4 czerwca 1992 r. minister Antoni Macierewicz przekazał przewodniczącym wszystkich klubów parlamentarnych listę zawierającą nazwiska ministrów, posłów, senatorów oraz kilku wysokich urzędników kancelarii prezydenta umieszczonych w rejestrach współpracowników organów bezpieczeństwa PRL.

W sumie znalazły się na niej 64 osoby. Na oddzielnej liście, którą otrzymali prezydent, marszałkowie sejmu i senatu, I prezes Sądu Najwyższego i prezes Trybunału Konstytucyjnego były nazwiska prezydenta Lecha Wałęsy i marszałka sejmu Wiesława Chrzanowskiego.

Działania Macierewicza były realizacją uchwały lustracyjnej podjętej przez sejm 28 maja 1992 r. Zobowiązywała ona ministra spraw wewnętrznych do tego, ażeby podał do 6 czerwca 1992 r. "pełną informację na temat urzędników państwowych od szczebla wojewody wzwyż, a także senatorów, posłów, a do dwóch miesięcy - sędziów, prokuratorów, adwokatów oraz do sześciu miesięcy - radnych gmin i członków zarządów gmin, będących współpracownikami Urzędu Bezpieczeństwa i Służby Bezpieczeństwa w latach 1945-1990".

Rocznica obalenia rządu Jana Olszewskiego w 1992 r. powinna skłaniać do głębszej refleksji nad kondycją III RP. Próba przeprowadzenia lustracji spowodowała nocne obalenie pierwszego rządu mającego demokratyczny mandat. Potem było tylko gorzej: postkomunistyczne służby specjalne zajęły się zwalczaniem opozycji wobec rządu Hanny Suchockiej i Lecha Wałęsy, a sam prezydent zabrał z archiwów i „sprywatyzował” akta dotyczące siebie i niektórych czołowych polityków. To wówczas publicznie przymierzano się do wyeliminowania ze sceny politycznej opozycyjnych polityków za pomocą prokuratury i straszenia Trybunałem Stanu. Skutki konfliktów wewnątrz dawnej opozycji i smutnych wydarzeń 4 czerwca 1992 r. zdyskontowali postkomuniści, którzy wygrali następne wybory parlamentarne i prezydenckie. 4 czerwca 1992 r. to na mapie tych wydarzeń moment symboliczny. Jak w soczewce pokazał cenę za brak lustracji, dekomunizacji i opcji zerowej w służbach. Potem były już tylko skutki: galopujące obniżanie jakości demokracji i bezkarne łamanie przez polityków elementarnych zasad państwa prawa.

Ja mam w tej sprawie jasne stanowisko: ważne daty historyczne powinny być wykorzystywane do spajania narodu i rozmowy o ważnych problemach, a nie do cynicznej przepychanki politycznej i taniego populizmu. Ludzie, którzy w ten sposób wykorzystują takie daty, zwyczajnie "robią" do własnego gniazda i są bardziej szkodliwy od tych, przeciwko którym występują.

Jak w soczewce pokazał cenę za brak lustracji, dekomunizacji i opcji zerowej w służbach. Potem były już tylko skutki: galopujące obniżanie jakości demokracji i bezkarne łamanie przez polityków elementarnych zasad państwa prawa.

Głowię się nad Twoim postem... /..../

No i słusznie. Skupiaj się: 4 czerwca 1989 społeczeństwo odrzuciło Okrągły Stół. Pokazało, że nie chce dogadywania się z komunistami tylko, żeby się wynosili.

Witam!

W jaki sposób?

Tylko głosowoali na tych, co sie porozumieli z komunistami lub an owych komunistów. Głosowali na OKP lub na PZPR. Nieprzejednani dostali 0,5% głosów.

Tylko głosowoali na tych, co sie porozumieli z komunistami lub an owych komunistów. Głosowali na OKP lub na PZPR. Nieprzejednani dostali 0,5% głosów.

Głosowali na kogo mogli. Sens owych porozumień jeszcze długo pozostał tajemnicą.

Nieprzejednani dostali 0,5% głosów.

Najbardziej nie przejednani dostali 0% głosów bo od początku uważali 4 VI za zdradę i nie kandydowali. Wydaje mi się jednak, że znaczna część osób przyjęła wybory z entuzjazmem.

Że pili wódę z Kiszczakiem.

Red Michnik powinien startować jednak z listy PZPR,

albo z listy Komitetu Wyborczego Komuchów i Kabli.