| |
|
|
 Sukcesy i porażki sanacji
| |
|
|
|
|
QUOTE(Piegziu @ 23/03/2017, 7:13) Kompletną porażką sanacji była polityka narodowościową względem Żydów oraz Ukraińców. Kompletnie nie rozumiano ruchu syjonistycznego, jak rownież nie zachęcano Żydów do polonizacji, poddając to wszystko naturalnym procesom, które co prawda zmierzały do asymilacji części miejskiej inteligencji, ale rownież alienacji większej grupy w miasteczkach na kresach wshodnich, głównie z powodu ekonomicznego i kulturalnego antysemityzmu Polaków, Ukraińców i Białorusinów.
Z Ukraińcami natomiast nie udało się zrobić nic konstruktywnego. To, że była to bardzo liczna i trudna mniejszość to jedno, ale drugie to kompletnie chybiona polityka pełna sprzeczności. Budowanie tożsamości opartej na obywatelstwie i lojalności wobec państwa, które gnoi w wielu sferach za bycie nie-Polakiem i niekatolikiem. Inny "cudowny" pomysł to dzielenie ludności rusińskiej na wiele grup (w celu skuteczniejszej polonizacji i osłabienia ruchu ukraińskiego), a z drugiej strony urzędowe wrzucanie wszystkich trudności związanych z ludnością rusińską do wora pod tytułem "sprawa ukraińska".
Tyle, że główna opozycja nie była tu wcale lepsza - do progresywnej polityki dającej równe szanse awansu społecznego Ukraińcom i Białorusinom musiałbyś mieć rząd... PPSu? Wewnętrzną sprzecznością Sanacji było istnienie w jej ramach podobnych nurtów progresywnych, ale rywalizujących z innymi frakcjami i nie mających silnego oparcia w ruchach oddolnych.
Głównym kłopotem jest nadal otoczenie, w którym taki program musiałby być realizowany - to nie jest USA w którym mimo jawnej dyskryminacji, KKK i całego bagażu różnych anty-izmów możliwości kariery i awansu społecznego zapewniała najpotężniejsza gospodarka świata. II RP była natomiast krajem, w którym gospodarka za bardzo nie miała jak wykorzystać ludzi, którzy go zamieszkiwali.
Co do Żydów sprawa jest bardziej skomplikowana, bo z jednej strony potrzebny byłby podobny progresywizm jak w przypadku Białorusinów i Ukraińców dla większego związania z krajem biedoty, z drugiej - dialog z ruchem syjonistycznym, z trzeciej wreszcie - sensowna polityka ukierunkowana na włączenie bogatych elit w działanie normalnej polityki i gospodarki, zamiast jakichś przepychanek do "partii mniejszości". Paradoksalnie, któraś z głównych partii (sama sanacja?) musiałaby się stać przynajmniej w części reprezentantem interesów żydowskich elit, żeby integracja postępowała.
Niezła metoda na polityczne samobójstwo, czyż nie? 
Ten post był edytowany przez Baszybuzuk: 23/03/2017, 12:29
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
Z tego co zrozumiałem, to Piegziu nie pisał, ze była jakaś polityka, która by dała rewelacyjne rezultaty, tylko pisał, że prowadzono politykę niekonsekwentną i sprzeczną ze sobą. Nawet zła polityka a konsekwentna by dała lepsze rezultaty.
Moim zdaniem trzeba było prowadzić politykę Pruską do czasu kulturkampfu. Nie trzeba się wysilać na wymyślanie czegoś i była ona niesamowicie skuteczna.
Tą drogą chciała iść ND.
http://www.historycy.org/index.php?showtop...525&p=1581794&#
Ten post był edytowany przez Realchief: 23/03/2017, 10:40
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
QUOTE(jkobus @ 23/03/2017, 9:39) Piegziu: na czym konkretnie polegało owo "niezrozumienie ruchu syjonistycznego" i jak, Twoim zdaniem, powinna w takim razie wyglądać "polityka zachęcająca do asymilacji" Żydów..? Rozumiem, że jej podstawą powinno być - wnioskując z Twojej wypowiedzi, ale nie jest to do końca jasne - bezwzględne zwalczanie "ekonomicznego i kulturalnego antysemityzmu", tak..? Ale konkretnie - to jak miano ten antysemityzm zwalczać..? I to jednocześnie wśród Polaków, Ukraińców i Białorusinów (rozumiem, że wśród Niemców antysemityzmu zwalczać nie było potrzeby..?)?
