Witaj GOŚCIU ( Zaloguj się | Rejestracja )
 
 
Reply to this topicStart new topicStart Poll

> Kanał transoceaniczny a USA
     
Gabrycha
 

Nowicjusz
Grupa: Użytkownik
Postów: 4
Nr użytkownika: 40.025

Gabriela
Zawód: student
 
 
post 27/01/2008, 21:41 Quote Post

Znaczenie kanału transoceanicznego dla USA w XIX w.? confused1.gif
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #1

     
gen. Daniello
 

II ranga
**
Grupa: Użytkownik
Postów: 60
Nr użytkownika: 34.033

Daniel Szczepek
Zawód: student
 
 
post 29/01/2008, 21:03 Quote Post

Daj mi trochę czasu, a coś wyszperam. Z góry mogę powiedzieć, że istniało wiele koncepcji budowy kanału (nie tylko w Panamie, ale też w Nikaraguii). Znaczenie kanału było ogromne dla celów militarnych i gospodarczych zwłaszcza.
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #2

     
Stonewall
 

VII ranga
*******
Grupa: Przyjaciel forum
Postów: 2.586
Nr użytkownika: 15.117

Marcin Suchacki
Stopień akademicki: magister
 
 
post 30/01/2008, 10:14 Quote Post

Gabrielo!
Polecam Tobie książkę "Dyplomacja Stanów Zjednoczonych (XVIII-XIX w.)" Longina Pastusiaka. Sprawom kanału poświęcony został w całości rozdział nr 28 oraz w części rozdział nr 40.
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #3

     
gen. Daniello
 

II ranga
**
Grupa: Użytkownik
Postów: 60
Nr użytkownika: 34.033

Daniel Szczepek
Zawód: student
 
 
post 3/02/2008, 18:55 Quote Post

Pierwsze pomysły zbudowania kanału międzyoceanicznego na Przesmyku Panamskim powstały już w XVI w., za panowania Karola V. W latach 1799-1804 po Ameryce Łacińskiej podróżował Aleksander Humboldt, pozostawiając odkrywcze opisy i obserwacje, wśród których znalazła się propozycja przebicia kanału w Ameryce Środkowej. Nieco później, francuski twórca socjalizmu utopijnego i entuzjasta postępu naukowego, Claude Henri de Saint-Simon, wskazywał wręcz Suez i Panamę jako najlepsze miejsca do połączenia mórz. Wielkim zwolennikiem naukowo-technicznych idei Saint-Simona był inż. Ferdynand de Lesseps, który jeden z pomysłów swego mistrza zrealizował, a w drugim przypadku niewiele brakowało, by rzecz się udała.

Najbardziej zainteresowane zbudowaniem kanału łączącego Atlantyk i Pacyfik były Stany Zjednoczone i Anglia, które przez cały XIX w. ostro rywalizowały ze sobą o wpływy w tym regionie. Na pewien czas obu konkurentów pogodził traktat Claytona-Bulwera z 1850 r., dający im równe prawa w kwestiach związanych z przyszłym kanałem. Po wojnie secesyjnej, w okresie przyspieszonej industrializacji, zbudowanie i posiadanie takiej drogi wodnej stawało się dla Stanów Zjednoczonych coraz bardziej istotne. W czerwcu 1867 r. sekretarz stanu Seward zawarł z Nikaraguą traktat, który mówił o możliwości zbudowania przez Stany Zjednoczone kanału w tym kraju. Został on jednak przez Senat odrzucony. W 1872 r. prezydent Ulysses S. Grant powołał Komisję Kanału Międzyoceanicznego, która miała przeprowadzić stosowne badania i zarekomendować najlepszą trasę. Pierwszy raport Komisji przedstawiony w cztery lata później opowiadał się za Nikaraguą.

Do rywalizacji amerykańsko-brytyjskiej włączyli się jednak Francuzi, co w Stanach Zjednoczonych wywołało wielkie zaskoczenie i zaniepokojenie. Oto niejaki Lucien Napoleon Bonaparte Wyse (pochodzący z rodziny francusko-irlandziej) otrzymał w 1878 r. koncesję od rządu kolumbijskiego na zbudowanie kanału w Panamie. Rok później koncesję tę przejął Ferdynand de Lesseps, który powołał Francuską Kompanię Kanału Panamskiego. Akcje wyemitowane przez Kompanię sprzedawano w wielu krajach, ale szczególnie chętnie kupowali je we Francji tzw. drobni ciułacze, wierząc w Lessepsa i w pewne zyski, które gwarantował. Później okazało się jednak, iż francuscy budowniczowie przyjęli błędne założenia techniczne, popełniono wiele nadużyć finansowych. Kiedy po dziesięciu latach zbudowano dwie piąte kanału, Francuska Kompania ogłosiła upadłość.

Tak zwana afera panamska należała do najgłośniejszych w ówczesnym świecie; Lesseps stanął przed sądem, a tysiące ludzi zostało zrujnowanych. Resztki pozostałych aktywów, a zwłaszcza formalne prawa do budowy, próbował ratować Philippe Bunau-Varilla, dotychczasowy główny inżynier, tworząc nowe Towarzystwo kanału Panamskiego...
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #4

 
2 Użytkowników czyta ten temat (2 Gości i 0 Anonimowych użytkowników)
0 Zarejestrowanych:


Topic Options
Reply to this topicStart new topic

 

 
Copyright © 2003 - 2023 Historycy.org
historycy@historycy.org, tel: 12 346-54-06

Kolokacja serwera, łącza internetowe:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej