Trudno też przypisać jej szersze horyzonty umysłowe.

Potem odegrała także znaczną rolę w rozbiciu sojuszu szwedzko-brandenburskiego i w ustaleniu ostatecznego kształtu traktatu oliwskiego. O jej poważnej roli w organizacji stronnictwa dworskiego, które miało ułatwić reformę elekcji pisałem już wcześniej.

Ludwika Maria była także kobietą wykształconą, miała szerokie zainteresowania i nie skąpiła pieniędzy na naukę. Udzielała pomocy materialnej m.in. francuskiemu matematykowi Janowi Baptyście Morinowi, lekarzowi i przyrodnikowi Marcinowi Bernhardiemu-Bernitzowi. Starała się (bezskutecznie) ściągnąć na dwór warszawski znanych francuskich poetów- Wincentego Voiture i Saint-Amanta. Opiekowała się poetą (i politykiem) Janem Andrzejem Morsztynem i lekarzem Janem Klaudiuszem De La Courvee. Utrzymywała kontakty z malarzami francuskimi i holenderskimi. Na jej dworze rozwinęło się malarstwo religijne. Razem z mężem finansowała przedstawienia teatralne.

O jej wpływach przy traktacie oliwskim już pisałam- moim zdaniem był to jeden z poważniejszych błędów królowej/pary królewskiej w polityce zagranicznej.

Może i błąd, ale było to chyba konieczne posunięcie. Traktat ten kończył wreszcie "potop", który doprowadził RON do ruiny gospodarczej i ogromnych strat demograficznych. Utrzymano dotychczasowy stan posiadania obu państw, z tym że Polska wyrzekła się wszelkich roszczeń do północnych Inflant, opanowanych de facto przez Szwedów jeszcze za panowania Zygmunta III Wazy. Zgodzę się, że nie stawiano Szwedom zbyt wygórowanych żądań.

A czy Polska mogłaby wykorzystać trudności wewnętrzne Szwecji spowodowane nagłą śmiercią Karola X Gustawa i dalej kontynuować działania wojenne? Moim zdaniem nie. 20 XII 1658 r. Rosjanie, którzy odrzucili ugodę hadziacką, podpisali układ rozejmowy ze Szwecją i wznowili działania wojenne ( praktycznie już jesienią 1658 r. na Litwie) przeciwko Polsce. Zimą 1659/1660 r. wojska carskie opanowały Nowogródszczyznę, Grodno i Brześć Litewski. Dodatkowo skomplikowała się sytuacja na Ukrainie- latem 1658 r. prorosyjska grupa Kozaków doprowadziła do obalenia przyjaznego Polsce hetmana Wyhowskiego i na jego miejsce powołała Jerzego Chmielnickiego, który ponownie podporządkował Ukrainę carowi.

Poza tym RON była wyczerpana długoletnią wojną i miała ogromne problemy z dalszym finansowaniem działań wojennych. Wystarczy przypomnieć, że zaległości w żołdzie wynosiły już w połowie XVII w. aż 33 mln zł. A to groziło buntami nieopłacanego regularnie wojska (skutkiem tych problemów było m.in. zawiązanie w 1661 r. Związku Święconego i Związku Braterskiego). W dużej mierze zubożała szlachta tradycyjnie niechętnie zgadzała się na dalsze obciążenia podatkowe.

Może więc traktat oliwski jest jednak przykładem realizmu politycznego? Szkoda tylko, ze potwierdzał on także niekorzystne dla nas traktaty welawsko-bydgoskie.

Co do oceny Jana Kazimierza - nie zgadzam się. Czy był człowiekiem słabym psychicznie A gdzie tam!

A podczas sejmu 1662 nie pokazał pazurów?

Facet miał koszmarne panowanie i w tym kontekście należy na niego spojrzeć. Kozacy, Szwedzi, Moskwa, Jerzy Sebastian L. - czy to mało?

W ogóle ja sama lubię tego władcę

Oj, sejm 1662 mógł przebiegać dużo gorzej!!!!!!

A co do tego, że JK rozkleił się po 1662, to już tu gdzieś pisałam.

Poza tym: pamiętajmy, że w l. 60-tych wokól LM zgromadził się cały - jak by to powiedzieć? dwór? to głupio brzmi - raczej -kamarylla? - w skład którego wchodziły nie lada tuzy, że o przyszłym królu Janie S. i podskarbim w. kor. Janie M. nie wspomnę. Nie wątpię, że mieli oni swój udział w jej działaniach (wymienieni wzięli się później za łby, ale to już inna historia.)

Ja pisałam o JM jako o przyszłym podskarbim w. koronnym.