Niemców nie umieściłem celowo, bo większość mniejszości niemieckiej w II RP znajdowała w silnej orbicie wpływów Republiki Wiemarskiej, a potem III Rzeszy. Polityka Warszawy akurat w zasadzie jedynie polegała na zachęcaniu Niemców do wyjazdu. Przykładów masowej polonizacji nie było, tak samo wpływ kultury polskiej na poglądy Niemców w II RP można podać na palcach u jednej ręki.
Ale ad rem:
Polacy nie rozumieli tego, że Żydzi-syjoniści chcą odbudować własne państwo, które nie będzie miało za wiele wspólnego z Polską. Ruch ten traktowano raz dobrze, raz bardzo wrogo (w sumie chciano się pozbyć Żydów - nie oszukujmy się; ale na własnych warunkach). Zamiast zachęcać żydowską inteligencję do polonizacji (ogólnie u nas tej inteligencji jakoś dużo nie było, ale komu to kiedykolwiek przeszkadzało?) wymyślano jakieś chore limity uczelniane, nie starano się zajmować jasnego stanowiska przeciwko antysemickim wybrykom endecji, dając do zrozumienia, że najlepiej jest uciec lub liczyć na siebie. Bo na państwo prawa raczej nie można było liczyć za każdym razem.
I nie ma co tutaj podawać jako kontrargumentu przykładu Trzeciej Rzeszy, bo ona raczej nie miała rzeczywistego problemu z mniejszością żydowską.
QUOTE Co do Ukraińców to "Wielkim Głodem" Moskwa się nie chwaliła. Jesteś pewien, że wiedza o tym wydarzeniu istniała i była tak powszechna, że dało się je potencjalnie wykorzystać jako argument wobec Ukraińców..? I jak, Twoim zdaniem, SKUTECZNA polityka wobec Ukraińców powinna polegać (przede wszystkim: co niby mielibyśmy taką polityką osiągnąć..? Lojalność Ukraińców..? W jakich granicach i w jakim przedziale czasowym..?)
To akurat nieprawda, że nie było świadomości o Wielkim Głodzie. Moi przodkowie na Pokuciu dowiedzieli się o nim od Ukraińców już na początku wiosny 1933 roku. Informacje o całych wsiach zalanych trupami, jeszcze gorszych miastach przeciekały przez granicę pomimo starań bolszewików o zachowanie szczelnej blokady.
Co do zaś polityki - nie uważam, że istniał jakikolwiek sposób, aby zapewnić sobie lojalność większości Ukraińców. To było nierealne i należy powiedzieć to otwarcie. Z drugiej strony polityka Polski była fatalna. Nie dlatego, że prawicowa lub lewicowa (nazwijmy to tak roboczo), ale dlatego, że była niekonsekwentna. Ukraińców próbowano jednocześnie ugłaskać, pozyskać ich lojalność, spacyfikować, skolonizować, spolonizowanać, połączyć przeciwko ZSRR, ale także podzielić na wiele grup, nad którymi państwo polskie kontroli mieć nie mogło.
Moje zdanie jest takie, że w sprawie Ukraińców po prostu skopano sprawę po całości, czego przykładem jest brak konkretnego rozwiązania dla kwestii wołyńskiej w latach 1921-1939.
Ten post był edytowany przez Piegziu: 23/03/2017, 13:21
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
Piegziu nie uważasz, że polityka "zachęcania żydowskiej inteligencji do asymilacji" pozostaje w bezpośredniej i oczywistej sprzeczności ze "zrozumieniem tego, że Żydzi - syjoniści chcą zbudować własne państwo, które nie będzie miało za wiele wspólnego z Polską"? I to nawet, jeśli "żydowską inteligencję" traktować jako grupę rozłączną względem "Żydów - syjonistów"..! Z punktu widzenia ruchu syjonistycznego każdy Żyd, który się zasymiluje, jest Żydem "straconym" - niezależnie od tego, jakie miał poglądy.
