Zamiast zadumy, dyskusji, milczenia nad śmiercią człowieka obserwujemy regularny amok. Papierowi na codzień dziennikarze, z pięciozerowymi pensjami, ze łzami w oczach prowadzą wielogodzinne relacje, prześcigając się w górnolotnych sformułowaniach.

A przecież to był człowiek z krwi i kości. Człowiek który popełniał błędy, ponosił porażki, dokonywał dobrych i złych wyborów.

Z którego poglądami nie zgadza się większość ludzi i w Polsce i na świecie.

Tymczasem już za życia zrobiono z Niego w naszym kraju ikonę, laurkę pod którą każdy może się podpisać, a to co się dzieje po Jego śmierci to już przekracza poziom dobrego smaku.

Niezależnie od tego czy istotnie Jan Paweł II "największym Polakiem był" wszystkich, którzy mogli mieć na ten temat inne zdanie pozbawiono prawa głosu i wyboru.

Dlatego chciałem w tym miejscu powiedzieć głośno, ŻE NIE PODOBA MI SIĘ TO. Nie godzę się na takie spłaszczenie rzeczywistości. Nie utożsamiam się z tymi wszystkimi sztandarami, rotami i zbiorowymi lamentami. Jako osoba która zawsze stawała w obronie słabszych i niedopuszczanych do głosu czuję się tym osobiście urażony.

Dlaczego nie można uczcić śmierci człowieka w spokoju i rzeczowo podyskutować o jego dokonaniach, przedstawiając różne punkty widzenia? Od kiedy świat jest czarno-biały?

Chętnie usłyszę jakichś wierzących ludzi również krytycznie wypowiadających się na ten temat. Bo zaczynam się poważnie zastanawiać w jakim kraju żyję.

Odszedł Wielki Człowiek. Jeden z największych, jakich znała polska historia. Mało kto może się z Nim równać pod względem dokonań. Jeszcze mniej pod względem siły charakteru.
Proponuję zawiesić tu na kilka dni polemiki, dyskusje i argumentacje i aż do pogrzebu przekształcić ten wątek po prostu w księgę kondolencyjną. Jesli nie przez wzgląd na pamięć Zmarłego, to choć przez szacunek wobec majestatu śmierci, wobec której wszyscy jesteśmy równi.

Chciałbym zaproponować rzeczową dyskusję nad dorobkiem Jana Pawła II

1. Nawiązanie dialogu z Judaizmem i Islamem (był pierwszym papieżem który odwiedził synagogę).

1. Wzmocnienie konserwatywnego podejścia do kwestii aborcji, eutanazji, środków antykoncepcyjnych, homoseksualizmu, badań genetycznych, celibatu księży i kapłaństwa kobiet.

2. Wzrost wpływów Kongregacji do Spraw Nauki Wiary, usuwającej z szeregu Kościoła księży-odstępców (np. Hansa Kunga).

3. Chronienie kapłanów oskarżonych o pedofilię, zwłaszcza w USA, co nadszarpnęło zaufanie do Kościoła.

4. Beatyfikowanie Piusa XII, papieża o sympatiach nazistowskich.