Tylko, że ZSRR był znacznie wiekszym krajem od swoich satelitów, i stosunkowo uprzemysłowionym, więc należało sie po nim spodziewać więcej.

I jeszcze warto dodać że w ZSRR produkowano 4 modele a nie 3, ale czwarty to była reprezentacyjna limuzyna (ZIS-110), która nie była sprzedawana osobom prywatnym

Tylko, że ZSRR był znacznie wiekszym krajem od swoich satelitów, i stosunkowo uprzemysłowionym, więc należało sie po nim spodziewać więcej.

Bardzo ciekawa informacje odnośnie ceny samochodu w stosunku do średniej pensji.
Wychodzi na to, że nie odbiegało to od sytuacji we współczesnej Polsce, a biorąc pod uwagę, że w demoludach ludzie zarabiali na ogół okolice średniej to samochody cenowo były nawet nieco bardziej dostępne niż obecnie.
Pomijam tu różnice między popytem a podażą i dostępność samochodów używanych.

Pomnik Liaza 677 w Wołokołamsku. Na cokole pomnika napisano "Autobus ludzi pracy". W Rosji istnieje kilkanaście takich monumentów.
Jedną z najbardziej kultowych rzeczy związanych z tą bohaterską maszyną są dźwięki, jakie wydawała podczas postoju. W ZSRR porównywano je do dźwieków dzwoniących pustych butelek, obijających się o siebie. Można je usłyszeć na tym filmie:
https://www.youtube.com/watch?v=Tvrtn_47bGA

W przeciętnym radzieckim mieście w latach 80 jeździły 3 modele autobusów.Najliczniej wystepujący i najbardziej popularny był radziecki Liaz 677. [...]Game modeli autobusów miejskich dostepnych w ZSRR uzupełniał produkowany we Lwowie Łaz 695

Na Białorusi nad Liazem 677 dominował liczbowo nieco mniejszy, produkowany w rosyjskim Pawłowie w latach 1968-1989 Paz 672

tzw Specjalizacja: Dla całej RWPG autobusy miał produkować węgierski Ikarus (np na produkcję autobusów przegubowych Węgry miały praktycznie wyłączność w bloku wschodnim). To były czasy gdy ZSRR nie próbował już produkować wszystkiego u siebie, taniej było za ropę i gaz sprowadzać autobusy z Węgier (szczególnie gdy cena ropy akurat wtedy rosła dry.gif )

Jest mi znany temat specjalizacji, lecz pomimo tego klepali u siebie te przestarzałe liazy, lazy itp. itd.

Dlaczego nie próbowano w RWPG unifikować technologii motoryzacyjnej?

Dlaczego chociaż w takim segmencie jak ciężarówki i wojsko każdy kraj produkował swoje ciężarówki z różnymi silnikami, różnie zasilanymi itp.?

Dlaczego tyle mówiono o kooperacji, a równocześnie produkowano niekompatybilne ze sobą konstrukcje o diametralnie różnym stopniu zaawansowania technologicznego?

Pisząc o motoryzacji ZSRR nie należy zapominać, że dla większości populacji pojazdy o których tutaj piszemy były słabo osiągalnym towarem luksusowym, a jeśli już mieli samochód to często się zdażało, że nie jeździli nim na codzień, bo tak go szanowali, że wyjeżdżał z garażu tylko w weekendy w wiosne i lato. Wobec tego chciałbym tu dodać troche informacji o tych limuzynach, którymi obywatele ZSRR naprawde poruszali się na codzień, czyli o autobusach miejskich.
W przeciętnym radzieckim mieście w latach 80 jeździły 3 modele autobusów.Najliczniej wystepujący i najbardziej popularny był radziecki Liaz 677. Pojazd ten jest uznawany za najbardziej kultowy autobus miejski w historii ZSRR. Nic dziwnego, bo w latach 1967-1996 wyprodukowano aż 200 tysięcy egzemplarzy. Doczekał się wielu pomników.

Pomnik Liaza 677 w Wołokołamsku. Na cokole pomnika napisano "Autobus ludzi pracy". W Rosji istnieje kilkanaście takich monumentów.
Jedną z najbardziej kultowych rzeczy związanych z tą bohaterską maszyną są dźwięki, jakie wydawała podczas postoju. W ZSRR porównywano je do dźwieków dzwoniących pustych butelek, obijających się o siebie. Można je usłyszeć na tym filmie:
https://www.youtube.com/watch?v=Tvrtn_47bGA
Drugim, nieco mniej popularnym modelem był świetnie znany z naszych ulic przegubowy Ikarus 280. Do ZSRR i Rosji sprowadzano go w latach 1976-2001.

Ikarus 280(po prawej) z swoim kolegą Liazem 677(po lewej). Moskwa, początek lat 90.
Trzecim modelem występujacym w przeciętnym radzieckim mieście był Ikarus 260 czyli krótka, nie przegubowa wersja Ikarusa 280. Był on alternatywą dla Liaza 677, którego konstrukcja w latach 80 była juz coraz bardziej przestarzała.
Jak widac tabor był mocno jednolity, ale powyższej zasady zdażały się wyjątki. Na przykład w Nowogrodzie Wielkim Liaz 677 nigdy nie jeździł. W krajach bałtyckich i w zachodniej Ukrainie Ikarusów 260 było więcej od Liazów 677. Na Białorusi nad Liazem 677 dominował liczbowo nieco mniejszy, produkowany w rosyjskim Pawłowie w latach 1968-1989 Paz 672, oto i on:

Game modeli autobusów miejskich dostepnych w ZSRR uzupełniał produkowany we Lwowie Łaz 695, wzorowany na Mercedesie O321 z lat 50. Był on absolutnym rekordzistą pod względem długości produkucji - trwała ona aż 52 lata(1956-2008). Dłużej produkowanego autobusu nie było chyba nigdzie indziej na swiecie. Konstrukcja autobusu była bardzo siermiężna i prosta, przez co cieszył się on uznaniem mechaników. Co ciekawe ostatni face lifting przeszedł w 1976 roku i do końca produkcji wyglądał tak archaicznie jak na zdjęciu ponizej:

Jest to autobus z rocznika... 2007(!). A poniżej jego dziadek z lat 50, pierwsza wersja Łaza 695.
https://images81.fotosik.pl/380/20f256c12fafb25dgen.jpg
No to na razie byłoby na tyle.

Co.do.licencji na autobus nie słyszałem ale ZSRR chętnie się takimi posilkowal gdy była możliwość..Ciężarówka Kamaz pod względem napędu ma bardo wiele wspólnego z jedną z ciężarówek Fiata(później Iveco),to była współpraca licencyjne czy zapozyczenie?

Mała ilosć samochodów osobowych w tym państwie nie jest dla mnie dużym zaskoczeniem