Poza tym, ruch syjonistyczny nie był monolitem. Wydaje mi się (choć specjalistą nie jestem...), że akurat sanacyjna Polska miała całkiem dobre kontakty z częścią tego ruchu - tą "narodowo - konserwatywną", a nie socjalistyczną (która potem okazała się dominująca, to prawda - ale przecież tego w okresie międzywojennym przewidzieć nie było sposób...). Wręcz od czasu do czasu pojawiają się mniej lub bardziej sensacyjne doniesienia o tym, jak to sanacyjny rząd szkolił i uzbrajał żydowskich "terrorystów" w Palestynie...
Ewentualne "zrozumienie dla ruchu syjonistycznego" oznaczało właśnie nie co innego, jak politykę segregacji i zachęcania Żydów do emigracji - czego innego mógłby od Polski chcieć ruch syjonistyczny..? Każda inna polityka automatycznie antagonizowałaby ten ruch - szczególnie w Polsce, gdzie były największe na całym świecie zasoby "Żydów narodowo nie uświadomionych" nad pozyskaniem których ruch syjonistyczny dopiero musiał pracować.
Reasumując - wydaje mi się, że zarzut "braku zrozumienia dla ruchu syjonistycznego" jest z lekka gołosłowny. Chyba, żeby go zawęzić tylko do "braku zrozumienia dla SOCJALISTYCZNEGO ruchu syjonistycznego"...
Co do mniejszości ukraińskiej to zgoda, że dobrego ruchu wykonać się nie dało. Ale czemu akurat pomysł dzielenia "Rusinów" na mniejsze grupki ma być taki zły..? Koniec końców, co to szkodziło? Gdyby tacy na przykład Łemkowie zapragnęli samostanowienia i podjęli aktywne działania w celu stworzenia "niepodległej Łemkowszczyzny", to byłby to jakiś problem na skalę kilku powiatów. Dążenie ogółu Ukraińców do tego celu było już problemem na skalę całego państwa...
Ten post był edytowany przez jkobus: 23/03/2017, 13:41
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
Mój zarzut polega na tym, że Polska powinna o swoich Żydów walczyć. Nie po to żyli przez wieki na polskiej ziemi, nie po to sporo z nich mówiło na co dzień po polsku, odchodząc już wyraźnie od swoich korzeni, aby stracić ich w niemalże ostatniej chwili. Syjonizm był przede wszystkim atrakcyjnym ruchem dla Żydów, którzy nie mogli się odnaleźć we własnych krajach i poczuli obowiązek odbudowy własnego państwa w Ziemi Świętej za wszelką cenę. Polska swoimi głupimi wybrykami o stosunkowo małej szkodliwości faktycznej, ale o fatalnym wydźwięku społecznym i propagandowym po prostu wpychała na 3/4 spolonizowanych Żydów w ręce prężnej organizacji, która wymagała od nich odcięcia od Polski. Utrata części Żydów była i tak nieunikniona, w szczególności kresowych, gdzie szans na dobrowolną asymilację po prostu nie było. Jednak tych lekarzy, prawników, specjalistów z większych ośrodków można było w większości ocalić, nie bawiąc się w idiotyczne restrykcje oraz milcząc w zasadniczych kwestiach wręcz rasowych lansowanych przed endecję.
Co do Ukraińców to niestety, ale nie było dobrego uniwersalnego rozwiązania. Podział na mniejsze grupy jest skuteczniejszy dla polityki divide et impera, ale do niej też trzeba mieć środki i wiedzę, której Polska nie miała. Okćres tej polityki państwa polskiego skutkował utworzeniem OUN oraz silną penetracją sowieckiej agentury, która docierała do pomniejszych komórek narodowych, obiecując im więcej niż Polska mogła kiedykolwiek oferować.
Większy ruch ukraiński jest niebezpieczny, bo konsoliduje całą grupę, ale wtedy też łatwiej się dogadać w zasadniczych kwestiach. Za pewne ustępstwa ze strony polskiej, Ukraińcy mogli zagwarantować spokój wewnętrzny oraz współpracę przy budowaniu państwa i zwalczaniu radykalnych ruchów narodowych i komunistycznych agentów. Wiadomo, że takie coś może istnieć tylko w warunkach żelaznego pokoju, bo przy pierwszym lepszym potknięciu się Polski, lub nie daj Boże jej likwidacji, Ukraińcy będą pierwszą grupą, która ogłosi niepodległość w granicach ZURL i Wołyń.
