Witaj GOŚCIU ( Zaloguj się | Rejestracja )
 
Zdarzenia kalendarza
Klaudiusz cesarzem rzymskim (Publiczne wydarzenie)
piotpal
Data wydarzenia: 25 Styczeń 2006 kończy się 7/01/2026, 23:59 (Powtarzające się wydarzenie)

Grupa: Przyjaciel forum
Postów: 1.255
Dołączył: 16/07/2005, 11:44
Klaudiusz (1 sierpnia 10 p.n.e. - 14 października 54 n.e.)
user posted image
Był trzecim cesarzem z dynastii Julijsko-Klaudyjskiej. Jego panowanie przedstawia punkt zwrotny w historii pryncypatu z kilku powodów, nie tylko ze względu na sposób, w jaki objął ten urząd, a także i konsekwencji, jakie to niosło dla natury tego urzędu. Podczas swojego panowania promował administratorów, którzy nie należeli do senackich albo hipicznych klas, przez co później został oczerniony. Jego stosunki z żonami i dziećmi dostarczają szczegółowych danych na temat kolejnych problemów, przed którymi musieli stawać wszyscy cesarze rzymscy. Jednym z nich był wybór następcy. Fatalnym pomysłem było wybranie mężą swojej trzeciej córki - Luciusa Domitiusa Ahenobarbusa, który przeszedł do historii jako Neron. Panowanie Klaudiusza było mieszaniną sukcesów i niepowodzeń.
Klaudiusz urodził się 1 sierpnia 10 p.n.e. jako Tiberius Claudius Drusus Nero w pobliżu Lugdunum w Galii. Syn Druzusa Starszego i Antonii Młodszej. Był bratankiem cesarza Tyberiusza i stryjem cesarza Kaliguli. Klaudiusz niefortunnie urodził się z defektami - kulał, ślinił się, jąkał, seplenił i ciągle chorował. Klaudiusz mógł cierpieć na porażenie mózgowe, ale medyczne rozpoznania wobec braku fizycznych pozostałości i przy odległości 2,000 lat nie są najmocniejsze. Członkowie jego rodziny błędnie zrozumieli te fizyczne osłabienia jako odbicie jego stanu psychicznego i trzymali go z dala od świata publicznego. Efektem tych działań było to, że Klaudiusz spędził praktycznie całe dzieciństwo i młodość w odosobnieniu. Jedynym jego zajęciem stało się czytanie książek. Tak zdobył wiedzę na temat wszystkich sztuk wyzwolonych. Był też ostatnią osobą, o której wiemy, że mogła czytać w języku etruskim. Te umiejętności oraz wiedza o rządowych instytucjach, którą nabył podczas studiowania historii, miały okazać się bardzo przydatne, kiedy doszedł do władzy. Pozytywną stroną upośledzenia fizycznego jest to, że... przeżył, gdyż nikt nie interesował się jakimś tam idiotą.
Jego bratanek, Kaligula, gdy został cesarzem, dla żartu mianował Klaudiusza konsulem dokooptowanym od 1 lipca 37 roku. Był to pierwszy publiczny urząd sprawowany przez Klaudiusza, który miał wtedy 46 lat.
Prawdopodobnie najważniejszym okresem panowania Klaudiusza były... pierwsze godziny. Objęcie władzy przez Klaudiusza zasługuje na drobiazgowy opis. Wczesnym popołudniem 24 stycznia 41 roku cesarz Kaligula oglądał tancerzy w pobliżu pałacu. Klaudiusz też był obecny. Na krótko przed obiadem konsul postanowił pójść do własnej komnaty. Cesarz widząc to również postanowił opuścić teatr. Gdy Kaligula był w połowie drogi do celu został zaatakowany przez niezadowolonych członków swojej ochrony. Zadano mu łącznie około 30 ran. Jego żona i córka zginęły chwilę potem. Następstwami zabójstwa (było to