Chyba brano na poważnie, skoro na tę koronację się zgodzono w końcu. Pytanie powinno własciwie brzmieć: dlaczego w ogóle Jagiełło potrzebował zgody na koronację swoich kolejnych po Annie małżonek?

Witold chciał wyswatać Jagielle siostrę Sonki - Wasylissę. Sonka to był osobisty wybór króla. Poza tym nie mógł być zadowolony, że ona pozbywa się jego stronników z otoczenia króla. A takie "nielojalne" postępowanie Sonki wskazywałoby raczej na jej niezbyt dobre stosunki z Witoldem. Oczywiście można sie zapytac, na ile usunięcie ludzi Witolda z otoczenia Jagiełły to działanie samej Sonki, a na ile raczej działanie możnych polskich, niezadowolonych z przewidywanego wzrostu wpływu Witolda (przez Sonkę) na starzejącego się władcę. Może Sonka nie miała żadnego wpływu na te zmiany personalne. A Witold mógł się na nią pogniewać za to, że nie potrafiła na tyle na króla wpłynąć, aby do tych zmian nie dopuścił. A może te zmiany były spowodowane faktem, że akurat w tym czasie drogi Jagiełły i Witolda zaczęły się rozchodzić? Z tym, że dziwnym się wydaje, że konflikty między braćmi stryjecznymi zaczęły się po ślubie Jagiełły z księżniczką Holszańską.

Może dlatego że nie było zgody na jego trzecie małżeństwo z "lochą połogami wykończoną" czyli Elżbietą z Pilczy? To była fatalna decyzja nie przynosząca nikomu oprócz pary królewskiej korzyści. Kobieta po przejściach, poddanka, gruźliczka po 40 to tylko nieciekawych faktów. Plus skandal obyczajowy związany z kanonicznym kazirodztwem, plus jej zachowanie jako królowej.

Hmm a a działania Julianny żony Witolda? Nieudana koronacja Witolda i ciągłe żądania jego drugiej żony nie miały wpływu? Zderzyły się dwie kobiety, młodsza swego czasu zależna od Witolda, koronowana i żądna splendoru Julianna

Zresztą nasz Sonka też miała charakterek. Nasza, bo ziemia sanocka była oprawą wdowią królowych polskich z rodu Jaiellonów. U nas świetnie zarządzała swoimi dobrami, prawdziwa bizneswomen.

Jagiełło najwyraźniej uznał, że po niegrzeszącej urodą Annie i jako świetny zwycięzca Krzyżaków może pozwolić sobie na osobisty wybór. Pamiętam, że Kuczyński w swojej biografii tego króla jako jeden z powodów tego małżeństwa podał nadzieję króla, że wielokrotna matka urodzi jeszcze i mu syna. Być może matka Jagiełłowa, Julianna, również rodziła po 40, stąd nadzieje Jagiełły. Niektórzy historycy uważają, że Elżbieta nie miała gruźlicy, a opinia Długosza o niej to właśnie efekt niechęci do samej Elżbiety. Czy to kanoniczne kazirodztwo to taki powód do skandalu? Jesli przypomnieć bigamiczne małżenstwa Kazimierza Wielkiego...sama Sonka również była krewną Jagiełły (według Kuczyńskiego wnuczka przyrodniego brata Jagiełły, to dopiero kazirodztwo!) i nikt nie podnosił tego zarzutu, dyspensy nie było potrzeba. A o dyspensę na ślub z Elżbietą Jagiełło się postarał. Co prawda po ślubie dopiero, ale tak postapił Kazimierz Wielki, kiedy jego wnuk Kaźko słupski poślubił swoją własną ciotkę Kennę Joannę. Jakoś nikt tego skandalem nie nazywał.

Na szczęście mieliśmy dobrych dyplomatów i bogaty skarbiec aby uzyskać dyspensę.

Według umowy zawartej pomiędzy Kazimierzem Wielkim, a Ludwikiem jasno wynikało, że dziedziczyć polską koronę mogą tylko synowie króla zrodzeni z matek księżniczek.

W kolebę króla piorun trafił zdaje się rok po śmierci Elżbiety - trochę spóźniona ta kara. Historycy wątpią w tę mowę Oleśnickiego - część uważa, że Długosz ją wymyślił, aby podkreślić różnicę między nielubianym Jagiełłą a uwielbianym Oleśnickim. Poza tym to trochę śmieszne uznawać to za karę Bożą za małżeństwo z siostrą chrzestną. Można się więc zacząć pytać, dlaczego nie został Jagiełło pokarany za ślub z wnuczką przyrodniego brata, albo można wywnioskować, że Jadwiga faktycznie dopełniła ślubu z Wilhelmem, stąd jej szybka śmierć (podobno jakiś litewski ksiądz tak uważał, ale nie mam skąd to przytoczyć) - tylko dlaczego musiała umrzeć jej siostra Maria? 

Nie wiemy, jak naprawdę wyglądał pogrzeb Elżbiety. Spotkałam się z opinią, że możni choćby ze względu na szacunek dla króla nie okazywali zbyt jawnie swej radości z tej śmierci, ponadto sama Elżbieta była krewną wielu z nich, więc raczej powinni być dumni z wywyższenia krewnej (no chyba że zżerała ich zazdrość, że taki los nie przypadł ich siostrze/córce).

W kolebę króla piorun trafił zdaje się rok po śmierci Elżbiety

W 1419 roku


- trochę spóźniona ta kara


No cóż, Pan Bóg nierychliwy ale sprawiedliwy

. Poza tym to trochę śmieszne uznawać to za karę Bożą za małżeństwo z siostrą chrzestną. Można się więc zacząć pytać, dlaczego nie został Jagiełło pokarany za ślub z wnuczką przyrodniego brata,


To w ogóle ciekawe, że  większe znaczenie przywiązywano do powinowactwa i pokrewieństwa kanonicznego niż do naturalnych więzów krwi. I to w czasach dużo późniejszych niż czasy Jagiełły.

Władysław IV poślubia siostrę cioteczną-wszystko gra.

Jan Kazimierz poślubia wdowę po bracie-grzech i skandal.




albo można wywnioskować, że Jadwiga faktycznie dopełniła ślubu z Wilhelmem, stąd jej szybka śmierć (podobno jakiś litewski ksiądz tak uważał, ale nie mam skąd to przytoczyć) - tylko dlaczego musiała umrzeć jej siostra Maria?

Śmierć, jak śmierć, ale jej bezpłodność była uważana za karę bożą za złamanie ślubu z Wilhelmem(tak pisze E.Rudzki w "Polskie królowe")  

Nie zachowały się żadne informacje źródłowe mówiące o radości polskiej szlachty, wprost przeciwnie. Jest o ile można użyć takiego określenia hejt. Począwszy od paszkiwili podanych poprzez reakcję Witolda "z głębokim bólem i twierdził, że przynosi ona hańbę nie tylko królowi, ale i jemu, ich domowi i księstwu” aż po synod w Konstancji, gdzie posłowie mieli publicznie płakać na wieść o tym skandalu. Sądzę, że słowa Długosza "Ta nowina napełniła głęboką radością dwór królewski i całe Królestwo Polskie, ponieważ wszyscy razem cieszyli się, że hańba ich i króla została zmazana i w czasie pogrzebu urządzono większą owację, niż w czasie koronacji” opisują rzeczywistość. Poza tym zapominasz o jednym, jak zachowywała się królowa usiłując wydać za mąż swoje córki oraz co czyniła aby syn został komesem. Przecież nominacja była już gotowa, nie została tylko podpisana wobec sprzeciwu szlachty.
Co do wyroków Boskich, nie mówię o tym, że Bóg karał ale o odbiorze owych incydentów.

W 1419 roku

Oleśnicki wygłosił tuż po wypadku w obecności króla. Niedługo potem Jagiełło odmawia Elżbiecie poparcia w starach o zaszczyty dla jej syna Jana.

Co do Ciołka. Hmm maleńka manipulacja. Wygonił, a potem wybaczył. Wszystko wskazuje na to, że zrobił dzięki wstawiennictwu Sonki.

Ja opieram się na źródle jakim jest bez wątpienia Długosz. No i Ciołek. Innych źródeł nie ma.

Ten brak poparcia dla dzieci Elżbiety nie trwał chyba zbyt długo niemniej nie ma nic wiadomego o tym, żeby Elżbieta coś działała przeciwko Oleśnickiemu. Oleśnicki wtedy był tylko sekretarzem królewskim, jaki to kłopot się go stamtąd pozbyć, podobnie jak Ciołka? A przecież ta mowa była tak samo przeciwko Elżbiecie skierowana, jak paszkwil Ciołka. Dlatego wielu w tę mowę wątpi. No i to świadczyłoby raczej o tym, że król ulegał Elżbiecie tylko wtedy, kiedy było to po jego myśli. Czyli nie ulegał, tylko pozwalał tak myśleć - jej i innym.





Oczywiście, to rzecz również mi wiadoma w sumie temat wszak dotyczy wpływu Sonki (nie Elżbiety) na męża. A wychodzi na to, że Sonka popierała przeciwników Elżbiety. Którzy byli częściowo (Oleśnicki i jego zwolennicy) przeciwnikami Witolda. O stosunku Ciołka do Witolda nie wypowiem się, bo go nie znam.

Podsumowując można zebrać fakty:
1 - król poślubił Sonkę wbrew woli Witolda, który mu szykował inną z panien Holszańskich;
2 - Sonka po ślubie nie miała zbyt wielkiego wpływu na swojego męża, nie mogła zostać koronowana, dopóki z otoczenia króla nie pozbyła się stronników Witolda;
3 - wniosek, że to właściwie Witold mógł stać za odwlekaniem jej koronacji (jego zausznicy znali jego niechęć do Sonki)
4 - być może było to jedną z przyczyn rozejścia się dróg Witolda i Jagiełły...
5 - po narodzinach syna drogi Sonki i jej nowych popleczników również sie rozeszły, czego efektem było oskarżenie Sonki o cudzołóstwo;
6 - czy można domniemywać, że to oskarżenie miało wyeliminować rosnące na dworze wpływy Sonki na władcę i jej możliwą regencję? Pomijam tutaj aspekt walki o sukcesję po królu;




Kwestia wiarygodności Długosza jest zdaje się omawiana w innym temacie na tym forum, więc tak off- topowo: Długosz pozostaje również jedynym źródłem odnośnie pamiętnego roku 1385 - czyli oficjalnie powinno się nauczać w szkołach, że Jadwiga poślubiając Jagiełłę popełniła bigamię, ponieważ do tego sprowadza się przekaz kronikarza.

Długosz oczerniając Elżbietę oczerniał tym samym króla. Podobnie zresztą oceniał Sonkę.

Po pierwsze po raz kolejny nie zrozumiałyśmy się. Pisałam nie o stosunku króla do Oleśnickiego, ale o tym, że po owym kazaniu następuje kolejny fakt. Król odmawia pomocy swojej żonie. Nie wiem czy jest to ciąg przyczynowy, ale fakt jest faktem. Królowa na wiele mogła sobie pozwolić ale w najważniejszej dla niej kwestii nie mogła liczyć na Jagiełłę.
1. Pierwsze słyszę aby król poślubił Sonkę wbrew woli Witolda. Prawo zwyczajowe kazało po prostu wydać jako pierwszą za mąż najstarszą córkę w rodzinie, czyli Wasyslisę. Król widząc jej wąsik stwierdził że to silna kobieta z którą sobie nie poradzi i padło na Sonkę.
2. Zwłoka z koronacją to fakt. Sonka w tym czasie starała sobie zdjednać popleczników, co udało się. Witold rzeczywiście nie przybył na jej koronację. Wyjątkowo szumnie zorganizowaną. Przybyli na nią monarchowie z ościennych krajów, były turnieje i zabawy. Ciut to inaczej wyglądało jak koronacja Elżbiety z Pilczy.
4. A nie ambicje działania pewnego ościennego monarchy, który wizytował Wotolda wraz z małżonką? I próba założenia korony Witoldowi. Plus oczywiście niechęć Julianny do Sonki jako królowej?
5. Oskarżenie o cudzołóstwo były w owym czasie modne. Takie oskarżenia pojawiły się już wcześniej i dotyczyły Aldony żony Kazimierza Wielkiego, oraz trzech chrześcijańskich żon Jagiełły.
6. Moim zdaniem tak.

Co do Jadwigi, sprawa nie jest aż tak biało-czarna.

Nie możemy rozpatrywać historii pod kątem dzisiejszych obyczajów i prawa.

Niedługo potem Jagiełło odmawia Elżbiecie poparcia w starach o zaszczyty dla jej syna Jana.