dlaczego nikt z jego otoczenia nie pomógł mu się wydostać spod jego wierzchowca?

Do napisania tego postu zainspirował mnie fragment zeszytu historycznego Rzeczpospolitej "Ludwik II Jagiellończyk pod Mohaczem 29 sierpnia 1526 r.", wydanego w serii "Batalie i wodzowie wszech czasów" 5 lipca 2008 r. Autorem całego zeszytu, jak i owego fragmentu, jest Rafał Jaworski. Cytuję:
Podobnie jak w przypadku Władysława Warneńczyka, innego Jagiellona na na węgierskim tronie, który zginął podczas bitwy, nie znamy okoliczności śmierci króla Ludwika. Dla zmylenia wroga króla przebrano w zwykłą zbroję, nienoszącą królewskich symboli. Nie wiemy, czy rzeczywiście brał udział w walce - według jednych przekazów brał udział w ataku na sułtana, według innych - bardzo szybko wyprowadzono go z pola bitwy. W każdym razie, uciekając po przegranej w stronę Budy, król i jego świta musieli pokonać potok Csele. Zmęczony koń Ludwika nie był jednak w stanie sforsować stromego i grząskiego brzegu. Zwierzę osunęło się do wody, grzebiąc pod sobą króla. Jeśli [ta] historia jest prawdziwa, rodzi się proste pytanie - dlaczego nikt z jego otoczenia nie pomógł mu się wydostać spod jego wierzchowca? Sprawę komplikują również okoliczności znalezienia ciała króla. Znaleziono je po kilku miesiącach nagie, pochowane obok strumienia, w płytkiej mogile. Co ważniejsze, nad uchem króla znaleziono ranę. Może więc miało miejsce królobójstwo? Ludwik rzeczywiście miał wielu wrogów, którym mogło zależeć na jego śmierci, by wymienić tylko Zapolyów i Habsburgów.
Co sądzicie o takiej wersji wydarzeń? A może znacie, drodzy Forumowicze, jakieś inne źródła/wzmianki potwierdzające tę hipotezę?

być może dla tego, że wszyscy wiali na potęgę?

dlaczego nikt z jego otoczenia nie pomógł mu się wydostać spod jego wierzchowca?