Wokół tej postaci narosło wiele mitów i plotek, część  z nich wymaga chybawyjaśnienia.

kwestia napaści na męża Lukrecji, Alfonsa d'Aragon. Nie ulega raczej wątpliwości, że zamordował go "cyngiel" Cezara Corella don Michelle zwany Micheletto. Niejasne pozostaje jednak, czy napaść na Alfonsa 15 lipca inspirowana była przez Cezara i czy morderstwo dokonane na Alfonsie sprowokowane było faktycznie próbą zamordowania Cezara, której ten miał dokonać.

Druga mroczna tajemnica to zabójstwo Huana, brata Cezara, któremu nigdy nie udowodniono zabicia brata, jednak zgodnie z zasadą "kto odniósł korzyśc ten jest winny" można by Cezara o zbrodnię posądzać, tym bardziej, że motyw rabunkowy jest nie do przyjęcia jako, że przy zwłokach znaleziono wcale znaczną sume pieniędzy.

Tylko dlaczego, przy założeniu, że to Cesare miał krew na rękach, Aleksander nie zdecydował się wyjawić prawdy i ukarać syna?

zabójstwo Huana., brata Cezara,

a dla czego miał to zrobić szargając dobre imię rodu i ukochanego syna z powodu jakiegoś książątka?

Do tego fragmentu ustosunkuję się jutro, przy najbliższej okazji.

moja nocna refleksja:jeżeli Cezar dokonał bratobójstwa, z merkantylnego punktu widzenia, dla interesu państwa kościelnego uczynił słusznie, Huan był nieudacznikiem i niebieskim ptakuiem, który absolutnie nie nadawał się do wykonania zadań, jakie mogły przed nim stanąć, człowiekiem poniżej formatu Cezara

to motywów znajdzie się aż nadto, mogła być to zazdrość o kochankę, zazdrość o względy ojca, który Juana faworyzował,

wreszcie jego (Juana)nieprzydatność dla planów, które Cezar za pewne snuł a w których brat był mu przeszkkodą (jak pisałem był raczej bon vivantem niż wodzem i politykiem).

Za winą Cezara przemawiało by również to, że odnósł ze śmierci brata wymierne korzyści.

jak myślisz, czy Aleksander faworyzował Juana, a nie Cesarego, tylko dlatego, że ten pierwszy był starszy?

Czyżby chodziło o świecką karierę Cesarego?

ale podejrzewam również, że Cezar w pewnym stopniu przerażał ojca, który był w gruncie rzeczy obdarzony łagodnym jak na swoje czasy i zajmowaną pozycję usposobieniem.

Cezar był ambitny (chorobliwie?)a jako duchowny nie miał szans na bycie nikim więcej niz kardynałem.

wcześniej nie zaobserwowałem ewentualnego strachu Aleksandra przed Cesarem

Myślisz, że nie miał planów, aby zostać papieżem?

Ale czy myślisz, że marzył być może o koronie królewskiej całych Włoch?

podejrzewam (choć to moja imaginacja), że znał swojego syna doskonale.

myślę, że nie miał na to szans i zdawał sobie z tego sprawę, było by to "przegięcie" nawet w tamtych czasach.

tak właśnie podejrzewam, jeżeli nie o koronie to przynajmniej o władzy nad zjednoczoną Italią co było z resztą ideą na tamte czasy genialną.

Ok, ale dlaczego miałby się obawiać własnego syna?

z jego determinacją mógłby zostać następcą swego ojca na Tronie Piotrowym.

ani władza nad zjednoczoną Italią była poza jego zasięgiem

podejrzewał, że zdawał sobie sprawę z jego bezlitosnego charakteru i przerostu ambicji.

to wydaje mi się absolutnie niemozliwe, taki przypadek nigdy nie miał miejsca.

do tego jednak uparcie dążył.

Czyżby obawiał się, że jeżeli tak by uczynił, Cesare zabiłby go?

Jak sądzisz, czy Cesare, gdyby jego ojciec dłużej żył, odważyłby się na zaatakowanie Florencji?

podejrzewam, że raczej popierał ideę stworzenia jednolitego państwa w Italii, tyle, że dla Aleksandra mialo by być to państwo kościelne, dla Cezara, jego prywatne.

myslę, że tak, nic nie wskazuje na to, że Cezar zamierzał zakończyć ekspansję, miał tez jakoby powiedzieć, że jego plany nie powiodły się wyłącznie dla tego, że obaj, on i papież byli w tuym samym momencie ciężko chorzy.

W takim razie sądzę, że raczej obaj, Aleksander i Cesare, dążyli do stworzenia świeckiego, dziedzicznego księstwa dla Cesara w środkowej Italii.

zresztą na malarię - pogłoski o otruciu uważam za zwykłą bujdę

Pius III, który nie zaliczał się do przyjaciół Borgiów, ale nie był też jakimś ich zaciekłym wrogiem.

co stałoby się kolejnym celem ambitnego i okrutnego syna papieża?