Założę się, że większość osób zapytanych: "Jaki był pierwszy wielki podział chrześcijaństwa?", odpowie - schizma wschodnia.

Chrześcijaństwo od początku nie było monolitem - od początku funkcjonowały różne nurty tej religii.

Znamy, znamy tę historię - wywodził się z potępionej przez Kościół Rzymski doktryny o dwóch naturach Jezusa (boskiej i ludzkiej), nie będących jednością. Prąd spopularyzował Nestoriusz (stąd nestorianie), acz ostatecznie doktrynę ukształtowali działający na Wschodzie teolodzy. Jako opozycyjny wobec rzymskiego, rozwijał się w Persji, docierając do Indii (gdzie wg innych przesłanek już wcześniej żyli chrześcijanie) oraz do Chin, ale po najeździe muzułmańskim podupadł.
Ciekawe jest to, że uważany jest za narodowy kościół Asyryjczyków (odwołujących się do pochodzenia od tych starożytnych).

Oczywiście, że tak. Ale od czasu kiedy w chrześcijaństwie zaczęła kształtować się silniejsza warstwa duchownych, zaczęły się także podziały. Jeden biskup nie zgadzał się z drugim i wybuchał spór. Teraz zależnie, którego z teologów poparł lokalny synod, ten stawał się tym "prawdziwym posłannikiem tradycji apostolskiej". Tak właśnie było w sporze, który zaistniał na linii Cyryl Aleksandryjski - Nestoriusz z Konstantynopola.