|
|
PT-91 Twardy vs T-90 i pochodne T-72, MILITARIA
|
|
|
|
Temat wydaje się być interesujący. Żeby nie off-topować, postanowiłem go założyć, aby zainteresowani wypowiedzieli się w zaletach i wadach konstrukcji wywodzących się z legendarnego już T-72. Szczególnie interesujące może być porównanie Pt-91M (Malaj) z najnowszymi wersjami rosyjskiego T-90. Jak te wozy wypadłyby w ewentualnej konfrontacji? W jakim kierunku poszły modernizacje czeskie, słowackie, chorwackie (Degman) i inne? Jakie ciekawe rozwiązania zastosowano i które z nich warto by zaadoptować do naszego Twardego? Zapraszam do dyskusji. PZDR.
|
|
|
|
|
|
|
|
Witam!
.
Jeśli mowa o T - 90 to polecam nTW 2/2003 i 3/2003 .
QUOTE([url=http://www.militarium.net) militarium.net/[/url]Pojazdy jugosłowiańskie: M-84, M-84A Jugosłowiańskie T-72 otrzymały całkowicie odmienny SKO, nazwany SUV-M84 opracowany przez firmę Zrak z Sarajewa oraz Rudi Cajevec z Banja Luki. W nowym SKO w miejsce radzieckiego celownika działonowego Jugosłowianie zamontowali własny, stabilizowany w obu płaszczyznach DNNS-2. Celownik posiada pasywny wzmacniacz światła szczątkowego II generacji i zintegrowany dalmierz laserowy produkcji słoweńskiej firmy Iskra z Lubljany. W odróżnieniu od najnowszych ówcześnie radzieckich T-72, M-84 ma umieszczony nad lufą czujnik meteorologiczny rejestrujący takie parametry jak prędkość wiatru, ciśnienie powietrza czy jego temperaturę i przekazujący je automatycznie do SKO. Dowódca otrzymał przyrząd obserwacyjny DNKS- 2 a kierowca PPV-3. Z racji tego, że przyrządy M-84 pracują w systemie pasywnym, zbędny okazał się montaż tak charakterystycznego dla T-72 reflektora typu Luna. M-84 posiadają także inny system stabilizacji, składa się on z trzech żyrotachometrów. Jugosłowiański M - 84, widać charakterystyczne czujniki meteo.W 1988 roku produkowano M-84A. Otrzymała ona 130 milimetrową wkładkę ceramiczną w przednim pancerzu wieży. SKO otrzymał wzmacniacz światła III generacji. Zamontowano detektory układu ostrzegania przed opromieniowaniem wiązką laserową typu LIRD-3(To można by zaadaptować do PT - 91. zbudowano ich 500 dla Jugosławii i 190 dla odbiorców zagranicznych. Chorwacja:Degman, TMP - 72 Degman jest to modernizacja M - 84. Posiada nieznacznie zmodernizowany stabilizator, oznaczony jako 2E28MM. Komfort pracy kierowcy poprawiono poprzez instalację panelu RPV-2000 wyposażonego w ciekłokrystaliczne wyświetlacze. Co ciekawe, prawdopodobnie czołg dalej napędzany jest tym samym silnikiem co M-84A, czyli W-46TK. Tak skonfigurowany pojazd czeka na poważniejszego nabywcę, gdyż jak dotąd armia chorwacka zamówiła prawdopodobnie 10 Degmanów. Szacowana cena za pojedynczy pojazd w 2003 roku określana była na 2,1 mln Euro. W 2006 roku ujawniono prowadzenie prac nad modernizacją czołgów T-72 (M-84) oznaczoną jako TMP-72. Jego główne założenia modernizacyjne opierają się o program Degman, jednak postanowiono pozostawić w czołgu odlewaną wieże, obłożoną oczywiście pancerzem reaktywnym. Chorwacki Degman Czeskie: T-72M4Cz: Z okresu Czechosłowacji dysponowano pancerzem reaktywnym Dyna-72, który miał stać jednym z istotniejszych elementów modernizacji. Pierwsze, na razie studialne prace (czołg T-72M2 Vetra) prócz dodatkowego opancerzenia zawierać miały poprawienie możliwości identyfikacji (min. 3000 metrów ) i zwalczania (min. 2000 metrów ) celów w każdych warunkach atmosferycznych, skrócenie czasu niezbędnego do oddania pierwszego strzału a także zwiększenie prawdopodobieństwa rażenia pierwszym pociskiem (także wprowadzenie nowej amunicji APFSDS). Zakładany wzrost masy wozu do około 45,5 tony zamierzano zniwelować poprzez wprowadzenie zmodernizowanego silnika (dwie turbosprężarki) V-46T. T-72M4Cz otrzymał włoski SKO włoski TURMS-T w jego skład wchodzą:dzienno-nocny monokularowy celownik działonowego zintegrowany z dalmierzem laserowym, dzienno-nocny przyrząd obserwacyjny Attila na stanowisku dowódcy wozu, cyfrowy przelicznik balistyczny, system pomiarowy ugięcia lufy, czujniki: położenia wieży, kąta podniesienia armaty, meteorologiczny oraz temperatury ładunków prochowych. T-72M4Cz otrzymał również czeski system nawigacyjny NBV-97 (z GPS), system ochrony przed bronią masowego rażenia REDA oraz przeciwpożarowy Deugra. Choć uzbrojenie główne pozostało bez zmian, nadal stanowi je wariant Rapiry, to jednak zmiany w wieży spowodowały zmniejszenie jednostki ognia amunicji armatniej do 37 sztuk. Czesi zresztą wprowadzili do użytku własną (zakład 05 Explosia), podkalibrową amunicję klasy APFSDS-T z rdzeniem wolframowym o nazwie własnej 125/EpSv-97.Pancerną ochronę stanowi pancerz reaktywny Dyna-72, okalający swymi kostkami przód kadłuba, boki kadłuba, przód, boki i częściowo strop wieży. Dzięki Dynie, szczególnemu wzmocnieniu uległa ochrona przed pociskami kumulacyjnymi, poprawiona w stosunku do T-72M1 od 2 (boki wieży) do prawie 5 (strop wieży) razy. Poprawie uległa także osłona przeciw pociskom podkalibrowym, generalnie współczynnik poprawy oscyluje w granicach 1,2-1,4. Czołg pokryto specjalnymi farbami ograniczającymi emisję cieplną. silnik wysokoprężny Perkins Condor CV-12-1000TCA zapewniający maksymalną moc 1000 KM przy 2300 obr/min i pojemności 26,1 litra sześciennego. 4-suwowy silnik o bezpośrednim wtrysku paliwa zbudowany został w układzie V, otrzymał 12 cylindrów i 2 turbosprężarki dające stopień sprężenia 14,5. Jego remont główny następuje po 14000 godzinach pracy. Silnik połączony został z elektromechanicznym układem przeniesienia napędu Allison XTG411-6 z automatyczną skrzynią biegów o czterech przełożeniach do przodu i dwóch do tyłu. Układ przeniesienia mocy charakteryzuje się niewielkimi wymiarami (długość 1403mm, wysokość 606mm) i masą 1084 kg . Napęd dysponuje elektronicznym układem sterowania i diagnostyki. Silnik i układ przeniesienia mocy w warunkach polowych wymieniany jest w czasie około 60 minut. Montaż, zespolonego przez Izraelczyków z firmy Nimda napędu pozwolił na poprawę dynamiki pojazdu, prędkość 32 km/h osiągana jest po około 10 sekundach od ruszenia. Pojazd zyskał także na manewrowości w terenie (10- 15 km/h ) dzięki modyfikacjom w podwoziu. Czołg T-72M4Cz,Słowackie: Moderna Na zasadniczy pancerz T-72M1 zamontowano modułowe opancerzenie reaktywne typu Dyna-72 składające się z pięciu różnych rodzajów kostek o masie od 2,1 do prawie 9 kilogramów okalających przód i strop wieży, przód i boki kadłuba. Z racji zastosowania różnych rodzajów kostek, różne jest także wzmocnienie opancerzenia zasadniczego. I tak, elementy z przodu wieży i kadłuba posiadały blisko dwukrotnie większą odporność na pociski (zapewne chodzi o kinetyczne), boki kadłuba wzmocnione zostały o około 20% (pancerz reaktywny pod fartuchami bocznymi). To co było istną "rewolucją" w T-72M2 to jego uzbrojenie pomocnicze składające się ze specjalnego kompleksu dwóch stabilizowanych działek Oerlikon KAA kalibru 20mm montowanych pojedynczo z obu boków wieży. Przewidziany dla nich łączny zapas amunicji to 400 sztuk. Działka miały umożliwić prowadzenie ognia w pełnym zakresie płaszczyzny poziomej (poprzez obrót wieży) oraz od -4 do + 35 stopni w płaszczyźnie poziomej. Podobnie jak w przypadku karabinów maszynowych zakładano, że ich użyciem zajmie się dowódca czołgu za pomocą swojego celownika. Działka miały być odpowiedzią na zagrożenie jakie wnoszą na współczesne pole walki śmigłowce uzbrojone w przeciwpancerne pociski kierowane. Tak naprawdę skuteczność zastosowanego rozwiązania jest mocno dyskusyjna, wszak skuteczny zasięg rażenia 20mm amunicji oscyluje w granicach 2000 metrów a wśród lotniczych, ciężkich ppk zasięg skutecznego rażenia z reguły nie jest mniejszy niż 4000 metrów . "Mózgiem" zmian w wozach rodziny T-72 najczęściej są jednak innowacje w szeroko pojętej elektronice. Ponownie "na warsztat" wzięto belgijski SKO Lyra. Początkowo pojazd jeździł tylko z makietą systemu, w rzeczywistości składającego się z panoramicznego celownika dowódcy V-580, termowizyjnego celownika działonowego Vega (zachowano TPD-K1 z dalmierzem), komputera balistycznego i żyroskopu DA8041 połączonego za pomocą modułu TMS (Turret Menagement System) ze stabilizatorem. V-580 (produkcji francuskiej firmy SFIM) to przyrząd obrotowy (360 stopni), z lustrem ruchomym w płaszczyźnie pionowej (-35 do + 55 stopni), stabilizowany w obu płaszczyznach, pracujący w dwóch zakresach: szerokokątnym o polu obserwacji 16 stopni (powiększenie 3,2x) i wąskim o 5 stopniowym polu (10,5x). Opcjonalny, nocny wzmacniacz światła szczątkowego zapewnia 4,4x powiększenie. Przyrząd działonowego, Vega, to termowizyjny celownik TIS pracujący w zakresie 10 mikrometrów zapewniający szerokie (10x15 stopni) pole obserwacji i wąskie (3x5 stopni) pole celowania. W warunkach dziennych możliwe powiększenie to 8x (TPD-K1), w nocy (lub trudnych warunkach) 1,8x lub 5,5x. Widok z termowizora pokazywany jest na specjalnym monitorze (512x790) i w wariancie Vega Plus także na monitorze dowódcy. Moderna otrzymała czujniki ostrzegające przed opromieniowaniem wiązką laserową LIRD-3. Kolejną "bolączką" pojazdów rodziny T-72 jest ich manewrowość. O ile z różnych, konstrukcyjnych powodów nie uda się w pełnym i zalecanym stopniu poprawić ich dynamiki, o tyle każda modernizacja związana jest ze wzrostem masy pojazdy, konstruktorzy dbają więc by nie uległa choć ona pogorszeniu. W T-72M2 zamontowano polski, dwunastocylindrowy silnik S-12U o mocy 838 KM , zmodyfikowano również układ przeniesienia mocy i dodano układ diagnostyki napędu DSM-16. Średnie zużycie paliwa silnika S-12U oscyluje w granicach 100-120kg/h. Poprawę przeciwminowego bezpieczeństwa załogi poprawiono poprzez wzmocnienie dna czy podwieszenie siedziska kierowcy do stropu. Czołg otrzymał oczywiście zmodyfikowane gąsienice z nakładkami gumowymi. ModernaRumuniae: TR-125 To co wyróżnia pojazd to dodana siódma para kół nośnych pozwalająca na wydłużenie o blisko metr kadłuba i montaż silnika o mocy 650 kW (wzorowany na amerykańskim Teledyne AVDS). Czołg doposażono w polskie czujniki ostrzegające przed opromieniowaniem typu Bobrawa (znane z T-55AM Merida). Na wieży zainstalowano wkm starego typu, bo DSzK i odmiennie od radzieckiego pierwowzoru rozmieścili i ukształtowali pojemniki na wyposażenie pomocnicze. Masa TR-125 to 48,5 tony. Jedyny zbudowany