jako, że antysemityzm jest zaliczany do rasizmu to można powiedzieć, że rasizm panował w systemie sowieckim. Bynajmniej nie jest on tylko związany z osobistymi uprzedzeniami Stalina. Antysemityzm był integralną częścią systemu.

W ideologii komunistycznej podział na klasy (wg tej ideologii godny ubolewania i błędny) mial zródlo tylko i wyłącznie w stosunkach społecznych, a nie w genetyce.

Carska Rosja, choć zamieszkana przez największą na świecie mniejszość żydowską była wówczas najbardziej antysemickim krajem globu, a zapisy antyżydowskie figurowały w jej oficjalnym ustawodawstwie. Żydom wyznaczono tzw. strefę osiedleńczą obejmującą tereny

Żydzi-rewolucjoniści odnosili się bardzo krytycznie do tradycyjnych ortodoksyjnych Żydów oraz do Żydów-kapitalistów – Lew Trocki wspomina o konflikcie ze swym religijnym ojcem, a ojciec komunizmu Karol Marks pisząc o Żydach posługiwał się językiem pasującym bardziej do „Mein Kampf” niż prac osoby o żydowskim pochodzeniu.

W 1907 roku Stalin wziął udział w V Kongresie Partii Bolszewickiej w Londynie i w następujących słowach opisał następnie przebieg jej obrad dla rewolucyjnej gazety „Bakijski Robotnik”: „Mienszewicy to wyłącznie żydowska partia a bolszewicy rosyjska (...) powstał niezły pomysł – my bolszewicy powinniśmy zorganizować w partii pogrom.”

W okresie walki o władzę w ZSRR po śmierci Lenina Stalin nigdy oficjalnie nie posługiwał się hasłami antysemickimi, choć wielu jego rywali, jak Lew Trocki, Lew Kamieniew, Grigorij Zinowiew czy Karol Radek miało żydowskie pochodzenie. Dla co bystrzejszych obserwatorów nie było jednak tajemnicą, że środowiska skupione wokół Trockiego oraz tzw. lewicowe skrzydło Partii (Kamieniew, Zinowiew i inni), z którymi walczył Stalin, w ogromnej większości składają się z Żydów. Stalin lansując teorię budowy socjalizmu w jednym kraju i odchodząc od internacjonalizmu automatycznie i na pewno świadomie odchodził również od idei zawsze najbliższych bolszewikom żydowskiego pochodzenia.

w 1926 roku, gdy grupa lewicowych opozycjonistów pod przywództwem Iwara Smiłgi i Jewgienija Prieobrażeńskiego zorganizowała w Moskwie wiec przeciwko Stalinowi. GPU przeprowadziło wówczas kontrmanifestację, której uczestnicy zaatakowali wiecujących wykrzykując przy tym hasła „Bić Żydów opozycjonistów!”.

Stalin ostentacyjnie odwołał 3 maja 1939 roku Maksima Litwinowa z urzędu Ludowego Komisarza ds. Zagranicznych powołując na to stanowisko swego wiernego sługę Wiaczesława Mołotowa. Litwinow był nie tylko orędownikiem ścisłej współpracy ZSRR z demokracjami zachodnimi, był również z pochodzenia Żydem (naprawdę nazywał się Max Wałłach). Czyniło go to oczach Stalina poważną przeszkodą w relacjach z Niemcami.