Myślę, że z tego można było ostrożnie stwierdzić, że subiektywne poczucie dyskryminacji wśród mniejszości polskiej  powino być podobna do tej rosyjskiej? Czyż nie?

Oczywiście kontynuacja byłaby wskazana w wątku o stosunkach po 1991.

Przeciętny urzędnik nie wie, że jego patriarcha pisał w piśmie "Auszra", a nie "Ausra" (z daszkiem)? Nie żartuj, opanowanie i zapamiętanie tej zasady (jeśli jakimś cudem ktoś jej nie zna) to zadanie na jeden dzień.

Kolego , odpowiedz mi,  jak tworzy się  subiektywne odczucie tych mniejszośći? W jakimś izolowanym środowisku? Czyli komunikując z większośćią, np. pracodawcami, pracownikami z instytucji społecznych etc., po prostu żyjąc w tym społeczeństwie?
Wydaje mi się, że wniosek jest jednoznaczny..
Więc jeśli mniejszość rosyjska na Litwie subiektywnie czuje się w tym środowisku lepiej niż mniejszości w jakimkolwiek innym kraju europejskim, ten fakt chyba mówi dużo o kraju?

Jeśli zgodzimy się z tym poglądem, to sprawdzmy inne twierdzenie. Zarówno rosyjska i polska mniejszość jest w takiej samej sytuacji (polska jest w nawet lepszej). Wiedza języka rosyjskiego jest identyczna z rosjanami, akcent kiedy mowią po litewsku jest podobny jak u Rosjan, nie różni się ani wygląd ani kolor skóry.

Myślę, że z tego można było ostrożnie stwierdzić, że subiektywne poczucie dyskryminacji wśród mniejszości polskiej  powino być podobna do tej rosyjskiej? Czyż nie?

Ludwik Stomma to mniej więcej ta sama bajka co Widacki i im podobni. Ten sam kosmopolityczno-ignorancki typ myślenia, wyzuty z patriotyzmu i empatii dla Polaków, których granica przekroczyła.

Czym innym jest obcinanie polskich znaczków (np. "ą" na "a"), a czym innym przerabianie nazwiska.

Oczywiście czym innym jest emigracja i okupacja. Czym innym jest dobrowolne przyjęcie obcego obywatelstwa, a czym innym jego narzucenie.  Przerabialiśmy to już na Laudzie i Suwalszczyźnie. Czy musimy jeszcze na Wileńszczyźnie?

To nie przerabianie a transliteracja. Tak samo obywatele polskiego pochodzenia zarówno w Niemczech czy w Stanach transliterują specyficzne polskie „sz” czy „cz” rezygnują z kobieciej końcówki  "-a" etc..

Bartosz, nikt im nie narzucał obywatelstwa litewskiego (a tym samym i pewnych obowiązków), ty ci żądali innego obywtelstwa np. ZSSR a później Rosji mogli bardzo łatwo to wybierać.

Nawet obywatelstwo III RP chyba nie potrzebowało zbyt silnych wysiłków. Np. znany działacz Iwan Tichonowicz aka Jan Ciechanowicz, chyba ma obywatelstwo polskie.. Przerabiano nazwiska ich polonizując i w Wileńszczyźnie w okresu międzywojennym. Okupanci jak i nazwiska w tej ziemi zmieniały się dość często..

Tylko, że w Niemczech i Stanach nikt nie przerabia nazwisk, że przestaje przypominać pierwotne. Czym innym jest przerabianie liter (ą,ę,ć,ź,ż, itp) a czym innym robieniem z Mickiewicza Mickiewiczusa czy z Adamkowicza Adamkowiczusa. W Niemczech Kłyczko nie musiał stać się Kliczkiem - nikt nie zmusił bokserów do przerabienia nazwiska. A na Litwie zmuszają. Osobiście niedałbym się i nosiłbym swoje nazwisko, mogę zgodzić się na znaki, ale w życiu nie zgodziłbym się na końcówkę -us, tylko trzymałbym się -icz albo -ski.

Czyli z tego powodu, że mieszkam na Litwie, muszę przerobić nazwisko? Metody rodem z XIX Prus - gdzie z Ptaków robili Vogelów, a z Kowalsich Schmittów. A jak się nie podoba, to jedź do Stanów albo Kongresówki.

Litwini z Litwy Kowieńskiej też przerabiali nazwiska (a Polacy stanowili w niej 10%), tak jak Polacy z Wileńszczyzny.

Czy dzisiejsza Polska przerabia nazwiska, zamyka litewskie szkoły i ingeruje w tabliczki? Czy nacjonaliści organizują pielgrzymki do Puńska? Po prostu oczekujemy normalnego traktowania Polaków, mniej więcej tak jak my Litwinów. Szkoda, że nie rządzę. W Puńsku byłoby całkiem nieciekawie. Byłoby tak jak Kuba Bogu, tak Bóg Kubie.

Ilu Polaków było w 1920 roku podobnie tylu i pozostało w 1938..

czyli np. nie Adomas Mickievicius, lecz Adam Mickievič.[/i]

Tutaj już wiemy, że mamy rozbieżność w tej kwestii. Chyba nie ma wątpliwości, że wielu polskojęzycznych przeszło na litewski. Poza tym jeśli dzieci trafiły do litewskiej szkoły to pewnie po okresie wojny wielu z nich uległo całkowitej lituanizacji. A już ich dzieci (dzieci tych dzieci) to na pewno.

Ale pani to już Mickieviciene, a panna Mickievičaite?

No chyba fajnie że nie wszyscy w Polsce myślą w jeden prawidłowy sposób? .