egzemplarz zachowano z tego co wiem w muzeum, jednak fotografie rumuńskiej modernizacji są nieliczne i trudno dostępne (ja w sieci znalazłem bodajże trzy, tego samego autora). Jedna z trzech fotografii TR - 125, ta wydaje sie jedyną fotografią czołgu a nie makiet tak jak pozostałe..Bibliografia: * T. Szulc, Moderna kontra Twardy, nTW 3/1995; * T. Szulc, Modernizacje T-72, Przegląd cz.I, nTW 4/1998; * M. Gyurosi, Nowości białoruskiego przemysłu obronnego, nTW 8/2002; * A. Kiński, T-72M4Cz- wreszcie na prostej, nTW 6/2003; * T. Szulc, Bałkańskie wersje T-72, nTW 8/2004;
pozdro Oskar
|
|
|
|
|
|
|
|
Noo, pięknie, pięknie. Parę wniosków: Spodobał się mi Degman ze względu na nową wieżę. W podobnym kierunku szedł polski projekt "Goryl". Jednak później zrezygnowali z tej wieży. Czyli odstąpili również od przejścia na armatę RH-120. Modernizacje jugosłowiańskie, a raczej serbskie też są zaawansowane. 150 wozów sprzedanych za granicę to spory sukces. Padła propozycja zastosowania w Twardym czujnika opromieniowania laserem. Jednak taki system Twardy posiada i to od wczesnych wersji. Po wykryciu opromieniowania, sygnalizuje to załodze i automatycznie wystrzeliwuje aerozolowe ładunki dymne celem zamaskowania wozu. Modernizacja słowacka była ślepą uliczką. Oerlikony na wieży to zbędny balast. W artykule z nTW 3/1995 porównano Modernę i Twardego. Uznano, że lepszy jest ten drugi. Atutem naszego wozu w wersji M jest właśnie napęd i układ jego przeniesienia. Silnik S-1000 daje 1000KM mocy, co jest wartością wystarczającą dla masy ok. 46 ton. Do tego przekładnia hydrauliczna zblokowana z motorem w szybkowymienny powerpak. To są główne atuty Pt-91M. pzdr.
|
|
|
|
|
|
|
|
Witam!
Przyznam się szczerze, że chciał bym aby nasz PT - 91 wyglądał jak Degman, ale to jeśli mowa o wyglądzie zewnętrznym .
PT - 94 był i jest utopią, której nigdy nie uda sie nam zrealizować. Lepszym pomyłem była by "leopardyzacja Twardego" ale nie wiem czy przypadkiem wieża z L2 nie jest za duża na ten kadłub.
QUOTE Padła propozycja zastosowania w Twardym czujnika opromieniowania laserem. Jednak taki system Twardy posiada i to od wczesnych wersji. Po wykryciu opromieniowania, sygnalizuje to załodze i automatycznie wystrzeliwuje aerozolowe ładunki dymne celem zamaskowania wozu.
Miałem na myśli zaadaptowanie do PT - 91 systemu LIRD-3. Kilka razy spotkałem się z informacjami, że ma lepsze parametry od naszego systemu.
QUOTE Czyli odstąpili również od przejścia na armatę RH-120.
Tak ale opracowali nowy pocisk do 2A46, który nie ustępuje pod względem takt. - tech. pociskom rosyjskim.
Amunicja armatnia stosowana w czołgach rodziny T-72: Pociski podkalibrowe:
pocisk r.opracowania penetrator BM-9 1962 stal BM-12 1968 stal z wolframem BM-15 1968 stal z wolframem BM-17 1970 stal BM-22 1976 wolfram BM-26 1983 wolfram BM-29 1985 zubożony uran BM-32 1984 zubożony uran BM-42 1986 zubożony uran BM-42M 1997 wolfram BM-44 2004 wolfram
Pociski kumulacyjne:
BK-7: przebijalność 420mm, BK-10: przebijalność 440mm, BK-16: przebijalność ok. 500mm, BK-17: przebijalność ok. 550mm, BK-21B (z wkładką uranową): przebijalność 520mm, BK- 25: przebijalność 650mm, BK-27 (trzy eksplodujące kolejno ładunki kumulacyjne): przebijalność ok.800mm (ok.680mm za pancerzem typu ERA), BK-29 Stosowane pociski odłamkowo - burzące to OF-22 i OF-36. Czołgi T-72 od wersji B mogły używać przeciwpancernych pocisków kierowanych 9M119 Świr kompleksu 9K120.