pierwsze otwarte morderstwo Rzymskiego cesarza) były szerząca się panika i zamieszanie. Germańska część ochrony, która była bardzo lojalna wobec ich wodza, wpadła w szał zabijania, niszcząc wszystko po drodze. Część pretorianów zaczęła nawet rabować pałac cesarski. Wtedy, jak głosi tradycja, jacyś gwardziści znaleźli Klaudiusza kulącego się za zasłoną, z miejsca uznali za cesarza, a następnie porwali do obozu wbrew jego woli. Ta historia przedstawia objęcie władzy przez Klaudiusza jako czysty przypadek. Są jednak pozostałości innego podania, które przedstawia nieco inny obraz. Otóż gwardziści spotkali się w obozie by omówić zaistniałą sytuację. Ich wygodne życie zostało zagrożone. Potrzebowali cesarza. Dojrzeli go w Klaudiuszu, który był jedynym dorosłym członkiem dynastii Julijsko-Klaudyjskiej. Wysłali więc mały oddział, żeby przywlekła go do obozu by móc obwołać go cesarzem. Ta historia wskazuje zdecydowanie na konkretny plan ze strony gwardzistów. Na dzień dzisiejszy podejrzewa się, że Klaudiusz brał udział w morderstwie. Jednak nie ma na to żadnych dowodów. Wróćmy do historii. Otóż wobec braku władcy zebrał się senat. Obrady były ciężkie. Jedni chcieli przywrócenia wolnej republiki i tym rozwiązać problem, drudzy natomiast sugerowali, że mogą wybrać nowego cesarza. Wtem nadeszła wieść, że wojsko obwołało już cesarza. Początkowo senatorzy nie zgadzali się z tym wyborem, jednakże gdy uświadomiono im jak bardzo zależy na tym żołnierzom, uznali że bezpieczniej będzie się nie wtrącać i zaakceptowali wybór. Po raz pierwszy tak jawnie unaocznił się prawdziwy charakter pryncypatu - władza cesarzy opierała się na militarnej sile, a czasy gdy wola senatu miała znaczenie bezpowrotnie minęły. 25 stycznia Klaudiusz oficjalnie objął władzę.
Można więc śmiało stwierdzić, że pierwsze godziny od obwołania w obozie do akceptacji Klaudiusza jako cesarza, są wyjątkowo istotnymi dla historii pryncypatu.
Klaudiusz ulegał wpływom swoich żon. Najpierw poślubionej w 38 Messalinie, która urodziła mu Brytanika i Oktawię. Antyczne źródła przedstawiają Messalinę jako nimfomankę organizującą orgiastyczne zabawy i doprowadzającą do skazywania na śmierć byłych kochanków lub tych, którzy ośmielali się odrzucać jej awanse. Zgubiła ją ceremonia małżeństwa z Gajuszem Siliuszem odbyta pod nieobecność Klaudiusza. Narcyz ujawnił to Klaudiuszowi i dopilnował egzekucji Messaliny. W 48 roku Klaudiusz poślubił Agrypinę, swoją bratanicę. Jej silna osobowość zdominowała ostatnie lata panowania cesarza. Wyrazem jej wzrastającej roli politycznej był przyznanie jej przez senat tytułu Augusty. Doprowadziła też do zajęcia przez jej syna z pierwszego małżeństwa, Nerona, pierwszeństwa w sukcesji, przed rodzonym synem Klaudiusza, Brytanikem. Neron został najpierw adoptowany w 50 roku, a trzy lata później poślubił córkę cesarza Oktawię. Chcąc wykorzystać sytuację Agrypina, jak podają źródła, otruła Klaudiusza potrawą z grzybów.
Podobizna Kaliguli:
user posted image
[Ponury Żniwiarz]
1858: Marsz Weselny (Mendelssohn) (Publiczne wydarzenie)
Net_Skater
Data wydarzenia: 25 Styczeń 2019 (Zdarzenie jednodniowe)

