Chłopicki odpowiedział kiedyś pewnemu emisariuszowi z Podola tymi słowami:  „ Co wam się tam na Podolu marzy?- ofuknął go gniewnie dyktator- (…) Chcielibyście rewolucji Siedźcie cicho, kiedy nie chcecie, żeby wam gorzej było. Ja mam tu aż nadto do myślenia o interesach Królestwa, ażebym miał głowę zaprzątać waszymi żądaniami. (…) Idź Waćpan sobie, skądeś przyszedł. Tam wracaj i opowiedz tym, którzy cię wysłali, że ja skałki nie mam dla Podola, Wołynia i Litwy. Niech robią co chcą, tylko niech na mnie nie rachują”.

Z tego co udało mi się wywnioskować z literatury, to fakt, że ludność terenów zabranych nie była odpowiednio zmotywowana i zachęcona do walki w powstaniu. Podobnie z resztą jak ludność chłopska w Królestwie Polskim. Jakby się sprawa potoczyła, gdyby władze powstańcze wykazały inicjatywę możemy się jedynie domyślać.

Jeżeli cokolwiek miałbym zarzucić powstańcom Wołynia, Podola i Ukrainy, to to, że starali się opanować teren, zamiast poświęcić się walce partyzanckiej, której zgoła nie rozumieli.

że chłopi nie brali udziału w walce bo to nie była ich wojna.

kto pierwszy wystąpił przeciw tezie, że motywacja mas ludowych przyniosłaby sukces powstaniu

Można jaśniej?

Mam na myśli wszystkich chłopów bez wyjątku.

Otóż oficerowie byli jednak w ogromnej części pochodzenia szlacheckiego

Zarówno w epoce Księstwa Warszawskiego, jak i Powstania Listopadowego chłopom nie obiecywano wiele, ale dzielnie służyli w wojsku i od służby się nie uchylali.