Mińska nie mieliśmy w swoich rękach w chwili zawierania rozejmu, zdobyliśmy go na chwilę by zabrać pewne papiery po czym wycofaliśmy się na linię rozejmową

Mińsk nie mówiąc o reszcie Białorusi do wytargowania absolutnie nie był, natomiast zapewne udałoby się z Kamieńcem na zasadzie, że im więcej Ukraińców tym szybciej i bardziej się zadławimy.

Fakt, że Podole by nic nie zmieniło poza zmniejszeniem nieco liczby ofiar terroru stalinowskiego. Tutaj można było capnąć więcej, ale zdecydowano się z kilku powodów na Zbrucz.

1. Granica Galicji.

2. Umowa z Petlurą.

3. Gest wobec Sowietów, chciano z czegoś ustąpić by pokazać ugodowość.

4. Trochę się jednak bano Ukraińców. Gdyby nie taki a nie inny przebieg linii kolejowej Sarny-Baranowicze to na Wołyniu i Polesiu też byśmy brali mniej. Ta linia u nas to był jednak mus.

Co do kwestii ugodowości - Grabski w pamiętniku swym właśnie pisze, iż odstąpiono Kamieniec i Płoskirów by pokazać dobrą wolę Polaków.

Ogólnie chodziło o pokazanie Sowietom, takim dobrowolnym ustępstwem, że nie rościmy sobie i nie będziemy rościć pretensji co ziem na wschód od granicy.

Nic by to nie zmieniło, poza ocaleniem przed czystkami większej liczby ludzi. Wykazano się po prostu dużą naiwnością, wierząc, że jak my do was nic nie będziemy mieli to i wy do nas.