Sposoby jakimi chciał zdobyć władzę źle o nim świadczą z drugiej zaś strony myślę że z okrojonej przez niego Rzeczpospolitej mógłby zrobić "coś". Niektórym krajom amputacja służyła np. Hiszpania.

W charakterze Leszczyńskiego za dużo było sprzeczności. Jego chwiejny charakter i uległość nie pozwoliły mu z konsekwencją kontynuować polityki jaką sobie by zamierzył.

Skoro tak, to hańbiące było również przyjęcie korony przez Stanisława Poniatowskiego.
Moim zdaniem to nie hańba, tylko połączenie żądzy władzy - typowo ludzkiej cechy uznawanej za wadę - z chęcią ratowania tego, co się dało. Leszczyński nie był bezdusznym, płatnym agentem ani zaprzedanym Szwecji sługą obcego państwa gotowym mordować i zniewalać własny naród, jak to było w przypadku wielu innych zdrajców (jak np. Kossakowski). Nie był gotów czynić każdej podłości, byle uzyskać z tego jakąś korzyść. Miał swoje zasady.

Witam,
Poruszam ten temat choć ostatni post był dodany kilka miesięcy temu. Swego czasu interesowałem się Stanisławem Leszczyńskim. Dokładnie czytając jego niejedną biografię nie można nie przyznać, że chcąc być królem trafił na naprawdę trudny czas w historii Polski. Pamiętajmy, że do korony naszej pchały się różne osoby. Od Sobieskich (których zgubiło brak jedności), po Sasów. Już nie wspominam sztuczek, ktore wymyślał Karol XII.Sam Stanisław Leszczyński trochę blado wypadał przy tych ludziach. No jasne był synem magnata, majątek ogromny w Wielkopolsce (Leszno) mariaż życiowy  bo przecież nie byle jaki (z Kasią Opalińską   . No ale w tym wszystkim w tej całej polityce Polski wydaje się być bezradny.

Mnie osobiście najbardziej denerwują w tym wszystkim Francuzi. Pamiętacie może takie wydarzenie jak oblężenie Stanisława Leszczyńskiego w Gdańsku? Pomoc francuska nie dosyć, że się spóźniała to na dodatek doszło do pewnych incydentów. Najpierw Lamotte i jego tchórzostwo i próba ucieczki a potem mord na Hrabim Plelee (nie wiem czy dobrze napisałem  ) dokonanym przez jego własnych żołnierzy. Już nie wspomnę jak francuzi wymyślali, że nia mają gdzie wylądować i nie mają prowiantu (totalna bzdura).
Gdańsk, który był oblegany przez m.in 8151 saksończyków praktycznie nie miał szans.  Chwała, ze byli też sojusznicy , którzy umieli pomoc.Pomogł Casteja (od Szwedów) wraz ze swym odziałem a potem przy ucieczce Stasia, pomógł Monti-ambasador Francji, który stawał za tym,żeby udzielać wsparcia Leszczyńskiemu.
oczywiście rozumiem-umiesz liczyć licz na siebie ale moim zdaniem gdyby ta pomoc była bardziej dostatnia to Gdańsk może by nie upadł a S.L byłby nadal królem.

Trudny temat trzeba przyznać.

pozdrawiam wszystkich z tego tematu

Nie było w tym czasie potęgi która byłaby w stanie osadzić na tronie polskim kogoś na kogo nie zgadzaliby się zaborcy a w szczególności Rosja.

Zgadzam się z Tobą, natomiast warto nadmienić, że Francja była za daleko, aby skutecznie dopilnować działania w Rzeczpospolitej. Również ważną rzeczą jest to, że My zawsze byliśmy traktowani jako II a nawet III front. Podobnie traktowali Szwedów i Turków...