... Myślę że można w tym względzie generalizować i uznać iż jeżeli oddział walczył w szyku to idąc do walki wręcz zwierał szyki do tych 50-60 cm na żołnierza (u Walhausena muszkieterzy tak samo zwierają szyki jak pikinierzy), natomiast jeżeli chciał manewrować, wykonywać kontrmarsz etc to rozluźniano szyk tak iż żołnierz zajmował ok 1,1-1,2 m. Zauważmy iż w takiej sytuacji jak u Walhausena) trudno mówić o tym by oddział zajmował jakiś stały obszar na polu bitwy. taki batalion 600 muszkieterów (100 w 6 szeregach), zajmowałby normalnie ok 110-120 m na ok 7-8 m. Po rozproszeniu zająłby ok 180-200 m na 10-12 m a w razie ataku wroga ścisnąłby się do ok 50-60 m na 3 m...

Wgłąb również? Nie bardzo wyobrażam sobie, jak można się złożyć do odparcia kawalerii mając tak mało miejsca od człowieka z przodu.

Nie jest to takie proste. W trakcie "ściskania" szyku skrajni żołnierze muszą pokonać po 25 - 30 m. Nie da się tego zrobić inaczej, jak przez zmianę frontu, a w przypadku pikinierów - podniesienia pik do góry i pozostawienia całego zgrupowania bez ochrony. Z własnego doświadczenia wiem (choć epoka późniejsza), że nie ma bardziej bałaganiarskiego dla oddziału manewru na polu bitwy, jak przesuwanie się wzdłuż frontu bokiem do npla. Zazwyczaj szyk się w jakimś stopniu rozsypuje i trzeba czasu żeby go uporządkować. Sądzę, że takich manewrów na polu bitwy unikano, a jeśli nawet stosowano, to w zupełnie wyjątkowych przypadkach.