Wszystko to mozna znaleść w pierwszym lepszym podręczniku lub książce poswieconej powstaniu
|
|
|
|
|
|
|
agap_92
|
|
|
Nowicjusz |
|
|
|
Grupa: Użytkownik |
|
Postów: 13 |
|
Nr użytkownika: 46.590 |
|
|
|
Agnieszka P |
|
Zawód: licealistka |
|
|
|
|
Powstanie Styczniowe miało jeszcze swój epilog- syberyjski. W 1866r nad Bajkałem wybuchło powstanie polskich zesłańców tzw. powstanie zabajkalskie. Przywódcami byli Gustaw Szarmowicz oraz Narcyz Celiński, którzy ułozyli plan, mający na celu oswobodzenie od ciężkich robót i ucieczke z zesłania przez Chiny. Niestety jak i wczesniejsze powstania nie odniosło sukcesu.
|
|
|
|
|
|
|
|
QUOTE(swatek @ 23/09/2005, 12:43) [i]W latach 1861-1863 rodziło się francusko-rosyjskie zbliżenie. Było ono groźne dla Prus. [...] Prusy odpowiedziały na to wywołaniem w zaborze rosyjskim „powstania styczniowego” 1863 roku. Istotnym sprawcą tego powstania był pruski kanclerz, Bismarck. To czyste oszołomstwo czy coś w tym jest?
Wiem, że austryjacy prawie na pewno maczali palce w tej debilnej ruchawce, ale Prusacy?
|
|
|
|
|
|
|
|
QUOTE(TMI Fairy @ 21/07/2022, 17:03) QUOTE(swatek @ 23/09/2005, 12:43) W latach 1861-1863 rodziło się francusko-rosyjskie zbliżenie. Było ono groźne dla Prus. [...] Prusy odpowiedziały na to wywołaniem w zaborze rosyjskim „powstania styczniowego” 1863 roku. Istotnym sprawcą tego powstania był pruski kanclerz, Bismarck.
To czyste oszołomstwo czy coś w tym jest?
[I]Mieczysław Żywczyński zwraca uwagę na międzynarodowe reperkusje po-wstania styczniowego, podkreślając upadek nieformalnego przymierza francusko-rosyjskiego oraz ochłodzenie stosunków na linii Paryż - Londyn. Rok 1863 podaje jako cezurę rozpoczynającą okres osamotnienia Francji na arenie międzynarodowej Polityka zagraniczna Napoleona III w ocenie historyków polskich drugiej połowy XIX i XX wieku Tomasz Helbik
Rozpoczynało się ono w warunkach istnienia zbliżenia francusko-rosyjskiego, które rozwijało się i wzmacniało bezpośrednio po zakończeniu wojny krymskiej. Osłabiona poniesioną klęską Rosja poszukiwała partnera, który pomógłby jej w pozbyciu się krępujących ją klauzul traktatu paryskiego i umożliwił dalsze rozprzestrzenienie wpływów na Bałkanach, gdzie rywalizowała z Austrią.
https://www.omp.org.pl/artykul.php?artykul=306
CODE Wiem, że Austryjacy prawie na pewno maczali palce w tej debilnej ruchawce, ale Prusacy?
Tzn w jaki sposób maczali ręce?
|
|
|
|
|
|
|
|
Jestem zaskoczony opisywanym zbliżeniem Paryż-Peterburg. Przecierz to Napoleon był spiritus movens Wojny Krymskiej i Traktatu Paryskiego.
"Maczali palce" - nie wiem, czy Austryjacy mieli wkład w sam wybuch powstania, ale na pewno "grzeszyli zaniedbaniem" jeśli chodzi o przemyt broni i ochotników. Potrzeba było dwa lata protestów dyplomatyczynych zanim Austria zamknęła granicę. Czyli de facto powstanie wspierali.
Prusy zaś - o ile mi wiadomo - prawie natychmiast postawiły wojsko na granicy.
|
|
|
|
|
|
|
|
Konwencja Alvenslebena (gen. G.von Alvensleben) została zawarta pomiędzy Cesarstwem Rosyjskim a Królestwem Prus już 8 lutego 1863 r. Dotyczyła ona wspólnego zwalczania polskiego powstania, zakładając m.in. możliwość przekraczania przez oddziały obu armii wspólnych granic w pościgu (lub odwrocie) za/przed polskimi oddziałami. Na tyle zirytowała rządy Francji, Austrii i Wielkiej Brytanii, że w kwietniu i czerwcu 1863 r. skierowały wspólne noty w sprawie polskiej do Petersburga. Więc o jakiej ,,inspiracji powstania ze strony Prus" część forumowiczów tutaj piszę?
|
|
|
|
|
|
|
|
QUOTE(Paul Yank @ 23/07/2022, 18:17) Więc o jakiej ,,inspiracji powstania ze strony Prus" część forumowiczów tutaj piszę? O ile dobrze rozumiem cytat z pracy pana Giertycha (oraz kolegę z innego forum), to wypadki mają wyglądać w sposób następujący: - Prusy niepokoją się zbliżeniem francusko-rosyjskim - kontaktują się z polskimi świrami i obiecując pomoc podżegają do powstania - gdy owo wybucha, prusacy biegną do Sankt Peterburga narzucając się z pomocą aby nabić punkty u Rosjan, które to punkty dyskontują w '66 i '70.