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
OK - ale w takim razie nie powinieneś stawiać zarzutu "niezrozumienia ruchu syjonistycznego", tylko przeciwny: działania de facto na rzecz tego ruchu. Owe - w istocie niegroźne - "wybryki" tylko ruchowi syjonistycznemu pomagały. Wydaje się, że nie bez wiedzy i przynajmniej milczącej aprobaty sporej części sanacji. Dla której - chociażby - pozbycie się żydowskich lekarzy czy prawników stwarzało pustą przestrzeń do awansu dla własnych dzieci. Nie zapominajmy, że i sanacja to w dużej mierze ruch zarazem "modernizacyjny", jak i "oparty na przyspieszonym awansie społecznym". Że legionistów (włącznie z tymi z "III Brygady"...), a nie "aktywu partyjnego", to przecież pewnych podobieństw do systemu przyniesionego później na bagnetach Armii Czerwonej nie unieważnia...
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
Z Michałem Piegzikiem jakoś mnie ostatnio nie po drodze.
W kwestii rusińskiej;
QUOTE Budowanie tożsamości opartej na obywatelstwie i lojalności wobec państwa, które gnoi w wielu sferach za bycie nie-Polakiem i niekatolikiem. Inny "cudowny" pomysł to dzielenie ludności rusińskiej na wiele grup (w celu skuteczniejszej polonizacji i osłabienia ruchu ukraińskiego), a z drugiej strony urzędowe wrzucanie wszystkich trudności związanych z ludnością rusińską do wora pod tytułem "sprawa ukraińska". Pomysłu dzielenia to nie trzeba było mieć.
Przecież byli prawosławni i grekokatolicy.
Sekowanie Rusinów w Polskim Wojsku nie było większe niż wobec innych narodowości.
Jednak taki Paweł Szandruk dorobił się za sanacji stopnia pułkownika.
To był górny pułap dla obcych narodowości, opowiadających się niejednoznacznie wobec Polski.
Było w Polskim Wojsku coś takiego jak oficerowie kontraktowi.
Wyżej ceniono kompetencje, niż propolski patriotyzm.
Ale to nie wynalazek sanacji.
W armiach ZSRR i Rzeszy takie coś było nie do zaakceptowania.
Jak Sowieci i Niemcy popadali w tarapaty, to dopiero zaczynali szanować obce narodowości.
W Polsce tuż przedwojennej, nie było problemem tworzenie Legionu Czesko-Słowackiego.
Tutaj widzę + dla Sanacji.
W kwestii żydowskiej;
W Bolkowie koło Andrychowa, zorganizowano zimą 1939 roku obóz szkoleniowy dla radykalnych Żydów.
Więcej tutaj - http://www.historycy.org/index.php?showtopic=92728
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
QUOTE(poldas372 @ 25/03/2017, 1:59) W armiach ZSRR i Rzeszy takie coś było nie do zaakceptowania.
Jak Sowieci i Niemcy popadali w tarapaty, to dopiero zaczynali szanować obce narodowości.
W Polsce tuż przedwojennej, nie było problemem tworzenie Legionu Czesko-Słowackiego.
Tutaj widzę + dla Sanacji.
Problem oczywiście był, i to całkiem poważny. Zaś zdanie o jego "braku" dość dziwnie wygląda w świetle dwóch poprzednich. Bo jak widać całkowicie wbrew postawionej tezie II RP wyjątku tu nie stanowiła - i obce narodowości (niektóre) skłonna była w wojsku "szanować" dopiero mając móż na gardle. 
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
QUOTE(poldas372 @ 25/03/2017, 0:59) W Polsce tuż przedwojennej, nie było problemem tworzenie Legionu Czesko-Słowackiego.
Formalnie miały to być dwa osobne legiony: Legion Czeski i Legion Słowacki.
http://www.dws-xip.pl/wojna/walka/dekret.pdf
http://www.dws-xip.pl/wojna/walka/odezwa.pdf
Natomiast de facto tymczasowo, cytuję fragment z w/w odezwy Naczelnego Wodza:
"Ze względów wojskowych tworzyć one będą na razie jednolitą formację wojskową".
Ten post był edytowany przez obodrzyta: 25/03/2017, 7:42
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
Wielki błąd sanacji to niszczenie w Polsce rozwoju motoryzacji.
Porównajmy z Czechosłowacją rok 1929: Polska 29.423 samochody, Czechosłowacja 60.000 samochodów czyli dwukrotnie mniej. Rok 1936: Polska 24.821 samochody, Czechosłowacja 112.000 samochodów czyli ponad czterokrotnie mniej.
