Pierwsza polska encyklopedia z dziedziny bronioznawstwa, zawierająca zagadnienia dotyczące dawnej broni i uzbrojenia ochronnego. Ujmuje ona w hasłach wiedzę mieszczącą się w następujących dziedzinach:

- broń biała (sieczna, drzewcowa, obuchowa),

- broń miotająca (ręczna i strzelecka),

- broń „artyleryjska”:
1. barobalistyczna (starożytne i średniowieczne machiny miotające działające zgodnie z zasadą wykorzystania siły odśrodkowej),
2. neurobalistyczna (starożytne i średniowieczne machiny miotające działające zgodnie z zasadą wykorzystania sprężystości materiału stosowanego do budowy urządzeń miotających i energii nagromadzonej w cięciwach),

- broń artyleryjska prochowa,

- broń strzelecka prochowa (długa i krótka),

- uzbrojenie ochronne (ludzkie i zwierzęce),

- broń i uzbrojenie kombinowane, bastardowe, pamiątkowe, dekoracyjne i symboliczne.

Szczególny nacisk autor położył na historię polskiej wojskowości, kultury i narodowej tradycji.