Ten post był edytowany przez TMI Fairy: 23/07/2022, 23:07
|
|
|
|
|
|
|
|
CODE Jestem zaskoczony opisywanym zbliżeniem Paryż-Peterburg. Przecierz to Napoleon był spiritus movens Wojny Krymskiej i Traktatu Paryskiego.
No i w czym problem? Stali nie są wrogowie, tylko interesy. Napoleon sondował porozumienie jeszcze w trakcie wojny, a po wojnie Aleksander spotykał się z Napoleonem - namawiając go do sojuszu. Oczywiście pod warunkiem - wycofanie się z Traktatu i zgoda francuska na rosyjską flotę.
Zbliżenie francusko-rosyjskie wymagało jednak pewnych ofiar moralnych i politycznych od obu partnerów. Napoleon III musiał się liczyć z autentycznie propolską postawą francuskiej opinii publicznej i dla dania jej satysfakcji oczekiwał od Petersburga pewnych gestów pod adresem Polaków i utrzymania liberalizacji systemu rządów w Królestwie Polskim. Rosja, której poparcie Francji było potrzebne dla zrealizowania jej ambicji na Bałkanach, godziła się zapłacić tę cenę, pod warunkiem, iż publicznie Paryż nie będzie podnosił kwestii polskiej, a przeciwnie, będzie ją uznawał za wewnętrzną sprawę rosyjską, co nad Sekwaną doskonale rozumiano. Aleksander sondował też Austriaków, w kwestii sojuszu w 61-62. https://www.omp.org.pl/artykul.php?artykul=306
CODE "Maczali palce" - nie wiem, czy Austryjacy mieli wkład w sam wybuch powstania, ale na pewno "grzeszyli zaniedbaniem" jeśli chodzi o przemyt broni i ochotników.
Akurat Austriakom też na powstaniu nie zależało Jednocześnie porażka Austrii w wojnie w 1859 r. zmusiła ją do poszukiwania sposobów poprawy stosunków z Cesarstwem Rosyjskim. Usilne starania dyplomacji austriackiej doprowadziły w końcu do zjazdu trzech monarchów państw rozbiorowych w Warszawie w październiku 1860 r. Manifestowanie możliwości zbliżenia austriacko-rosyjskiego było także na rękę Aleksandrowi II, który sygnalizował w ten sposób Napoleonowi III, iż Rosja nie jest skazana na sojusz z Francją i ma szersze możliwości manewru politycznego – tj. perspektywę związania się z Austrią i Prusami.
CODE Potrzeba było dwa lata protestów dyplomatyczynych zanim Austria zamknęła granicę. Czyli de facto powstanie wspierali.
Raczej nie przeszkadzali Z punktu widzenia Wiednia, powstanie w Polsce osłabiało presję rosyjską na europejskie prowincje tureckie, a zatem nie należało pomagać w szybkim jego stłumieniu. Wreszcie także i w naddunajskiej stolicy rozumiano, że stanowić ono może czynnik rozsadzający tak dopiero co groźny dla Austrii tandem francusko-rosyjski. https://www.omp.org.pl/artykul.php?artykul=306
CODE Więc o jakiej ,,inspiracji powstania ze strony Prus" część forumowiczów tutaj piszę?
Zdecydowanie wrogo do sprawy polskiej odnosiły się Prusy – kolejny uczestnik koncertu mocarstw, żywotnie zainteresowany samą kwestią. Stanowisko Berlina kształtowane było nie tylko wynikającą ze współudziału w zaborach obawą o wpływ liberalizacji systemu politycznego w rosyjskiej części Polski na ziemie polskie znajdujące się pod panowaniem Hohenzollernów, ale także rosnącym niepokojem związanym z obserwowaną zacieśniającą się współpracą francusko-rosyjską, grożącą ograniczeniem roli Prus w Niemczech. Osiągnięcie jakiegoś satysfakcjonującego obie strony modus vivendi polsko-rosyjskiego, zapowiadało zatem, w oczach polityków pruskich, zarówno niebezpieczeństwo ciążenia Polaków z pozostałych zaborów ku Rosji jak i umocnienie się fatalnego dla Prus związku rosyjsko-francuskiego
https://www.omp.org.pl/artykul.php?artykul=306
|
|
|
|
2 Użytkowników czyta ten temat (2 Gości i 0 Anonimowych użytkowników)
0 Zarejestrowanych:
Śledź ten temat
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym temacie dodano odpowiedź, a ty nie jesteś online na forum.
Subskrybuj to forum
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym forum tworzony jest nowy temat, a ty nie jesteś online na forum.
Ściągnij / Wydrukuj ten temat
Pobierz ten temat w innym formacie lub zobacz wersję 'do druku'.
|
|
|
|