.I teraz najlepsze. Po pobycie w Oświęcimiu wysłali go do jakiegoś obozu w Niemczech. Opowiadał, że SSmani mówili, że skoro tyle przeżył to się już nad nim nie będą znęcać. I teraz jak wygladało wyzwolenie obozu. Pewnego ranaka obudzili się a tu nic, żadnego apelu, na wieżach brak strażników, przez bramę obozu idzie dwóch amerykańskich żołnierzy (potem podobno okazało się że ci żołnierze byli pochodzenia polskiego). Amerykanie podeszli do baraków SS i zaczęli krzyczeć żeby SSmani wychodzili, wybiegło kilkunastu. Żołnierze kazali im stanąć pod ścianą z rękami za głową, załadowali karabiny i trach serią po wszystkich. Więźniowie podchodzili do trupów i butami razbijali im głowy.

Świetne określenie: I teraz najlepsze. Tak Ci sie to podobało? Mnie jakoś nie zachwyciło.
Rostrzeliwanie SSmanów przez żołnierzy amerykanskich było na porządku dziennym. Zemsta więźniów wydaje sie uzasadniona i słuszna ale nie pod wzgledem moralnym tylko nie wiem dlaczego to jest takie fajne.
Też czytalem kilka pamiętników byłych wieźniów obozów. Niestety nie pamiętam nazwiska ale jeden z nich z gestapowskiego wiezienia w Częstochowie załapał się do Auschwitz a potem do jescze kilku innych obozów w Rzeszy. Nie wiem czy by sie zgodził z określeniem że tylko głód był cieżki. Raz dostał kilkadziesiąt razy deską w pośladki. W Niemczech wykańczała go praca ponad siły a potem podpalenie obozu i cieżkie poparzenia... Zemsta na SSmanach.
Wszystko wstrząsające i odrażające.

4.I teraz najlepsze. Po pobycie w Oświęcimiu wysłali go do jakiegoś obozu w Niemczech. Opowiadał że SSmani mówili że skoro tyle przeżył to się już nad nim nie będą znęcać.[DRUGA MYŚL] I teraz jak wygladało wyzwolenie obozu. Pewnego ranaka obudzili się a tu nic, żadnego apelu na wieżach brak strażników, przez bramę obozu idzie dwóch amerykańskich żołnierzy (potem podobno okazało się że ci żołnierze byli pochodzenia polskiego). Amerykanie podeszli do baraków SS i zaczęli krzyczeć żeby SSmani wychodzili, wybiegło kilkunastu. Żołnierze kazali im stanąć pod ścianą z rękami za głową, załadowali karabiny i trach serią po wszystkich. Więźniowie podchodzili do trupów i butami razbijali im głowy.

Polecam książke S.Grzesiuka "pięć lat kacetu"; autor opisuje swój pobyt w obozach; jest jeszcze wiele ciekawych pozycji, jednak proponuje zacząć od tego.