Bibliografia: *I. Witkowski, Czołgi świata, wyd. WIS, 1992, *A. Kiński, Czołg T-72 cz.I, nTW 2/1996, *A Kiński, Czołg T-72 cz.II, nTW 3/1996, *T. Szulc, Radzieckie ppk cz.II, nTW 9/1996, *T. Begier, D. Użycki, Polskie czołgi T-72- co dalej?, nTW 4/1998, *T Szulc, Modernizacje T-72 cz.I, nTW 4/1998, *K. Chodkiewicz, Polskie czołgi-my wiemy co dalej!, nTW 8/1999, *A. Kinski, Optoelektroniczna modernizacja przyrządów obserwacyjnych i celowniczych czołgu T-72, nTW 1/2001, *Kijewski, Armata gładkolufowa 2A46 kalibru 125mm, PWL 4/2004, *WZT-3- niedoceniony eksportowy hit z Łabęd, nTW 7/2004,
pozdro Oskar
|
|
|
|
|
|
|
Mi - 24
|
|
|
Nowicjusz |
|
|
|
Grupa: Użytkownik |
|
Postów: 3 |
|
Nr użytkownika: 45.299 |
|
|
|
xxx |
|
Stopień akademicki: xxx |
|
|
|
|
A pocisk BK 19?
Bardzo ładny post (#2). Ale zabrakło jeszcze modernizacji Izraelskiej.
|
|
|
|
|
|
|
|
Witam!
Dzięki. Ale jak żyję w życiu nie słyszałem o pociskach BK - 19 oraz o tym aby Izrael modernizował, ba by posiadał T - 72....
pozdro Oskar
|
|
|
|
|
|
|
|
Posiadać może - zdobyczne. Inne znane mi modernizacje to:Indie T-72 Ajeya, Irak T-72 Asad Babyl I wreszcie Ukraina z T-72AG, T-72MP i T-72-120 z armatą RH. T-72AG zbudowano przy uzyciu elementów czołgu T-80, lecz nie bardzo kojarzę co to za elementy. pzdr.
|
|
|
|
|
|
|
|
Witam!
Z tego co kojarzę to tymi elementami były: układ przeniesienia napędu, system obserwacyjny, czy więcej to nie wiem, ale poszukam w ukraińskich publikacjach nt.
pozdro
|
|
|
|
|
|
|
|
QUOTE(oskar(zet) @ 20/07/2008, 10:57) Witam! Dzięki. Ale jak żyję w życiu nie słyszałem o pociskach BK - 17 oraz o tym aby Izrael modernizował, ba by posiadał T - 72.... pozdro Oskar Oskar! dwa posty wczesniej, sam wymieniłes pocisk BK-17, jako pocisk dla 125-tki jak mnie pamięc nie myli, to pociski o takiej sygnaturze były produkowane dla armat 100-milimetrowych Izrael zdobył kilkanaście, może ciut wiecej, T-72 na Syryjczykach, podczas walk w Libanie, na początku lat 80-tych. Takie trofeum stoi koło "Leo"1 w Yad la-Shiryon Museum w Izraelu! Izrael nie modernizował T-72 (nawet tych zdobycznych), ale była propozycja, aby isrealskie firmy przymierzały sie do modyfikacji rumuńskich MBT TR-125. Chyba z uwagi na niemożność produkcji w Rumunii tychże czołgów, zrezygnowano z tego projektu. Tak de facto, to wszystkich wersji T-72 jest chyba ze 100
To może ja dorzucę modyfikacje indyjskie. Były tylko dwie, prawie trzy... 1. Ajeya MK1 to indyjska wersja licencyjna T-72M, i nazwali go Ajeya MK1. Hindusi wyprodukowali go ok 900 sztuk. W 1993 r. zmodernizowali je do standartu "Ajeya" MK2, czyli T-72M1. Ogółem Indie posiadały ok 1500 sztuk T-72M/Ajeya MK1 2. Ajeya MK2 to indyjska modyfikacja do standartu T-72M1. Przeprowadzono ją na początku lat 90-tych, i polegała ona na zainstalowaniu nowego SKO-1T rodem z Polski. Zainstalowano także system DRAWA-T oraz system przeciwpożarowy, oba także z Polski. Ponadto nowy system nawigacji (najprawdopodobniej izraelskiej f-my Tamam), nowy system ostrzegania o podswietleniu laserem (produkcji miejscowej), nowe systemy łączności (licencja Marconi) i ulepszone systemy obrony przed bronią ABC (produkcja i konstrukcja indyjska). Ponadto planowane jest zainstalowanie w tych czołgach polskich silników S-1000 o mocy 1000 KM. Dalsza modyfikacja otrzymała nazwę CI AJEYA i zakłada zainstalowanie jeszcze nowocześniejszych systemów celowniczych (laserowych) i ostrzegania. 3. czołg EX będący konwersją T-72M1/Ajeya MK2 z hinduskim czołgiem Arjun. Ten ostatni boryka się ze sporymi problemami, więc Hindusi z CVRDE i DRDO opracowali czołg "EX"... polega ona na konwersji kadłuba T-72M1 (jak kto woli Ajeya MK2) z wieżą Arjun. Jak narazie opracowano tylko kilka prototypów, i poddawane one są testom. Nawet wymyslono dla niego nazwę... "Kama"
ps. Oskar ma hinduskiego T-90 jako logosa/avatarka
|
|
|
|
|
|
|
|
Witam!
