Czy średniowieczny człowiek dbał o naturę

Trudno uznać regale łowieckie za formę ochrony zwierząt

Przy czym "ochrona środowiska" mogła się zacząć na dobrą skalę kiedy człowiek miał przede wszystkim realne możliwości ją niszczyć. I robił to.

Zaczęło się ze ściekami i garbarniami, zabiciem ostatniego tura, a potem już "z górki".

Człowiek żyjący w Mrokach Średniowiecza mógł co najwyżej wykarczować sporo lasu, podczas gdy naturalny pożar czy wichura mogła las zniszczyć nawet bardziej.

Zaczęło się ze ściekami i garbarniami, zabiciem ostatniego tura, a potem już "z górki".

Wszystkie gatunki wpływają na środowisko, robił to również człowiek od początku swojego istnienia.

Podtrzymujesz mit współczesnych pseudo-ekologów, że jakiś gatunek - w tym człowiek - może nie mieć wpływu na środowisko. To jest bzdura. Wszystkie gatunki wpływają na środowisko, robił to również człowiek od początku swojego istnienia. O tym uczy rzeczywista nauka o nazwie "ekologia".

Z tymi turami to nie tak do końca. Łowy na tury były ograniczane prawni i nigdy nie miały masowego charakteru. Nie nadmierne łowy były przyczyną, a odebranie turom ich siedlisk.

To oczywiste, ale przez większość swojego istnienia nie miał możliwości spowodować kwaśnych deszczów, wykarczować 20 km kwadratowych lasu w rok, zalać całą zatokę ropą naftową itp.

Prędzej otaczająca przyroda mogła zniszczyć/kompletnie zmienić daną populację ludzką niż na odwrót.

Ale obecnie też nie łowy powodują wyginięcie gatunków

a niemal kompletna eksterminacja wielorybów spowodowana właśnie przez rabunkową gospodarke łowiecką?

zabiciem ostatniego tura,

Oglądając współczesne filmy o tematyce średniowiecznej, czy nawet obrazy (zwykle powstałe grubo po średniowieczu) można nieraz odnieść wrażenie, iż pośród brutalnej rzeczywistości średniowieczny człek jednak żył sobie na łonie natury, otoczony wspaniałymi lasami, zwierzętami, pięknymi widokami – innymi słowy, niemal jak w raju na ziemi. Wiele w tym wszystkim nostalgii oraz romantycznych ‘powrotów’ do zaginionej przeszłości, których korzenie można doszukać się w ‘ubocznych’ skutkach rewolucji przemysłowej, która – zdaniem wielu - tak brutalnie naruszyła porządek rzeczy. Takie przedstawiania średniowiecza było i wciąż wydaje się być ucieczką producentów filmowych oraz artystów od głośnego, juz nieboskiego świata, w kierunku bardziej wyidealizowanej przestrzeni intelektualnej. W gruncie rzeczy, można tutaj mówić o pewnym swoistym eskapizmie artystycznym, który zaistniał na wskutek marzycielskich poszukiwań utraconej rzeczywistości, w której dominowała sielankowość średniowiecza oraz świat przepełniony zjawiskami nadprzyrodzonymi. Czy jednak relacje pomiędzy człowiekiem średniowiecza a otaczającym go światem wyglądały aż tak sielankowo? Czy średniowieczny człowiek dbał o naturę, czy jest to może mit propagowany przez współczesne filmy, które jednak przedstawiają znacznie ‘ulepszony’ obraz tamtego świata?
Pozdr.

Człowiek w średniowieczu był częściom swojego środowiska wypalał lasy potem przez kilka lat uprawiał ziemie po wyjałowieni las wracał na swoje miejsce i cykl się powtarzał.

Nie robiliśmy nic czego wcześniej nie robiły wilki i bobry.