Największe błędy sanacji ograniczające rozwój motoryzacji w Polsce
1. W roku 1928 nowa nowoczesna prywatna fabryka samochodów ciężarowych Ursus rozpoczyna produkcję ma możliwości produkować rocznie 750 ciężarówek na 1 zmianę. Niestety do końca roku 1931 wyprodukowano tylko 884 egzemplarze, z czego tylko 375 trafiło do instytucji państwowych w tym wojska. Fabryka zbankrutowała ze względu na zbyt niskie zmówienia z instytucji państwowych.
2. Bardzo wysokie koszty paliwa zmniejszały popyt indywidualny i firm. Nie opłacało się jeździć samochodem ze względu na duży koszt w stosunku do transportu konnego. W ten sposób również ograniczano rozwój przemysłu naftowego.
3. Bardzo wysokie podatki przy zakupie i użytkowaniu samochodu np. podatek od przewozów osób i towarów samochodami był dużo wyższy od przewozu osób i towarów transportem konnym.
4. Wprowadzenie z dniem 1.1.1931 r. zaporowych ceł na importowane samochody zakończyło automatycznie import oraz opłacalność montowni aut w Polsce. W ten sposób również ograniczano rozwój innych gałęzi przemysłu ponieważ np. Francja w zamian zmniejszyła limity na import towarów z Polski.
5. 21 września 1932 roku sanacja podpisuje skrajnie niekorzystną umowę z Fiatem w której Polacy mają zaprzestać własnych konstrukcji samochodów oraz ustanowiło monopol Fiata na produkcję samochodów w Polsce.
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
Ad.1 - Rozbudowane na kredyt zakłady URSUS miały to w zamiarze, aby głównym odbiorcą był klient państwowy.
Jak go traktowano?
Rozpoczęcie produkcji, a przynajmniej montażu, ciężarówek zakontraktowano na 1926 rok.
Nową fabrykę oddano do użytku dwa lata później.
W czerwcu 1928 roku uroczyście przekazano pierwsze 50 sztuk ciężarówek.
Była feta z obecnością prez. Mościckiego i min. Kwiatkowskiego.
Planowano do końca tego roku przekazać państwowemu odbiorcy 300 sztuk ciężarówek.
Tego planu nie zrealizowano.
Ponadto.
Wcześniej zorganizowano konkurs terenowy dla ciężarówek, które mogła by produkować ta nowa fabryka ursusa.
Z testów wynikało, że wygrały je produkty francuskiej firmy De Dion-Bouton.
Mimo tego, zarząd Ursusa wybrał do produkcji gorsze ciężarówki włoskie firmy SPA.
Władza sanacyjna, mimo tej niesforności dostawcy, przyjęła kolejne ciężarówki.
Poczekano aż URSUS zderzy się z wymogiem wolnego rynku.
Wyszło na to, że z produkcją ciężarówek i ciągników, po konkurencyjnych cenach, ta firma sobie nie radzi.
Podobnie było z firmą lotniczą Plage Laśkiewicz z Lublina.
Ad.2 - Litr benzyny w sprzedaży detalicznej (1936 rok) to ok. 70 groszy.
Z tego podatek spożywczy (VAT?) wynosił 11 groszy, a podatek drogowy 8 groszy.
Podatek obrotowy był niski - 2 do 4 groszy.
Reszta to koszty wydobycia i dystrybucji.
Ad.3 - Tu rozchodzi się o podatki od prywatnych taksówek towarowych, oraz osobowych.
Jak ktoś chce zarabiać pojazdem, to winien dodatkowo płacić.
Chyba że robi to nieoficjalnie.
Ad.4 - Tu się rozchodzi o wprowadzenie funduszu drogowego.
Czyli te 8 groszy od litra, czy też kilograma benzyny o liczbie oktanowej ok. 70.
Ad.5 - Co było "skrajnie niekorzystne" w tym, że Polacy zaczęli się uczyć budować samochody?
To już były polskie Fiaty i komponent obcego wkładu stopniowo w nich malał.
Za PRL-u uczono się tego samego od nowa.
To, co wyżej napisałem, jawi się jako obrona sanacji.
No dobra. Inna władza by to inaczej rozegrała?
