|
|
Książę Witold
|
|
|
perle87
|
|
|
Nowicjusz |
|
|
|
Grupa: Użytkownik |
|
Postów: 2 |
|
Nr użytkownika: 55.347 |
|
|
|
katarzyna chachaj |
|
Zawód: student |
|
|
|
|
Witam wszystkich HISTORYKÓW i MIŁOŚNIKÓW,
Mam zapytanie. Gromadzę bibliografię dotyczącą tematu "Wielki Książę Witold w świetle Jana Długosza". Niestety jest ona uboga. Czy może ktoś z Was mógłby podrzucić mi kilka pozycji literackich z tego tematu? Byłabym wdzięczna ... za rok mam obronę.
pozdrawiam i z góry dziękuję
~perle.
|
|
|
|
|
|
|
|
Podstawowe pytanie na początek. Do czego już dotarłaś? Bibliografia, wbrew pozorom, nie będzie taka uboga. Jest całkiem sporo opracowań.
|
|
|
|
|
|
|
|
"Lietuvos istorija iki 1795 metu" Z.Kiaupa, J.Kiaupiene, A.Kuncevicius wyd. polskie WN PWN 2008 "Historia Litwy. Od czasów najdawniejszych do 1795 roku".
|
|
|
|
|
|
|
perle87
|
|
|
Nowicjusz |
|
|
|
Grupa: Użytkownik |
|
Postów: 2 |
|
Nr użytkownika: 55.347 |
|
|
|
katarzyna chachaj |
|
Zawód: student |
|
|
|
|
Błaszczyk G., Burza koronacyjna. Polska – Litwa 1429 – 1430, Poznań 1998 Błaszczyk G., Dzieje stosunków polsko – litewskich; tom 2 od Krewa do Lublina, Poznań 2007 Długosz J., Polska Jana Długosza, Warszawa 1984 Długosz J., Roczniki czyli kroniki sławnego Królestwa Polskiego, Warszawa 1981 Duchiewicz W., Witold wielki książę litewski, Jarosław 1932 Duczmal M., Jagiellonowie, Górski K., Bitwa pod Grunwaldem (dnia 15-go lipca 1410), Warszawa 1888 Grodecki R., Dzieje Polski średniowiecznej, t.2, od 1333 do 1506, Kraków 1995 Halecki O., Dzieje unii jagiellońskiej, t.1, Kraków 1919 Kochanowski J.K., Witold wielki książę litewski, Lwów 1900 Kolankowski L., Dzieje Wielkiego Księstwa za Jagiellonów, t. 1, Warszawa 1930 Kopczewski J.S., Siuchniński M., Grunwald. 550 lat chwały, Warszawa 1960 Kosman M., Wielki Książę Witold, Warszawa 1967 Kraszewski J.I., Wizerunki książąt i królów polskich, Warszawa 1888 Kronika Bychowca Kronika Janka z Czarnkowa Kronika Wiganda z Marburga Kuczyński S.M., Wielka Wojna z Zakonem Krzyżackim w latach 1409 – 1411, Warszawa 1960 Kutrzeba S., Historia ustroju Polski w zarysie, t. 1, Korona, Kraków 1931 Kutrzeba S., Przywilej jedlneński z r. 1430 i nadanie prawa polskiego na Rusi, Kraków 1911 Krzyżaniakowa J., Kancelaria królewska Władysława Jagiełły, Studium z dziejów kultury politycznej Polski w XV wieku, cz.1, Poznań 1972 Krzyżaniakowa J., Ochmański J., Władysław II Jagiełło, Wrocław 1992 Lewicki A., Codex epistolaris saeculi decimi quinti, t.2, Kraków 1891 Lewicki A., Kiedy Witold został księciem Litwy, 1894 Lewicki A., Powstanie Świdrygiełły. Ustęp z dziejów unii Litwy z Koroną, Kraków 1892 Łowmiański H., Witold wielki książę litewski, Poznań 1997 Manteuffel T., Historia powszechna – średniowiecze, Warszawa 1995 Mierzwa W., Grunwald pole bitwy, Warszawa 1989 Mitkowski J., Lewicki A., Polski Słownik Biograficzny, t.18, Warszawa 1972 Nikodem J., Charakter rządów Skirgiełły i Witolda na Litwie w latach 1392 – 1394, Poznań 2005 Nikodem J., Spory o koronację wielkiego księcia Litwy Witolda w latach 1429 – 1430. cz.2:próba rekonstrukcji wydarzeń, t.7, Poznań 1997 Ochmański J., Historia Litwy, Wrocław 1967 Prochaska A., Dzieje Witolda – Wielkiego Księcia Litwy, Kraków 2008 Prochaska A., Król Władysław Jagiełło, t.2, Kraków 1908 Serwański M., Dobosz J., Słownik władców Europy średniowiecznej, Poznań 2002 Silnicki T., Prawo elekcji królów w dobie Jagiellońskiej, Lwów 1913 Tęgowski J., Pierwsze pokolenia Giedyminowiczów, Poznań – Warszawa 1999 Zientara B., Historia powszechna średniowiecza, Warszawa 1996 Żdan M., Stosunki litewsko – tatarskie za czasów Witolda wielkiego księcia Litwy, Wilno 1930
|
|
|
|
|
|
|
|
F. Koneczny, Jagiełło i Witold, Część pierwsza: podczas Unii Krewskiej (1382–1392), Lwów 1893 F. Koneczny, Polityka Zakonu niemieckiego w latach 1389 i 1390, Kraków 1889 (Odbitka z Rozpraw i Sprawozdań Wydziału Historyczno–Filozoficznego Akademii Umiejętności, T. 24) F. Koneczny, Polityka Zakonu niemieckiego w latach 1389 i 1390, Kraków 1889 (Odbitka z Rozpraw i Sprawozdań Wydziału Historyczno-Filozoficznego Akademii Umiejętnosci, T. 24) A. Liedtke, Nieznany list W. Księcia Litewskiego Witolda do Jana biskupa włocławskiego z 1417, „Kwartalnik Historyczny”, R. 46, 1932, s. 148–149 A. Prochaska, Nieznany akt homagialny Witolda, „Kwartalnik Historyczny”, R. 9, 1895, s. 233–238 J. Purc, Itinerarium Witolda wielkiego księcia Litwy (17 lutego 1370 roku – 27 października 1430 roku), Zeszyty Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, Historia, zesz. 11, 1971, s. 71–109 W. Semkowicz, Nieznane nadania Witolda dla osób prywatnych, „Ateneum Wileńskie”, R. 7, z. 3–4, 1930, s. 845–857 W. Semkowicz, Sfragistyka Witolda, „Wiadomości Archeologczno–Numizmatyczne”, T. 13, 1931, s. 65–86 S. Szybkowski, Dokument wielkiego księcia litewskiego Witolda Kiejstutowicza dla Stanisława Milewskiego z 23 XII 1429, w: Książęta, urzędnicy, złoczyńcy, pod red. B. Śliwińskiego, Gdańsk 1999 (Gdańskie Studia z Dziejów Średniowiecza, Nr 9), s. 291–301. T. Wasilewski, Prawosławne imiona Jagiełły i Witolda, „Analecta Cracoviensia”, 19, 1987, s. 105–116
Codex epistolaris Vitoldi magni ducis Lithuaniae 1376–1430, ed. A. Prochaska, Cracoviae 1882 Codex epistolaris saeculi decimi quinti, T. 1, ed. A. Sokołowski, J. Szujski, T. 3. ed. A. Lewicki, Cracoviae 1879–1894 Liber cancellariae Stanislai Ciolek, T. 1, ed. J. Caro, Wien 1871 Origo regis Jagyelo et Wytholdi ducum Lithuanie,w: PSRL, T. 35, Moskva 1980, s. 115–117 Vitoldiana. Codex privilegiorum Vitoldi ducis Lithuaniae 1386–1430, ed. J. Ochmański, Poznań 1986
|
|
|
|
|
|
|
|
Dlaczego w litewskiej historiografi Witold nazywany jest Wielkim? Z polskich władców tego przydomku doczekał jedynie ostatni Piast i to za zasługi, których zwykle się nie docenia. A co takiego zrobił Witold?
|
|
|
|
|
|
|
|
A jak oceniacie zdolności militarne Witolda, nad Worsklą doznał sporej klęski od Tatarów, a jak radził sobie w innych bitwach?
Ten post był edytowany przez Hieronim Lubomirski: 5/11/2010, 12:07
|
|
|
|
|
|
|
|
QUOTE Dlaczego w litewskiej historiografi Witold nazywany jest Wielkim? Z polskich władców tego przydomku doczekał jedynie ostatni Piast i to za zasługi, których zwykle się nie docenia. A co takiego zrobił Witold?
