| |
|
|
 Niemiecki tytuł cesarski prawdziwy czy fałszywy?
| |
|
|
|
|
Według prof. Herberta Grundmanna („Betrachtungen zur Kaiserkrönung Ottos I”) w przypadku Karola Wielkiego i Karolingów, szczególnie przed podziałem ich frankijskiego imperium, rola papieża jako koronatora nie była tak istotna. Pisze on m. in., iż jeśli wierzyć przekazowi Einharda, Karol Wielki nie przekroczyłby w Boże Narodzenie 800 roku progu bazyliki piotrowej, gdyby wiedział o papieskim zamiarze koronowania go na cesarza.
Niezależnie od tego, czy stwierdzenie Karola Wielkiego przekazane przez Einharda jest jedynie pozorem skromności ze strony cesarza, faktem jest, że swojego syna Ludwika I Pobożnego Karol Wielki koronował na cesarza sam osobiście w Akwizgranie, bez udziału papieża. Podobnie i Ludwik I Pobożny w 817 roku, w toku trwających w Akwizgranie synodów, zwołał Reichstag, który zatwierdził cesarski dekret ordinatio imperii regulujący kwestię następstwa władzy cesarskiej, a swego syna - Lotara I – ogłosił współcesarzem. Bez udziału papieża. Ordinatio imperii nie zakładało roli papieża w przekazaniu władzy cesarskiej (Grundmann owszem, odnotowuje mimochodem fakt powtórnego przyjęcia korony cesarskiej z rąk papieży przez Ludwika oraz Lotara, jednak nie przypisuje tym faktom roli zasady decydującej o prawie do cesaskiego tytułu).
Jako przykład mało znaczącej roli papieża również w oczach współczesnych podwładnych Ottona I Grundmann przywołuje przykład kroniki Widukinda z Korbei, w której kronikarz tytułuje Ottona I cesarzem już po bitwie na Lechowym Polu w 955 roku, a o późniejeszej koronacji Ottona na cesarza przez papieża w ogóle nie wspomina mimo, iż kronika spisana została już po owej koronacji cesarskiej z 962 roku.
Jednocześnie jednak Grundmann wskazuje właśnie na Ottona I jako na cesarza, od którego koronacji przez papieża początek biorą dwie podstawowe zasady co do tytułu cesarskiego Świętego Cesarstwa Rzymskiego: cesarzem może zostać jedynie król Niemiec oraz cesarz musi być ukoronowany przez papieża (ta ostatnia zasada przestała obowiązywać wraz z elekcją i koronacją na cesarza Maksymiliana I, z jedynym wyjątkiem jeszcze jego następcy Karola V, aż do końca Świętego Cesaratwa Rzymskiego w 1806 roku).
Z drugiej strony może warto też wspomnieć o constitutio Romana cesarza Lotara I z listopada 824 roku, które ustanawiało wpływ cesarza na wybór papieża – przed otrzymaniem konsekracji papież-elekt musiał złożyć przed cesarskim missus dominicus przycięgę wierności cesarzowi. Ten sam akt zakładał też, że cesarscy urzędnicy kontrolować będą zarząd Państwem Kościelnym. Wymóg przysięgi wierności cesarzowi przez papieża powtórzony został w ramach Diploma Ottonianum Ottona I z 962 roku, potwierdzony jeszcze raz w Diploma Henricarium z 1020 roku. Zmianę przyniosła dopiero reforma gregoriańska.
QUOTE(krzycolol @ 4/12/2017, 18:54) Ostatnimi czasy zabrałem się za naukę historii po latach. Właśnie jestem na średniowieczu i próbuję rozgryźć czy owe "Święte Cesarstwo Rzymskie" faktycznie używało tego określenia zgodnie z ówczesnymi prawami. Czy kiedykolwiek Bizantyńczycy oddali swój tytuł w pełni Niemcom czy Frankom?
Przykładem konfliktu wokół „autentczności” tytułu cesarskiego może być sytuacja po zdobyciu Bari z rąk saraceńskich w 871 roku przez cesarza włoskiej części dawnego władztwa Lotara I i jego syna - Ludwika II - z pomocą biznatyńskiej floty. Popadł on wtedy w zatarg z cesarzem Bizancjum Bazylim I Macedończykiem, który odmówił Ludwikowi prawa do tytułu imperator augustus podważając prawowitość tytułu cesarskiego Karola Wielkiego. W odpowiedzi (sporządzonej wg przypuszczeń niektórych historyków najprawdopodobniej przez Anastazego Bibliotekarza – byłego antypapieża, a zarazem cesarskiego zaufanego) karoliński cesarz, tytułując siebie imperator augustus Romanorum, przedstawił papieskie namaszczenie i koronację (w 850 roku na współcesarza, jeszcze w trakcie rządów Lotara I) jako podstawy swego cesarskiego tytułu, oraz pomniejszył znaczenie cesarstwa bizantyńskiego jako nie-rzymskiego i nie-papieskiego. W celu potwierdzenia swej cesarskiej władzy, poddał się w 872 roku ponownej koronacji przez papieża Hadriana II.
|
| |
|
|
2 Użytkowników czyta ten temat (2 Gości i 0 Anonimowych użytkowników)
0 Zarejestrowanych:
Śledź ten temat
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym temacie dodano odpowiedź, a ty nie jesteś online na forum.
Subskrybuj to forum
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym forum tworzony jest nowy temat, a ty nie jesteś online na forum.
Ściągnij / Wydrukuj ten temat
Pobierz ten temat w innym formacie lub zobacz wersję 'do druku'.
|
|
|
|
|
29/12/2020, 10:28