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
Zapomniał kolega o najważniejszym i właśnie zabójczym podatku.
40 zł rocznie od 100 kg osobówki, 60 zł od ciężarówki i 50 zł rocznie za motocykl.
To on zabił motoryzację.
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
Który kolega zapomniał?
Tego dotyczy punkt trzeci.
Za każde 100 kilogramów auta osobowego płacono 15 zł. podatku rocznie.
Co do reszty to nie wiem.
Szukam przedwojennych ustaw podatkowych w tym zakresie.
Może ktoś pomóc?
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
Ad. 1 Ursus został zbudowany przy wsparciu Ministerstwa Spraw Wojskowych (można powiedzieć, że na zlecenie MSWojsk.). Wojsko potrzebowało dużo ciężarówek bo planowało motoryzację wojska i dlatego miało być główny odbiorcą ciężarówek. Po maju 1926r. wojsko zakupowało mało samochodów (kupowało konie) więc Ursus musiał zbankrutować bo była to fabryka zbudowana na kredyt. Moim zdaniem upadek Ursusa do wina sanacji w 100%
Ad. 2 Cena benzyny 68 gr. zestawienie opublikowane w Kurierze Porannym z 25 czerwca 1936 roku.
26gr - koszt wydobycia i zysk rafinerii
8,8gr - Podatek na Fundusz Drogowy
11,2gr - podatek spożywczy.
2gr - podatek obrotowy.
7,1gr - fracht z Drohobycza do Warszawy
2,9gr - opłata miejska za pompę uliczną
4 gr - obsługa pompy
6gr - pozostałe koszty
Przy podpisywaniu umowy na budowę fabryki Ursus obiecano spółce, że podatki na paliwo zostaną obniżone. Jeżeli chce się rozwijać motoryzację i jednocześnie dbać o rozwój gospodarczy należało obniżyć cenę podatków od paliw co zwiększałoby jej zużycie. Jednocześnie zwiększałoby produkcję paliw więc zwiększało zatrudnienie w rafineriach i uzyskiwane z tego tytułu podatki.
Ad. 3 Przy podpisywaniu umowy na budowę fabryki Ursus obiecano spółce, że będą ulgi na zakup samochodów oraz nastąpi obniżenie podatków za użytkowanie samochodów. Niestety były wysokie podatki od przewozów osobowych i towarowych co dodatkowo zniechęcało ludzi do zakupów samochodów więc obniżało wzrost gospodarczy i rozwój motoryzacji. 3.02.1931 r. olbrzymi Podatek na Fundusz Drogowy Lex Neugebauer
Ad. 4 Wysokie cła na import samochodowych są celowe aby chronić produkcję w kraju. Niestety w owym czasie nie było fabryk w Polsce więc należało wspierać istniejące montownie, które i tak wiele części produkowało w Polsce i przyczyniało się do rozwoju gospodarczego. W momencie zmniejszenia popytu na zakup samochodów ze względu na kryzys cła powinny być obniżone, aby nie zamykać montowni i nie zwiększać bezrobocia.
Ad. 5. Umowa z Fiatem z 21 września 1932 roku na budowę fabryki skrajnie niekorzystna spowodowała wstrzymanie prac nad wersjami rozwojowymi polskiego samochodu CWS i wstrzymaniem produkcji. Fiat miał praktycznie wyłączność na import i produkcje samochodów. Dopiero w 1935r. minister Julian Piasecki pozbawił spółkę „Polski FIAT” wyłączności w produkcji i sprzedaży samochodów. Rząd postanowił udzielić koncesji na montowanie i produkcję samochodów również innym firmom, poza firmą FIAT.
|
| |
|
|
1 Użytkowników czyta ten temat (1 Gości i 0 Anonimowych użytkowników)
0 Zarejestrowanych:
Śledź ten temat
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym temacie dodano odpowiedź, a ty nie jesteś online na forum.
Subskrybuj to forum
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym forum tworzony jest nowy temat, a ty nie jesteś online na forum.
Ściągnij / Wydrukuj ten temat
Pobierz ten temat w innym formacie lub zobacz wersję 'do druku'.
|
|
|
|
|
historycy.org > Historia Polski > OKRES MIĘDZYWOJENNY, II RZECZPOSPOLITA > Sanacja do śmierci Piłsudskiego 1926-1935
23/03/2017, 9:50