Już współczesni Witolda zaczęli nazywać go Wielkim, i wlasnie tedy zaczął rozwinąć się jego kult, który szczególnie zwiększył się w XVI wieku. Ważne jest także i wyjątkowe okoliczności historyczne, których udało się jemu przezwyciężyć. Jak również, zwykle po wielkim władcę zarządza słabsze..
Witold jest najważniejszym władcą Litwy wszech czasów. Jego zarządzanie i jego era charakteryzuje się istotnymi zmianami w prawie wszystkich zakresach.
Razem z Jagiełłą chrzesćił Litwe, zwyciężył w bitwie pod Grunwaldem i ostatecznie wyeliminował zagrożenie dla Litwy ze strony Zakonu po ponad 200-letniej wojnie. Odzyskał raz i na zawsze Żmudź.
Tworzył podstawy samorządzania w miastach Litwy, wprowadził kulture pisma w wewnętrznym życiu panstwa, tworzył i wprowadzał litewskie symboli heraldyczne.
Wrażenie robi i fakt, że w czasach Witolda Litwa osiągnęła maksymalne granice swego obszaru i stała się państwem "od morza do morza".
Jego postac ważna jest i dla niektórych mniejszości narodowych na Litwie - z jego imieniem związany jest początek historii litewskich Żydów, Karaimów i Tatarów.
Witold został Hegemonem na rozległym obszarze Europy Wschodniej, ale w polityce pozostał Litwinem, ponieważ w państwie nadawał priorytet do katolików Litwinów.
Przy Witoldzie, został wzmocniony status Litwy (1413 Horodło) w unii z Polską, odrzucono roszczenia Polski jako siuzerena (do płacenia podatków z ziem Litwy).
Z Witoldem Litwa zyskała uznanie i na szczeblu europejskim.
Witold Wielki w 1422 został wybrany na króla Czech w zebraniu w Kutna Hora, ale nie był koronowany, bo nie przybył do ceremonii.
itp.
Załączona/e miniatura/y
|
|
|
|
|
|
|
|
Witold, co moze najwazniejsze, zreformowal, unowoczesnil WKL,wzmocnil status Litwy w unii z Polską i t.d.
|
|
|
|
|
|
|
|
QUOTE(Albertus Galstold @ 6/11/2010, 16:45) Już współczesni Witolda zaczęli nazywać go Wielkim, i wlasnie tedy zaczął rozwinąć się jego kult, który szczególnie zwiększył się w XVI wieku.
Można rozwinąć te myśli? Jakieś źródła? Nie znam tego zupełnie.
QUOTE Wrażenie robi i fakt, że w czasach Witolda Litwa osiągnęła maksymalne granice swego obszaru i stała się państwem "od morza do morza".
Znaczną część tego terenu Witold przejął z przekazaniu od Jagiełły, no powiedzmy, że w spadku po Olgierdzie i Kiejstucie. Sam przyłączył tylko Smoleńsk (dzięki temu miał kto wojować pod Grunwaldem ze strony litewskiej) i bezludne Dzikie Pola.
Klęska nad Workslą (http://www.historycy.org/index.php?showtopic=56636), gdzie poległo tyle znacznych osobistości WKL, a sam Witold zdążył ucieć. Dynastii nie założył, umawiał się z Krzyżakami, handlował Żmudzią, zdradzał.
|
|
|
|
|
|
|
|
Kogo zdradzal? On byl politykiem, umawial się z Krzyzakami, z Polakami, z cesarzem niemieckim, grunt, ze Zmudz na zawsze przylączyl. Worskla, nie mozna zawsze wygrywac.
|
|
|
|
|
|
|
|
QUOTE Kogo zdradzal? Litwę?
QUOTE Worskla, nie mozna zawsze wygrywac. A ile i jakie bitwy wygrał?
Jagiełło był wybitniejszym władcą, dzięki niemu Litwa z barbarzyńskiego państwa, stała się jedną z chrześcijańskich potęg.
|
|
|
|
|
|
|
|
Poniekąd rozmawiamy o tym, czy należy mu się przydomek "Wielki". Na razie tak nie formułowałem pytania, bo chciałem dowiedzieć się co zrobił, za co jest tak oceniany. Chciałbym poznać te źródła sprzed XiX wieku, które nazywają Witolda Wielkim. No bo jeśli tak było, to w zasadzie dlaczego polskie źródła tak go nie określają? Przecież do Witolda mamy dużo sympatii, choć to efekt trochę na zasadzie polityki historycznej Sienkiewicza. Szczegóły są mniej korzystne. Np. taki Żeromski pisał (o podobnej postawie):
"Kto na ziemię ojczystą, chociażby grzeszną i złą, wroga odwiecznego naprowadził, zdeptał ją, splądrował, spalił, złupił rękoma cudzoziemskiego żołdactwa, ten się wyzuł z ojczyzny. Nie może ona być dla niego już nigdy domem, ni miejscem spoczynku. Na ziemi polskiej nie ma dla tych ludzi już ani tyle miejsca, ile zajmą stopy człowieka, ani tyle, ile zajmie mogiła. "
XX wiek to trochę inne realia niż początek XV w., ale jednak. Klęski można odnieść, ale tytułu "Wielki" za to się nie dostaje. Pozostaje uczestnictwo w Bitwie pod Grunwaldem. Efekty cywilizacyjne itd. to wg mnie skutek tych wszystkich unii dokonywanych przez Jagiełłę i dalej. A poza tym co dała ta ogromność Wielkiego Księstwa? Gdyby nie Jagiełło i Polska to obecnie pewnie nikt by już nie mówił po litewsku. Z jednej dtrony kompletne zruszczenie i prawosławie, z drugiej wchłonięcie do Zakonu Krzyżackiego i germanizacja jak w Małej Litwie i tych terenach sąsiadujących z Sudowią (na południe od Niemna np.Stołupiany, Stallupönen, obecne Niestierow, na marginesie to czy po 1945 r. pozostali tam jacyś Litwini-autochtoni?).
Ten post był edytowany przez bartoszb: 6/11/2010, 18:58
|
|
|
|
|
|
|
|
QUOTE Znaczną część tego terenu Witold przejął z przekazaniu od Jagiełły, no powiedzmy, że w spadku po Olgierdzie i Kiejstucie. Sam przyłączył tylko Smoleńsk (dzięki temu miał kto wojować pod Grunwaldem ze strony litewskiej) i bezludne Dzikie Pola. Jednak Witold scentralizował te ziemia, umieszczając tam swojych przedstawicieli, zamiast lokalnych książęt. Prowadził kolonizacje tych ziem, budował tam łańcuche fortyfikacji itp.
QUOTE Klęska nad Workslą (http://www.historycy.org/index.php?showtopic=56636), gdzie poległo tyle znacznych osobistości WKL, a sam Witold zdążył ucieć. Porażka jest porażką. Nauczyli się czegos od niej. Ale sam fakt Worskly przedstawią ambicje i zakres wschodej polityki Witolda i jego wpływy polityczne.
QUOTE A ile i jakie bitwy wygrał? Najważniejsza jego bitwa to Grunwald. To jest jego największe dyplomatyczne i wojskowe zwycięstwo.
QUOTE Jagiełło był wybitniejszym władcą, dzięki niemu Litwa z barbarzyńskiego państwa, stała się jedną z chrześcijańskich potęg. Nie spieszmy się nazywać barbarzyńskim państwo - monarchije z tradycją dziedziczenia, posiadające duże tereny chrześcijańskie i wystarczającą ilośc środków do walki w trzech frontach, z systemem zamków murówych, artyleryją itp.
QUOTE Można rozwinąć te myśli? Jakieś źródła? Nie znam tego zupełnie. Pierwsza wskazówka o tym pochodzi z Silvio Piccolomini (XV w.), wedlug którego titul Wielkiego Witold zasłużył za swoje okrucieństwa. Tymczasem Erasmus Ciołek w liscie do papieża Aleksandra VI wyjaśnia, że swoją pracą Witold zdobył szacunek i popularność na Litwie i dla tego jest nazywany Wielkim. Zygmunt Luksemburski porównywal go do Cezara, Długosz do Aleksandra Macedonczyka. Do kultu przyczyniły się i M.Hussowczyk (1523) i Kronika Bychowca itp.
|
|
|
|
1 Użytkowników czyta ten temat (1 Gości i 0 Anonimowych użytkowników)
0 Zarejestrowanych:
Śledź ten temat
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym temacie dodano odpowiedź, a ty nie jesteś online na forum.
Subskrybuj to forum
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym forum tworzony jest nowy temat, a ty nie jesteś online na forum.
Ściągnij / Wydrukuj ten temat
Pobierz ten temat w innym formacie lub zobacz wersję 'do druku'.
|
|
|
|