CODE Oskar! dwa posty wczesniej, sam wymieniłes pocisk BK-17, jako pocisk dla 125-tki confused1.gif jak mnie pamięc nie myli, to pociski o takiej sygnaturze były produkowane dla armat 100-milimetrowych
Mój błąd, miałem napisać <BK - 19>, jako, że ustosunkowałem się po posta Mi - 24, w którym to wymienił właśnie BK - 19.
CODE jak mnie pamięc nie myli, to pociski o takiej sygnaturze były produkowane dla armat 100-milimetrowych
A sprawdź
CODE Tak de facto, to wszystkich wersji T-72 jest chyba ze 100
Kiedyś próbowałem zliczyć, wyszło mi jakieś 29 ale jest ich zdecydowanie więcej.
CODE ps. Oskar ma hinduskiego T-90 jako logosa/avatarka
z 122 pcz.
pozdro Oskar
|
|
|
|
|
|
|
|
QUOTE Tak ale opracowali nowy pocisk do 2A46, który nie ustępuje pod względem takt. - tech. pociskom rosyjskim. To jest pocisk rozdzielnego ładowania prawda?bo wszystkie typy amunicji do 2A46 ładowane są oddzielnie o ile mi wiadomo. Dlatego pociski takie mogą spokojnie przewyższać rosyjskie, są silniejsze niemal o połowę.
QUOTE PT - 94 był i jest utopią, której nigdy nie uda sie nam zrealizować Masz jakieś zdjęcia tej ,,utopii":)?
|
|
|
|
|
|
|
|
kiedy czytalem o tym projekcie, a było to lata temu, to często powtarzano, że będzie on podobny do C-1 "Ariete"... no i tak go przedtsawiono
Załączona/e miniatura/y
|
|
|
|
|
|
|
|
Hej
QUOTE(IperyT @ 6/08/2008, 17:22) To jest pocisk rozdzielnego ładowania prawda?bo wszystkie typy amunicji do 2A46 ładowane są oddzielnie o ile mi wiadomo. Dlatego pociski takie mogą spokojnie przewyższać rosyjskie, są silniejsze niemal o połowę.
Oczywiście, inaczej wręcz się nie da. Ale to raczej utrudnia wprowadzanie jakichś modyfikacji. Z uwagi na konstrukcję automatu ładującego maksymalna długość naboju jest dosyć ściśle określona. A w naboju w rodzaju tego do Rh 120 zawsze można zachachmęcić trochę wydłużyć penetrator o pare cm czy coś.
|
|
|
|
|
|
|
|
QUOTE Ale to raczej utrudnia wprowadzanie jakichś modyfikacji Prawda
QUOTE Przyznam się szczerze, że chciał bym aby nasz PT - 91 wyglądał jak Degman, ale to jeśli mowa o wyglądzie zewnętrznym smile.gif .
PT - 94 był i jest utopią, której nigdy nie uda sie nam zrealizować. Lepszym pomyłem była by "leopardyzacja Twardego" ale nie wiem czy przypadkiem wieża z L2 nie jest za duża na ten kadłub. Szczytem(u Nas) rozwoju to już chyba PT91 Ex. Ewentualna wymiana wieży w PT z racji nieopłacalności chyba nie ma prawa bytu.
|
|
|
|
|
|
|
|
Witam! Ma ktoś może dane na temat PT-94 czy "Wilczura" (o tym tylko słyszałem, może to miał być "zleopardyzowany" Twardziel?).
|
|
|
|
1 Użytkowników czyta ten temat (1 Gości i 0 Anonimowych użytkowników)
0 Zarejestrowanych:
Śledź ten temat
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym temacie dodano odpowiedź, a ty nie jesteś online na forum.
Subskrybuj to forum
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym forum tworzony jest nowy temat, a ty nie jesteś online na forum.
Ściągnij / Wydrukuj ten temat
Pobierz ten temat w innym formacie lub zobacz wersję 'do druku'.
|
|
|
|