W powieści pokazani są jako patrioci, których związek z ONR-em jest właściwie przypadkowy. Przyjmują do oddziałów każdego, nawet Żyda, byleby kochał Polskę i nienawidził komuny. Są odważni, szlachetni i nigdy żadną zbrodnią się nie splamili. Chłopi ich kochają i z radością zaopatrują w żywność. Dziewczyny chętnie im się oddają. A zabijani przez nich Żydzi są zawsze komunistami.

spółpracę NSZ z Niemcami charakteryzują takie fakty: 1. W Kluczewsku (pow. Włoszczowa) doszło do spotkania Żbika z dowódcą Schupo, przy czym obaj przybyli z oddziałami, które pozostały w odpowiedniej odległości, a dowódcy odbyli rozmowę, w wyniku której posterunki żandarmerii i policji granatowej otrzymały zalecenia, aby przepuszczać żołnierzy NSZ, nie aresztować ich, ułatwiać transport; za cenę walki z komunistami i bandytami oddziałom NSZ wolno dokonywać rekwizycji w majątkach polskich. 2. W Chrząstkowie, pow. Włoszczowa, odbył się zjazd ziemian, na którym był Kreislandwirt. W czasie zjazdu grupa „Żbika” z bronią weszła na sale obrad. Że w jednym i drugim wypadku doszło do rozmów „Żbika” z Niemcami świadczyły wypowiedzi jego ludzi, którzy chełpili się, że z żandarmami są w dobrej komitywie – mogą swobodnie likwidować PPR, bandytów i różnych ludowcowych działaczy.(...) 4. 5.IV i 10.V na terenie pow. stopnickiego gdzie wówczas przebywał „Żbik” ze swoim oddziałem doszło do parokrotnych spotkań „Żbika” oraz miejscowych działaczy NSZ z żandarmerią. I tak żandarmi leutnant Bereziczek z Chrobrza oraz Fischer z Buska dojeżdżali w tych dniach do lasu, w którym kwaterował „Żbik”, gdzie odbywały się dłuższe rozmowy. Podkowa i Halny z kom. obw. NSZ pow. stopnickiego przeprowadzili rozmowy w dn. 10.V w Stopnicy (jedna w restauracji, druga w mieszkaniu prywatnym hurtownika tytoniowego) z dowódcą żandarmerii.

„Żbik” będąc na tutejszym terenie kontaktował się z Niemcami, o czym informowała ob. „Sosna” – Herta Luhermann, Niemka, kochanka szefa GSP. 11 maja Żbik ze swoim zastępcą przyjechali bryczką do GSP. W tym dniu przyjechał szef GSP z dystryktu Radom. Żbik odbył w GSP dłuższą konferencje. 13.V byli na przyjęciu w GSP por. Gustaw, zastępca Żbika i Jerzy z tej samej grupy. Na przyjęciu tym Herta Luhermann była obecna. O całości rozmów nie chciała mówić, ale oświadczyła, ze grupa Żbika i GSP doszły do całkowitego porozumienia. Żbikowcy dostali za pośrednictwem GSP ze starostwa Bezugschein na 300 par podeszew i amunicje. Przyjęcie i rozmowy były prowadzone w atmosferze bardzo serdecznej, nawet tańczyli. Gustaw i Jerzy zaprosili Hertę i GSP na przyjęcie w leśniczówce Grabki.

Postawa ONR nadal negatywna w stosunku do Rządu, Delegatury i wszelkich czynników politycznych w kraju. Grupy lotne NSZ demonstracyjnie przesuwają się z terenu jednego powiatu do drugiego. Zwłaszcza widoczna działalność grupy „Żbika”, która w ciągu maja buszowała w powiecie jędrzejowskim, pińczowskim, obecnie znajduje się w stopnickim. Kontakty NSZ z żandarmerią nie ustają. Wydaje się, ze inicjatorem jest raczej „Żbik”(...). Zresztą zarówno ONR jak i NSZ na każdym kroku akcentuje swoje antybolszewickie nastawienie – realnych wyrazów tej postawy brak, chyba, ze na rachunek działalności politycznej zaliczyć należy wymordowanie 20 biednych chłopów we wsi Łysowody, gm. Ćmielów, pow. opatowski.

W ostatnich dniach marca br. doszło do mojej wiadomości, że na terenie podległego mi okręgu członkowie – kierownicy org ONR, będącej dotychczas jedyną org w opozycji do Sil Zbrojnych w Kraju i Komendanta Głównego, nie uznającą rozkazu Naczelnego Wodza gen. Sikorskiego nakazującego scalenie całego wysiłku zbrojnego w kraju i podporządkowanie go Kdantowi Głównemu Sil Zbrojnych w Kraju (rozk nr 74 oraz oświadczenie Delegata Rządu RP w „Biuletynie Informacyjnym” pt. „Warcholstwo”), wykorzystując warunki pracy konspiracyjnej, posuwają się do niegodnego sposobu szantażowania naszych żołnierzy (członków org PZP)grożąc im dekonspiracją i anonimowym doniesieniem do władz niemieckich, o ile nie przejdą do szeregów tzw. Narodowych Sil Zbrojnych (ONR).
Znane są mi niektóre rozkazy kierowników (komendantów) tworzonych oddziałów ONR, które w sposób nie przebierający w metodach i środkach niegodnych żołnierza, operując kłamstwem i kalumnią, rzucają na Komendanta Głównego i całą org PZP potoki obelżywych słów. W kilku przypadkach powoływano się na mnie jako komendanta okręgu PZP, podając mój pseudonim, ze z mego rozkazu oddziały PZP mają przejść pod ich dowództwo.
To niegodne żołnierza postępowanie oraz brak poczucia dyscypliny żołnierskiej i narodowej u jednostek kierowniczych ONR zmusza mnie do napiętnowania ich postępowania. Dziś nie czas na warcholstwo i politykowanie, ale czas stawać w jednym szeregu do walki z okupantem, a szeregi te to Polskie Siły Zbrojne w Kraju pod jednym dowództwem wyznaczonym przez Naczelnego Wodza, gen. Sikorskiego.
Wobec powyższego polecam wszystkim oficerom i szeregowym będącym w komendach, sztabach i oddziałach PZP podległego mi okręgu, zwrócenie bacznej uwagi na postępowanie członków org ONR (tzw. Narodowe Siły Zbrojne) i meldowanie o każdym zaszłym wypadku szantażu, wzgl proponowanie przejścia do szeregów tworzących się oddziałów ONR.

Ona nie napisała książki, ona zbeletryzowała Zub-Zdanowicza i Kołacińskiego ze wszystkimi upiększeniami i niedopowiedzeniami - gdzie stoi, że Kołaciński był agentem Gestapo? Nigdzie, bo w Między... tego nie ma  /z powodów oczywistych/. A że babka o opisywanych rzeczach nie ma zielonego pojęcia, to potem wychodzi to, co wychodzi.
Choć pod względem formalnym nie ma się do czego przyczepić - czyta się dobrze.