Grupa: Supermoderator
Postów: 4.753
Dołączył: 26/10/2004, 17:13

Marsz weselny (Mendelssohn)

"Ślubny marsz" C-dur Felixa Mendelssohna, napisany w 1842 r., jest jednym z najbardziej znanych utworow z uwerturty "Sen nocy letniej". Jest to jeden z najczęściej używanych marszów weselnych, na ogół granych na organach kościelnych.

Na weselach w wielu krajach zachodnich utwór ten często łączy się go z innym kawałkiem marszowym wesela, "Chórem dla nowożeńców" z opery Richhena Wagnera Lohengrin lub z "Księciem marszu duńskiego" Jeremiaha Clarke'a z których oba są często grane przy wejsciu panny młodej.
Po raz pierwszy "Marsz weselny" Mendelssohna został użyty na slubie Doroty Carew i Toma Daniela w kościele św. Piotra w Tiverton w Anglii, 2 czerwca 1847 r. gdy wykonał go organista Samuel Reay. Jednak melodia marszu nie stała się popularna na slubach, dopóki nie została wybrana przez ksiezniczke Victorię na jej ślub z księciem Fryderykiem Wilhelmem z Prus 25 stycznia 1858 r.. Księżniczka była córką królowej Wiktorii, która kochała muzykę Mendelssohna i dla której Mendelssohn często grał podczas jego wizyt w Wielkiej Brytanii.
Organy, na których Mendelssohn wykonał recitale "Marszu weselnego", znajdują się między innymi w kościele św. Anny w Tottenham.
https://www.youtube.com/watch?v=0Oo4z37OUEI
1688: urodzil sie Juraj Jánošík (Publiczne wydarzenie)
Net_Skater
Data wydarzenia: 25 Styczeń 2019 (Zdarzenie jednodniowe)

Grupa: Supermoderator
Postów: 4.753
Dołączył: 26/10/2004, 17:13
Juraj Jánošík, pol. Jerzy Janosik, węg. Jánosik György (ur. 25 stycznia lub 25 lutego 1688, zm. 17 lub 18 marca 1713) – karpacki zbójnik, słowacki bohater narodowy.
Juraj Jánošík był Słowakiem i pochodził ze wsi Terchová, opodal Żyliny. Znana jest jego prawdopodobna data urodzin: 25 stycznia 1688, gdyż zachowała się metryka jego chrztu z 16 maja 1688. Jego rodzicami byli Martin Jánošík i Anna Cesneková (Cziszniková, Čišniková, Cisniková). Miał braci: Jana, Martina i Adama oraz młodszą siostrę Barborę.
Najprawdopodobniej brał udział w powstaniu antyhabsburskim Franciszka Rakoczego, które wybuchło w 1703 na ziemiach węgierskich. W 1708 wrócił do rodzinnej wsi, aby zająć się gospodarstwem, ale wkrótce potem wstąpił do armii austriackiej. Podczas służby został przydzielony do oddziału stacjonującego w zamku w Bytčy, gdzie więziono groźnych przestępców. Tam poznał niejakiego Tomáša Uhorčíka, który był harnasiem zbójników karpackich. W październiku 1710 r. Jánošík pomógł mu uciec z więzienia, a w następnym miesiącu sam zdezerterował lub został wykupiony przez ojca z wojska i przystał do jego zbójeckiej bandy. Od tego momentu rozpoczęła się zbójecka działalność Jánošíka, która trwała do wiosny 1713.
W 1711 Tomáš Uhorčík przyjął imię Martin Mravec i odszedł z bandy, a nowym harnasiem został Jánošík. Jánošík ze swoją grupą działał na pograniczu węgiersko-polskim, a ofiarami jego napadów byli głównie kupcy, ale także plebani, posłańcy pocztowi i inne przypadkowe, zamożniejsze osoby. Grabił głównie z myślą o sobie i swoich ludziach, obdarowując okazjonalnie np. dziewczęta z okolicznych wsi różnymi zrabowanymi drobiazgami. Wspierali go niektórzy lokalni notable, z którymi dzielił się łupami, za co oni wyciągali go z tarapatów, np. po pierwszym pojmaniu Jánošíka i osadzeniu go w lochu, wiceżupan komitatu liptowskiego zapewnił mu alibi doprowadzając w ten sposób do jego uwolnienia.
Zimą 1713 r. Jánošík został pojmany w domu Uhorčíka i osadzony w kasztelu Vranovo we wsi Palúdzka koło Liptowskiego Mikułasza (słow. Liptovský Mikuláš), gdzie 16 i 17 marca tegoż roku odbył się jego proces. Jego przebieg jest znany dzięki zachowanym protokołom. Sąd w składzie: przewodniczący Władysław Okolicsany, oskarżyciel Aleksander Čemnický oraz obrońca Baltazar Palugay. Ostatecznie został skazany na karę śmierci przez powieszenie na haku za lewe żebro. Osią oskarżenia było zabójstwo plebana z Demanicy, do którego Jánošík się nie przyznał, wskazując jako sprawcę swojego kompana.
O Uhorčíku również krążą legendy, niektóre z nich przypisują mu zdradę Jánošíka. Według innych podań został on zdradzony przez kochankę.
Urodziny
 
Copyright © 2003 - 2023 Historycy.org
historycy@historycy.org, tel: 12 346-54-06

Kolokacja serwera, łącza internetowe:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej