Witaj GOŚCIU ( Zaloguj się | Rejestracja )
 
 
Reply to this topicStart new topicStart Poll

> Identyfikacja herbu Lubicz
     
niemy
 

II ranga
**
Grupa: Użytkownik
Postów: 67
Nr użytkownika: 16.052

Zawód: student
 
 
post 20/10/2006, 14:12 Quote Post

Ma ktoś jakiekolwiek informacje o tym herbie? Bo przeglądałem kiedyś papiery i natknąłem się na ten herb.
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #1

     
uczeń2000
 

II ranga
**
Grupa: Użytkownik
Postów: 84
Nr użytkownika: 27.912

 
 
post 26/04/2007, 14:08 Quote Post

Informacje o tym herbie:
Herb Lubicz
 
User is offline  PMMini Profile Post #2

     
alice
 

Secrètement l'épouse de Louis XIV.
*****
Grupa: Użytkownik
Postów: 530
Nr użytkownika: 22.057

Franciszka d'Augbiné
Zawód: reine
 
 
post 2/05/2007, 13:50 Quote Post

Istnieje kilka "odmian" tego herbu. Występuja różnice, np. w kolorze piuropusza... W tym najbardziej rozpowszechnionym, którym pieczetowało sie kilkadzieścia rodów szlacheckich, pióropusz jest biały, a w Lubiczu, którego herbownymi byli Chotolscy, Silenko, Silewiczowie i Wińscy pióropusz jest niebiesko-zółty.
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #3

     
mc_herbarz
 

III ranga
***
Grupa: Użytkownik
Postów: 106
Nr użytkownika: 50.356

 
 
post 24/02/2009, 21:18 Quote Post

Bardzo często występujący herb szlachecki, pieczętujących się około 590 rodzin. Forma podstawowa to w polu błękitnym podkowa srebrna z zaćwieczonym krzyżem kawalerskim srebrnym (lub złotym) i takimż w środku, klejnot - trzy pióra strusie. Istniały liczne odmiany tego herbu,
o których na stronie : http://herbypolskie.strefa.pl/herbarz_MC/Lubicz.htm
 
User is offline  PMMini Profile Post #4

     
Peregryn
 

Nowicjusz
Grupa: Użytkownik
Postów: 8
Nr użytkownika: 64.097

Krzysztof Peregryn
Zawód: prac.umyslowy
 
 
post 16/03/2010, 21:34 Quote Post

Lubicz - herb popularny wśród polskiej szlachty.

Istnieje wiele odmian herbu i wiele nazw. Powoduje to dalsze zawiłości. Jest około 856 nazwisk rodzin polskich, które używają tego herbu. Jest to lista otwarta, oparta bowiem o spisy, a te nie były kompletne... Wiele rodzin szlacheckich zubożało i w czasach zaborów nie stać je było na kosztowne dowodzenie szlachectwa.. stąd dzis nie jeden szlachetnie urodzony nie wie, że ma prawo do herbu...

Lubicz- nazwy: najpopularniejsza- oczywiście LUBICZ, ale też- Łubicz, Łuba, Łubik, Luba, Lubow, Libicz - nazwy te mogą jednocześnie częściowo dotyczyć pewnych odmian herbu. Niektóre odmiany herbu wykształcone w pewnym okresie, potem znów zanikały, a rody powracały do pierwotnego herbu, lub najbardziej znanej odmiany...

Odmiany, o których cokolwiek jeszcze wiemy? Odmiany herbu Lubicz, o których nam wiadomo, to: Łubicz, Lubicz II, Lubicz IV, Lubicz V, Lubiczko (nie wiadomo jakie nazwiska należały do tego bardzo rzadkiego herbu) oraz Lubiczobra.

Najciekawsze jest kształtowanie się nazwisk szlachty od nazwy herbu, było ono chronologicznie wcześniejsze od maniery polegającej na dodawaniu końcówki - ski, -cki (np. Potoccy z Potoka).. Nie każde nazwisko więc o ww końcówce, jest nazwiskiem szlacheckim. Istnieją natomiast ogromne ilości nazwisk, które na pozór wydają się pośledniejsze, są jednak szlacheckie (np. Brandys, Łubek itp.)

Dalej Lubicz ma odmiany tak dalece indywidualne, że herby te noszą nazwy od nazwisk pojedynczych rodów. Rózniące się od siebie i od kanonu nieznacznie, zmianami możnaby pokusic się o określenie- kosmetycznymi. Charakterystyczna daleko idaca indywidualizacja. Większość z tych herbów przestała potem funkcjonować na rzecz herbu w wersji podstawowej - lubicz- ze względów czysto praktycznych..
Dalsze odmiany herbu Lubicz (łuba, Łubik, Luba):
Abramowicz, Boża Wola, Krzywda, Chrząstowski, Pogorzalski, Duryewski, Dybowski, Guzkowski, Krzanowski, Lubicz VI, Lubiczobra-> (nobilitacja w Królestwie Polskim w 1810r.), Lubieniec ->(nobilitacja 1850r.Król. Polskie), Łuzowski (Baron, Cesarstwo Francuskie 1810), łużyński-Abramowicz (nobilitacja 1764r.), Mackiwicz, Monkiewicz, Monkiewicz II, Nabiałek (nobilitacja 1596r.), Orłowski (hrabia - Italia 1879, Bawaria 1903), Osiecimski (nob.1765), Osiecimski-Hutten (hrabia - Austria 1907), Otocki (hrabia - Galicja 1797r.), dalej herb Paczkowski, Pączkowski, Pajączkowski, Pajonczkowski, Piwnicki, Leibitz, Pinicki (hrabia- Prusy 1844r.), Płotowski, Plutowski, Reder II, Redko, Rzewuski (hrabia), Sagsewski, Szantyr, Szystowski, Waltewski, Węgrzecki (nb.1775), Zaleski (hrabia- Austria 1913), Żabka, Żabka II - to są wszystko odmiany -podkreślić należy - znane herbu Lubicz.

Przy tym należy zauważyć, że w czasei zaborów wykreślono z mapy Polski prawie 90 procent polskiej szlachty.. Było to na rękę zaborcom. Szlachta bowiem stanowiła niewygodną uprzywilejowaną warstwę. W zaborze austriackim- wymagano drogiego proceswu sadowego na dowodzenie szlachectwa, posiadania dokumentó, dowodzenia, że przodkowie mieli poddanych.. To wszystko dla ogromnej rzeszy zubożałej szlachty było nie do udźwignięcia. Często też szlachcic z urodzenia nie przywiązywał wielokiej wagi do swego pochodzenia, gdy życie nawarstwiało wiele bardziej przyziemnych trosk. Czasem ktoś ze starszych członków rodu wspomniał o szlachectwie, lub sąsiedzi gdzieś napomknęli.
Wzaborze rosyjskim- kto nie udowodnił szlachectwa był degradowany do stanu chłopskiego.

p.s. sprostowanie- ma być Mackiewicz
 
User is offline  PMMini Profile Post #5

     
Peregryn
 

Nowicjusz
Grupa: Użytkownik
Postów: 8
Nr użytkownika: 64.097

Krzysztof Peregryn
Zawód: prac.umyslowy
 
 
post 15/02/2013, 21:05 Quote Post

Piotr Złotkowski (Instytut Filologii Słowiańskiej Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie) w swojej pozycji pt. „Nazwiska i przydomki szlachty historycznej ziemi bielskiej na Podlasiu motywowane nazwami heraldycznymi.” Dokonał w oparciu o szereg materiałów źródłowych przytoczonych poniżej ciekawego wywodu na temat nazwisk odherbowych, w tym nazwisk od herbu Lubicz. Fragmenty przytoczę więc poniżej:

Znamienną cechą, która wyróżniała historyczne Podlasie, w tym przedrozbiorową ziemię bielską, była duża ilość zamieszkałej tu, podobnie jak i na sąsiednim Mazowszu, szlachty, głównie tzw. drobnej, czyli posiadaczy części wsi, bądź tylko niewielkich obszarowo gospodarstw. Nie należy również zapominać o osiadłych tu rodach bojarskich pochodzenia ruskiego i litewskiego, które zasilały szeregi szlachty, przyjmując prawa przynależące tej warstwie społecznej. Większość bojarów uległa procesowi polonizacji, przyjmując wyznanie rzymskokatolickie.

Nazwy osobowe (oprócz imion), używane przez szlachtę, przede wszystkim tzw. drobną, można podzielić na trzy kategorie, a mianowicie: nazwiska, przydomki i przezwiska. Każda z nich ma pewne określone właściwości. Nazwiska są nazwami osobowymi o charakterze oficjalnym, dziedzicznym, zbiorowym, przydomki mają charakter nazw nieoficjalnych, dziedzicznych i zbiorowych, zaś przezwiska są nieoficjalne, niedziedziczne i indywidualne. Z powyższej charakterystyki wynika, że tylko nazwiska i przydomki są formacjami trwałymi (z czym związana jest ich dziedziczność), natomiast przezwiska są ze swej natury nietrwałe.

Z punktu widzenia znaczenia semantycznego podstaw, wymienione wyżej antroponimy (nazwiska, przezwiska i przydomki), można podzielić na formacje odapelatywne, odimienne, odmiejscowe i heraldyczne. Jeśli natomiast uwzględnimy dodatkowo ich budowę słowotwórcza, to podział ten będzie przebiegał między strukturami tzw. prymarnymi, czyli prostymi, a sekundarnymi, a więc złożonymi, posiadającymi dodatkowy wykładnik w postaci odpowiedniego formantu słowotwórczego.

Antroponimy motywowane nazwami heraldycznymi stanowią niezwykle interesującą grupę nazw osobowych. Nazwy odherbowe są charakterystyczne przede wszystkim dla przedstawicieli środowiska szlacheckiego.

Dalej autor informuje:

Biorąc pod uwagę budowę słowotwórczą nazwisk odherbowych, 8 antroponimów należy zaliczyć do kategorii nazw prymarnych, natomiast 4 do kategorii nazw sekundarnych (w tym 2 nazwiska odnosiły się do kobiet). Przykłady antroponimów, w postaci formacji sekundarnych, określających mężczyzn pochodzą z XVI w., a więc z okresu kiedy nie ustaliły się jeszcze nazwiska szlacheckie. Struktury typu Bujnowicz, Pomianowicz były nietrwałe i zostały wyparte przez ostatecznie ustabilizowane formalnie nazwiska Bujno, Pomian. W grupie przydomków proporcje między nazwami prymarnymi i sekundarnymi są odwrotne - odnotowano 9 nazw prostych typu Korab, Łuba i in., oraz 14 nazw złożonych typu Korabczyk, Łubik, Modzelewicz i In.

Uwagę zwraca również fakt, że do końca XVI w. przydomki były derywowane głównie przy pomocy formantów –icz, -(ew)icz, -(ow)icz, natomiast w XVII w. zdecydowanie przeważają już formacje derywowane za pomocą przyrostków –ik, -(cz)yk.

Poniżej zamieszczono, zaczerpnięte ze źródeł historycznych, poświadczenia nazwisk i przydomków szlachty zamieszkałej w ziemi bielskiej, używanych w okresie od XV do XVIIw.

Reasumując nazwiska i przydomki są formacjami trwałymi (z czym związana jest ich dziedziczność).

1. Nazwiska odherbowe

a) Prymarne:
Łuba: Janowi Łubie ok. 1450 Kap p. 40, 488-498; Jan Łuba 1477 Kap p. 40, 488-498; Petrus Łuba de Rudołthowo iudex districtus Bielscen[sis] 1498 ADS 149, 296; Matys Łuba, Petr Łubia 1528 ŹDz 17, 190; Станиславъ Люба, Янъ Станиславовичъ Люба
1565 RIB 33, 373, 374; Матешъ Луба, Станиславъ Луба 1567 RIB 33, 1101; Slachatny
Matys y Nicodim Lubowie 1579
ASK I 47, 358v.; śl. Jan Łuba 1580 ŹDz 17, 124; Joannes Luba 1601 TKL 139, 32; Jacobo Łuba 1613 KGB 13, 365v.; Nobilem Petrum Łuba ol[im] Michaelis 1628 KGB 23, 575v.; Jan olim Alberti Łuba 1640, 1641 KGB 1, 11; Slach. Stanisław Łuba, Slach. Pawła Łuby dziewka 1674 ASK I 70, 422v. [miejscowość Łubin (n. her. Luba SEMSNO VI 29 od n. os. Luba SSNO III 280, SEMSNO I 146, będącej skróconą postacią imion złożonych typu Lubo-mir, Lubo-mirz, Lub-gost, Świe-lub, por. ps. * l’ubъ(jь) ‘miły, przyjemny, kochany, drogi’ SEJS XV 181-182)

cool.gif Sekundarne: - formy żeńskie z formantem –ina:
Łubinaf.: Jey M[o]sc Pani Stanisławowa Łubina 1674 ASK I 70, 322v. [m. Łubin]; zob.
wyżej Łuba.

2. Przydomki odherbowe

a) Prymarne:
Łuba: 1. Nobil[em] Paulum olim Jacobi Łuba 1614 KGB 13, 843v.; Nobilis Jacobus
olim Pauli Łuba 1629 KZS 3, 72 [m. Łapy]; 2. Шиманъ Луба 1567 RIB 33, 1080
[m. Zdrody]; 3. Янъ Луба 1567 RIB 33, 1061 [m. Truskolas]; zob. wyżej Łuba,

cool.gif Sekundarne:
- z formantem –icz, -(ew)icz, -(ow)icz :
Łubicz: 1 Matey Łubicz, Martin Łubicz 1528 ŹDz 17, 190 [m. Wyszki; 2. Nobilis Jacobus olim Pauli Łapa Łubicz 1629 KZS 3, 33 [m. Łapy]; zob wyżej Łuba
- z formantem –ik, -(cz)yk, -(in)(cz)yk-:
Łubik: S. Grzegorz Łubik 1663 ASK I 70, 552v.; Franciszek Łubik, Woyciech Łubik,
Marcin Łubik 1674 ASK I 70, 652v. [m. Łapy]; zob. wyżej Łuba
- z formantem –ak:
Lubiak: Franciszek Lubiak 1674 ASK I 70, 650 [m. Łapy]; zob. wyżej Łuba

Na koniec autor dodaje:

Nazwiska i przydomki odherbowe należą do najstarszych, najbardziej tradycyjnych, nazw osobowych na badanym terenie. Niektóre antroponimy odnotowano już w źródłach z XV i w I połowy XVI w. Większość przydomków odherbowych zanikła jednak pod koniec XVII w., wyparta przez nazwy odimienne i odapelatywne, które bardziej precyzyjnie identyfikowały osoby. Przydomki odherbowe nie stały się również na badanym obszarze elementem złożonych nazwisk dwuczłonowych. Wyjątek stanowi tu nazwisko Lubicz-Łapiński, Jednak według danych z 1990 r. miało ono w Polsce tylko 8 nosicieli, a zatem nazwisko dwuczłonowe w wersji Łubik-Łapiński zanikło, pozostało jedynie nazwisko Łubik i osobno Łapiński, a także inne nazwiska odimienne złączone wcześniej z przydomkiem odherbowym: Łubik\Łubicz\Łuba\Lubicz.(przyp.aut.) Inaczej sprawa przedstawia się z nazwiskami motywowanymi nazwami heraldycznymi, gdyż po ich ostatecznym ustabilizowaniu formalnym, utrwaliły się na badanym obszarze i funkcjonują do dnia dzisiejszego.
Warto tutaj zwrócić uwagę na jeszcze jeden aspekt nazw heraldycznych, niezwykle istotny dla historyków, szczególnie dla genealogów. Heraldyczne nazwy osobowe są nieocenionym źródłem informacji potrzebnych dla ustalenia przynależności herbowej rodów szlacheckich.

Źródła:
1. ASK I 70, 552v Rejestry pogłównego ziemi bielskiej woj. podlaskiego z lat 1663-1674
2. ŹDz 17, 190 Rejestr poborowy woj. podlaskiego z 1580 r., [w:] Źródła dziejowe, t. VI, Podlasie, wyd. A. Jabłonowski, t. XVII, cz. I, Warszawa 1908, s. 90-128.
3. KGB 13- Księga grodzka brańska z lat 1640-1641
4. KZS 3 Księga ziemska suraska nr 3 (1629-1630)
5. RIB 33 Переписи войска Литовскаго 1528, 1565, 1567 г., Земля Бельская [w:] Русская Историческая Библиотека, т. XXXIII, Петроград 1915, s. 124-182, 358-381, 1035-1181
6. Kap p. 40, 488-498 Kapicjana (Zbiory I. Kapicy-Milewskiego)
7. ADS 149 Acta visitationis generalis ecclesiarum palatinatus Podlachiae et Brestensis,
8. nec non decreta feformationis tempore episcopi Nicolai Prażmowski ex annis 1662-1664. Fundationes ecclesiarum dioecensis Brestensis et earu iura.
9. SEMSNO VI 29 Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, cz. I
10.Odapelatywne nazwy osobowe, opr. A. Cieślikowa, Kraków 2000, cz. II Nazwy osobowe pochodzenia chrześcijańskiego, opr. M. Malec, Kraków 1995, cz. III Odmiejscowe nazwy osobowe, opr. Z. Kaleta, E. Supranowicz, J. Szymowa, Kraków 1997, cz. IV Nazwy osobowe pochodzące od etników, opr. E. Supranowicz, Kraków 1997, cz. V Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego, opr. Z. Klimek, Kraków 1997, cz. VI Nazwy heraldyczne, opr. M. Bobowska-Kowalska, Kraków 1995
11.SSNO III 280 Słownik staropolskich nazw osobowych, pod red. W. Taszyckiego, I-VI, Wrocław 1965-1983, VII, Suplement, opr. pod kier. M. Malec, Wrocław 1984-1987.
12.SEJS XV 181-182 Этимологический словарь славянских языков, под ред. О Н Трубачева , вып. 1-31, Москва 1974-2005, под ред. О. Н. Трубачева, А. Ф. Журавлева, вып. 32, Москва 2005, под ред. А. Ф. Журавлева, вып. 33-35, Москва 2007-2009

Ten post był edytowany przez Peregryn: 15/02/2013, 21:13
 
User is offline  PMMini Profile Post #6

 
1 Użytkowników czyta ten temat (1 Gości i 0 Anonimowych użytkowników)
0 Zarejestrowanych:


Topic Options
Reply to this topicStart new topic

 

 
Copyright © 2003 - 2023 Historycy.org
historycy@historycy.org, tel: 12 346-54-06

Kolokacja serwera, łącza internetowe:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej